Η κοινωνική απομόνωση και η μοναξιά μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο που διατρέχει ένας άνθρωπος από καρδιακή πάθηση εγκεφαλικό επεισόδιο, σύμφωνα με νέα έρευνα. Η επίδραση που έχει η μοναξιά στην καρδιά είναι παρόμοια με εκείνη που παρατηρείται σε άτομα που υποφέρουν από στρες ή έχουν αγχωτικές εργασίες, σύμφωνα με τους ειδικούς.
Ερευνητές από τα πανεπιστήμια του Γιορκ, του Λίβερπουλ και του Νιουκάσλ εξέτασαν εκ νέου στοιχεία σχετικά με τον αντίκτυπο της μοναξιάς στις καρδιακές παθήσεις και τα εγκεφαλικά επεισόδια. Ανέλυσαν 23 σχετικές μελέτες, οι οποίες αφορούσαν συνολικά περισσότερους από 181.000 ενήλικες και στις οποίες καταγράφηκαν 4.628 περιπτώσεις στεφανιαίας νόσου και 3.002 εγκεφαλικά επεισόδια.
Μετά την ανάλυση των δεδομένων ανακάλυψαν ότι η μοναξιά και η κοινωνική απομόνωση σχετίστηκαν με αύξηση του κινδύνου για στεφανιαία νόσο κατά 29% και με αύξηση του κινδύνου εγκεφαλικού επεισοδίου κατά 32%.
«Βρήκαμε σχέση ανάμεσα στις “φτωχές” κοινωνικές σχέσεις και στα περιστατικά καρδιαγγειακής νόσου, η οποία είναι συγκρίσιμη σε μέγεθος με άλλες αναγνωρισμένες ψυχοκοινωνικούς παράγοντες κινδύνου, όπως το στρες και οι αγχωτικές εργασίες», έγραψαν οι συγγραφείς της μελέτης στο περιοδικό Heart.
«Τα ευρήματά μας δείχνουν ότι οι προσπάθειες για τη μείωση του κινδύνου στεφανιαίας νόσου και εγκεφαλικού επεισοδίου θα μπορούσαν να βοηθηθούν λαμβάνοντας υπόψη τόσο η μοναξιά όσο και την κοινωνική απομόνωση. Η αντιμετώπισή τους μπορεί να είναι μια πολύτιμη προσθήκη στη στρατηγική πρόληψης της στεφανιαίας νόσου και του εγκεφαλικό επεισοδίου. Οι γιατροί έχουν να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στην αναγνώριση της σημασίας των κοινωνικών σχέσεων των ασθενών τους».
Προηγούμενη έρευνα έχει ήδη συνδέσει τη μοναξιά και την κοινωνική απομόνωση με τον πρόωρο θάνατο, αλλά μέχρι τώρα το μέγεθος του σχετικού κινδύνου για την καρδιαγγειακή υγεία ήταν ασαφές.
Στο εντιτόριαλ του περιοδικού, η Δρ Julianne Holt-Lunstad και ο Δρ Timothy Smith από το πανεπιστήμιο Brigham Young στη Γιούτα των ΗΠΑ, λένε ότι οι επαγγελματίες της υγείας θα πρέπει να ενημερώνουν τους ασθενείς για τη σημασία της κοινωνικής αλληλεπίδρασης, ως τμήμα ενός υγιεινού τρόπου ζωής.
Οι γιατροί θα πρέπει επίσης να γνωρίζουν εάν οι ασθενείς τους είναι μοναχικοί ή όχι, έτσι ώστε να μπορούν να εκτιμήσουν κατά πόσο διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο.
Ζητούν επίσης περισσότερη έρευνα σχετικά με τη χρήση της τεχνολογίας στην κοινωνική αλληλεπίδραση, λέγοντας ότι ενώ μπορεί να την ενισχύσει, μπορεί επίσης να συμβάλει στην εμφάνιση προβλημάτων και επιδείνωση των κινδύνων για την υγεία μας.
