Δεν υπάρχει ανθρώπινο ον, που να μην έχει βιώσει το δυσάρεστο ενόχλημα του πόνου στη μέση, το οποίο προσβάλλει το 5% των κατοίκων αυτού του πλανήτη κάθε χρόνο. Η φυσιολογική φθορά των μεσοσπονδύλιων δίσκων, των φυσικών δηλαδή αναρτήσεων της σπονδυλικής στήλης, που επιστημονικά περιγράφεται με τον όρο εκφυλιστική δισκοπάθεια, αποτελεί μάλλον τη συχνότερη αιτία αμιγούς οσφυαλγίας, δηλαδή του πόνου στη μέση, χωρίς πόνο στα πόδια (ισχιαλγία). Η αφυδάτωση του κεντρικού τμήματος του δίσκου (του πηκτοειδούς πυρήνα) και οι ρήξεις του περιφερικού τμήματος του δίσκου (του ινώδους δακτυλίου) αποτελούν τις κυριότερες παθολογοανατομικές βλάβες που λαμβάνουν χώρα μέσα σε έναν εκφυλιζόμενο δίσκο.
Το τελικό αποτέλεσμα μπορούμε να το δούμε στη μαγνητική τομογραφία της μέσης σαν μαύρο δίσκο (black disk), ο οποίος συνήθως έχει μικρότερο ύψος από τους γειτονικούς φυσιολογικούς μεσοσπονδύλιους δίσκους. Η παραδοσιακή θεραπεία ενός επώδυνου εκφυλισμένου δίσκου (χωρίς δισκοκήλη) είναι χειρουργική, είτε με οπίσθια προσπέλαση (διαυχενική σπονδυλοδεσία με κοχλίες και TLIF με κλωβό και οστικό μόσχευμα), είτε με πρόσθια προσπέλαση δια της κοιλιάς (οστική ενοποίηση με κλωβό ή τοποθέτηση τεχνητού οσφυικού δίσκου, με διατήρηση της κινητικότητας των σπονδύλων).
Προσφάτως, όμως, η τεχνολογική εξέλιξη μας έδωσε τη δυνατότητα να θεραπεύουμε την οσφυαλγία από εκφύλιση δίσκου με μια ελάχιστα επεμβατική τεχνική (Minimal Invasive Technique), που ονομάζεται δισκοπλαστική. Με την τεχνική αυτή επιτυγχάνουμε την τοποθέτηση 2-3 λεπτών ελαστικών ράβδων από ένα εξαιρετικά υδρόφιλο υλικό, που ονομάζεται υδρογέλη (Hydrogel), στο εσωτερικό του κατεστραμμένου μεσοσπονδύλιου δίσκου. Με τον τρόπο αυτό εγκλωβίζουμε μόρια νερού στο εσωτερικό του υλικού αυτού, που διογκώνεται και αποκτά πολλαπλάσια διάμετρο από την αρχική του, με αποτέλεσμα αφενός να ενυδατώνεται έμμεσα ο αφυδατωμένος δίσκος και αφετέρου, να αποκτά μέρος από το χαμένο του ύψος.
Το τελικό αποτέλεσμα, που μπορεί να απεικονιστεί και στη μαγνητική τομογραφία, είναι η αποκατάσταση των φυσιολογικών ιδιοτήτων του δίσκου και η υποχώρηση των ενοχλημάτων, δηλαδή του πόνου στη μέση. Η τεχνική αυτή είναι ανώδυνη, παρόλο που εφαρμόζεται χωρίς γενική αναισθησία παρά μόνο με τοπική διήθηση του δέρματος, με ένα τοπικό αναισθητικό (π.χ. ξυλοκαΐνη). Απαιτούνται όμως συνθήκες ασηψίας και αντισηψίας, καθώς και δυνατότητα ακτινολογικής απεικόνισης με φορητό ακτινολογικό μηχάνημα (C-arm).
Για τους λόγους αυτούς, η τεχνική εφαρμόζεται από εξειδικευμένους ιατρούς στη θεραπεία των παθήσεων της σπονδυλικής στήλης μέσα σε χειρουργική αίθουσα. Δεν απαιτείται όμως νοσηλεία (One Day Surgery) αφού ο ασθενής κινητοποιείται αμέσως μετά την εφαρμογή της τεχνικής. Τα αποτελέσματα αρχίζουν να εμφανίζονται άμεσα και ολοκληρώνονται μετά την πάροδο του πρώτου 24ώρου, αφού η πλήρης διόγκωση του υλικού απαιτεί κάποιες ώρες. Οι επιπλοκές της μεθόδου είναι περιορισμένες, προβλέψιμες και αντιμετωπίσιμες και πάντως πολύ λιγότερες από κάθε άλλη γνωστή χειρουργική τεχνική για τη θεραπεία της εκφυλιστικής δισκοπάθειας.
Συμπερασματικά, η δισκοπλαστική αποτελεί μια μοντέρνα, ελάχιστα επεμβατική και μη χειρουργική μέθοδο, που μπορεί να οδηγήσει σε ανακούφιση του πόνου της μέσης που προκαλείται από καταστροφή δίσκου ή μικρή οσφυϊκή δισκοκήλη.
Δημογέροντας Γεώργιος
MD, PhD, Διευθυντής Νευροχειρουργός – Χειρουργός Σπονδυλικής Στήλης Metropolitan Hospital, Υπεύθυνος Νευροχειρουργικής Κλινικής Metropolitan Hospital
www.neuroxeirourgos.gr
