Κατά τη διάρκεια των τελευταίων 30 χρόνων, τα ποσοστά της παχυσαρκίας ανεβαίνουν συνεχώς. Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα αυτό οφείλεται στην περίσσια των κιλών που παίρνουν οι άνθρωποι στο ύπαιθρο παρά στις πόλεις, παρόλο που υπήρχε η εντύπωση πως όσοι ζουν σε μη αστικές περιοχές κάνουν πιο υγιεινή ζωή.
Η ύπαιθρος αντιμετωπιζόταν έως τώρα ως το μέρος όπου οι άνθρωποι τρώνε κυρίως τη δική τους γεωργική και κτηνοτροφική παραγωγή, καταναλώνοντας λιγότερα επεξεργασμένα και συσκευασμένα τρόφιμα σε σχέση με τους κατοίκους των πόλεων. Ακόμα, οι κάτοικοι των αγροτικών περιοχών ασκούνται σωματικά διότι κάνουν πιο απαιτητικές χειρωνακτικές εργασίες σε σχέσεις με όσους ζουν στην πόλη που κάνουν πιο καθιστική ζωή, αφού ακόμη και η ψυχαγωγία τους είναι καθιστική.
Η νέα διεθνής μελέτη όμως αμφισβητεί την κυρίαρχη αντίληψη πως η παχυσαρκία συνδέεται κατά βάση με τον τρόπο ζωής στην πόλη και την αστικοποίηση. Οι μελέτες μέχρι σήμερα πάνω στη διαφορά πόλης-υπαίθρου ήταν μικρές και βραχύχρονες. Η νέα ολοκληρωμένη μελέτη, η πιο μεγάλη και μακρόχρονη του είδους της, κατέληξε στο αντίθετο συμπέρασμα: ότι περισσότερο ευθύνεται η ύπαιθρος παρά η πόλη για την παχυσαρκία, κάτι που -εφόσον επιβεβαιωθεί και από μελλοντικές έρευνες- αναμένεται να έχει σημαντικές επιπτώσεις από άποψη των πολιτικών δημόσιας υγείας.
Οι περισσότεροι από 1.000 ερευνητές από πολλές χώρες, με επικεφαλής τον καθηγητή Majid Ezzati της Ιατρικής Σχολής του Imperial College του Λονδίνου, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό Nature, ανέλυσαν 2.009 έρευνες που αφορούσαν συνολικά πάνω από 112 εκατομμύρια ενηλίκους, καταγράφοντας τις διαχρονικές αλλαγές στο δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ) σε 200 χώρες μεταξύ 1985-2017.
Μεταξύ 1985 -2017 ο ΔΜΣ αυξήθηκε παγκοσμίως κατά μέσο όρο κατά 2 βαθμίδες στις γυναίκες και κατά 2,2 στους άνδρες. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι σε αυτό το χρονικό διάστημα ο μέσος άνθρωπος πάχυνε κατά πέντε έως έξι κιλά. Διαπιστώθηκε ότι πάνω από το 55% αυτής της παγκόσμιας αύξησης του ΔΜΣ (βασικού δείκτη παχυσαρκίας) από τα μέσα της δεκαετίας του ’80 μέχρι σήμερα προέρχεται από τους πληθυσμούς της υπαίθρου. Σε μερικές χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος αυτό το ποσοστό ξεπερνά ακόμη και το 80%.
Αυτό ίσως οφείλεται στο ότι πλέον η σύγχρονη ανθυγιεινή διατροφή έχει επεκταθεί και στην ύπαιθρο, ενώ η μηχανική γεωργία, η συχνότερη χρήση οχημάτων χάρη στα καλύτερα πλέον μεταφορικά δίκτυα και γενικότερα η αναβάθμιση των υποδομών έχουν σταδιακά κάνει τη ζωή της υπαίθρου πιο όμοια με εκείνη των πόλεων. Από την άλλη, οι πόλεις δίνουν πάρα πολλές ευκαιρίες καλύτερης διατροφής, σωματικής άσκησης και ψυχαγωγίας και γενικά βελτίωσης της υγείας, πράγμα που είναι δυσκολότερο να βρει κανείς στην ύπαιθρο.
