Μερικές φορές, χωρίς να το συνειδητοποιούμε, τα άκρα μας κάνουν ανεξέλεγκτες, επαναλαμβανόμενες κινήσεις, μη συνειδητές, που δείχνουν νευρικότητα και όταν μας το επισημάνει κάποιος νιώθουμε άβολα για τη συμπεριφορά μας. Οι επιστήμονες, όμως, έρχονται να μας απενοχοποιήσουν αποδεικνύοντας πως οι νευρικές κινήσεις κάνουν καλό στην υγεία. Η αδιάκοπη ακινησία προκαλεί απότομη και σημαντική μείωση της ροής του αίματος στα πόδια, η οποία έχει ως συνέπεια να μεγαλώνει με την πάροδο του χρόνου ο κίνδυνος σκλήρυνσης των αρτηριών, αύξησης της αρτηριακής πίεσης και καρδιοπάθειας. Ο κίνδυνος αυτός μπορεί να μειωθεί αν σηκωνόμαστε τακτικά από τη θέση μας και περπατάμε, αλλά υπάρχουν περιπτώσεις που ο φόρτος εργασίας και το είδος της δουλειάς δεν μας επιτρέπουν να το κάνουμε.
Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Μιζούρι αναρωτήθηκαν αν θα μπορούσαν να αναχαιτίσουν τη μειωμένη ροή αίματος στα πόδια λόγω ακινησίας. Μέτρησαν, λοιπόν, τη ροή του αίματος και την ευλυγισία του τοιχώματος σε μία από τις κύριες αρτηρίες των ποδιών εθελοντών φοιτητών. Στη συνέχεια, τους ζήτησαν να καθίσουν επί τρεις συνεχείς ώρες σε ένα γραφείο. Έπρεπε να διατηρήσουν ακίνητο το ένα πόδι, ενώ με τη φτέρνα του άλλου έπρεπε να χτυπούν κάθε πέντε λεπτά το πάτωμα επί ένα λεπτό.
Το αποτέλεσμα ήταν η αρτηριακή πίεση στο ακίνητο πόδι των εθελοντών να μειωθεί απότομα και να παραμείνει χαμηλή, ενώ στο άλλο πόδι να αυξηθεί σε σύγκριση με τα επίπεδα που είχε προτού αρχίσει το πείραμα. Ακόμη, η ευλυγισία του τοιχώματος της αρτηρίας στο ακίνητο πόδι είχε μειωθεί σημαντικά σε σχέση με την κατάστασή της πριν αρχίσει το πείραμα. Δηλαδή, μέσα σε μόλις τρεις ώρες ακινησίας, η αρτηρία είχε ήδη πάψει να είναι όσο υγιής ήταν αμέσως πριν. Αντιθέτως, η αρτηρία του ποδιού που κινούνταν συστηματικά ήταν σε καλύτερη κατάσταση από ό,τι πριν αρχίσει το πείραμα.
Αν λοιπόν είμαστε αναγκασμένοι να μένουμε με τις ώρες ακίνητοι σε μια καρέκλα, οι επιστήμονες συστήνουν να κινούμε τα δάχτυλά μας, να χτυπάμε τη φτέρνα στο πάτωμα ή να κινούμε τα πόδια μας με όποιον τρόπο μπορούμε.
