Οι λόγοι που μπορεί να εμποδίσουν ένα νέο ζευγάρι να τεκνοποιήσει είναι αρκετοί: από το άγχος της καθημερινότητας και τον άσχημο τρόπο ζωής, μέχρι προβλήματα υγείας που δεν είχαν εντοπιστεί στο παρελθόν. Ευτυχώς, με την εξωσωματική γονιμοποίηση, επιστήμη μπορεί να αντιμετωπίσει αρκετά εξ αυτών και να δώσει τη δυνατότητα σε πολλά ζευγάρια να αποκτήσουν παιδί.
Πως γίνεται η εξωσωματική γονιμοποίηση
Η εξωσωματική γονιμοποίηση είναι η τεχνική που επιτρέπει τη γονιμοποίηση των ωαρίων της γυναίκας με το σπέρμα του άνδρα εκτός σώματος. Η γονιμοποίηση πραγματοποιείται στο εργαστήριο, σε συνθήκες οι οποίες μιμούνται το περιβάλλον της σάλπιγγας, όπου φυσιολογικά γίνεται η γονιμοποίηση. Εφόσον γονιμοποιηθούν τα ωάρια, ακολουθεί η τοποθέτησή τους και πάλι μέσα στη μήτρα – η διαδικασία είναι απλή και γίνεται χωρίς νάρκωση. Το ποσοστά επιτυχίας εγκυμοσύνης κυμαίνονται ανάλογα με την ηλικία: σε νεαρότερες γυναίκες, με καλύτερης ποιότητας ωάρια είναι υψηλότερα από ότι σε μεγαλύτερης ηλικίας γυναίκες. Κατά μέσο όρο, κυμαίνονται γύρω στο 35%.
Η μέθοδος της εξωσωματικής γονιμοποίησης αναπτύχθηκε από τον βρετανό γυναικολόγο και μαιευτήρα Πάτρικ Στέπτοου, σε συνεργασία με τον βιολόγο και φυσιολόγο Ρόμπερτ Έντουαρτς. Το αποκαλούμενο τότε πρώτο «παιδί του σωλήνα» γεννήθηκε το 1978 στη Μεγάλη Βρετανία, ενώ στην Ελλάδα, το πρώτο παιδί με τη μέθοδο της τεχνητής γονιμοποίησης ήρθε στον κόσμο το 1982. Τα παιδιά που γεννιούνται με εξωσωματική γονιμοποίηση είναι απολύτως φυσιολογικά και δεν διαφέρουν από τον γενικό πληθυσμό. Μόνο σε ορισμένες περιπτώσεις έχει παρατηρηθεί μια μικρή αύξηση ορισμένων συγγενών ανωμαλιών, οι οποίες οφείλονται από ότι φαίνεται στην ηλικία των γυναικών- η ηλικία αυξάνει τον κίνδυνο για ανωμαλίες και μάλλον και η υπογονιμότητα είναι ένας παράγοντας που αυξάνει τον κίνδυνο για ορισμένες ανωμαλίες.
Οι τεχνικές εξωσωματικής γονιμοποίησης έχουν εξελιχθεί σημαντικά βεβαίως από τη δεκαετία του 1970 και πλέον τα ποσοστά επιτυχίας της μεθόδου έχουν υπερδιπλασιαστεί.
Βεβαίως, υπάρχει πιθανότητα να μην επιτευχθεί με την πρώτη φορά εγκυμοσύνη και να χρειαστεί να επαναληφθεί η όλη διαδικασία. Όσον αφορά το πόσες φορές μπορεί να προσπαθήσει ένα ζευγάρι, δεν υπάρχει ακριβές όριο. Με βάση τη στατιστική, έπειτα από περίπου τέσσερις προσπάθειες οι πιθανότητες επίτευξης μιας εγκυμοσύνης φτάνει το 80%, συνεπώς, τέσσερις με πέντε προσπάθειες είναι ένας λογικός αριθμός.
Πότε όμως ένα ζευγάρι πρέπει να αρχίσει να σκέφτεται την εξωσωματική γονιμοποίηση; Οι ειδικοί λένε ότι αν μετά από ένα χρόνο σεξουαλικών επαφών χωρίς αντισυλληπτικά μέτρα δεν υπάρχει εγκυμοσύνη, η πιθανότητα υπογονιμότητας θα πρέπει να εξετασθεί σε κάποιο από τα εξειδικευμένα κέντρα για την εξωσωματική γονιμοποίηση. Ο ειδικός γιατρός θα συμβουλεύσει τόσο τη γυναίκα όσο και τον άνδρα για τις εξετάσεις τις οποίες θα πρέπει να κάνουν και θα τους ενημερώσει για τις επιλογές που έχουν για να καταφέρουν να αποκτήσουν το παιδί που τόσο επιθυμούν.
