Στην αρχαιότητα η καρδιακή νόσος ήταν συχνότερο φαινόμενο απ’ ό,τι νομίζαμε μέχρι σήμερα, σύμφωνα με νέα έρευνα. Η μελέτη ανέλυσε αρτηρίες από πέντε μούμιες της νότιας Αμερικής και της αρχαίας Αιγύπτου και εντόπισε μια πρώιμη μορφή αθηροσκλήρωσης – κατάσταση στην οποία πλάκες συσσωρεύονται στα τοιχώματα των αρτηριών εμποδίζοντας έτσι τη ροή του αίματος.
Ο επικεφαλής συντάκτης της μελέτης, Μοχαμάντ Ματζίντ, αναπληρωτής καθηγητής καρδιαγγειακής ιατρικής στη Σχολή Ιατρικής McGoven που ανήκει στο Κέντρο Επιστημών Υγείας του Πανεπιστημίου του Τέξας, στο Χιούστον, διερευνούσε υποδείγματα εμφάνισης της καρδιακής νόσου σε διάφορους πληθυσμούς για πάνω από 20 χρόνια. Ο λόγος ήταν ότι αναρωτιόταν κατά πόσο η καρδιακή νόσος είναι μια ασθένεια του σύγχρονου τρόπου ζωής ή αν πρόκειται για μια κατάσταση σύμφυτη με τους ανθρώπους ανεξάρτητα από τις σύγχρονες συνήθειες.
Ο Ματζίντ συνέλεξε δείγματα αρτηριών από πέντε μούμιες που χρονολογούνται από το 2000 π.Χ. έως το 1000 μ.Χ.. Τα απομεινάρια φαίνεται να προέρχονται από τρεις άντρες και δύο γυναίκες ηλικίας από 18 έως 60 ετών. Οι επιστήμονες εξέτασαν μικροσκοπικά τμήματα αρτηριών που είχαν μόνο μερικά εκατοστά μήκος. Η ανάλυσή τους αποκάλυψε βλάβες από τη συσσώρευση χοληστερόλης στις αρτηρίες οι οποίες προαναγγέλουν τη δημιουργία πλακών που φράσσουν τις αρτηρίες και οδηγούν σε καρδιακή προσβολή. Οι ενδείξεις αυτές είναι οι πρώτες που παρατηρούν βλάβες πρώιμου σταδίου σε μούμιες.
Ο Ματζίντ εξηγεί ότι η προσπάθεια ανταπόκρισης του οργανισμού σε πολλαπλά τραύματα μπορεί να καταστρέψει το ενδοθήλιο (εσωτερικός χιτώντας αρτηριών). Η φλεγμονώδης αντίδραση του σώματος είναι φυσιολογικό κομμάτι της επούλωσης τραυμάτων αλλά η καταστροφή των τοιχωμάτων των αρτηριών μπορεί να οδηγήσει στη συγκέντρωση λευκών αιμοσφαιρίων και ως επακόλουθο στη συσσώρευση χοληστερόλης. Αυτά τα μορφώματα που δημιουργούνται εμφανίζονται αρχικά ως λωρίδες και μικρές αλλοιώσεις που στη συνέχεια παχαίνουν αρκετά ώστε εμποδίζουν τη ροή του αίματος.
Οι διαδικασίες αυτές είναι πολύ συνήθεις και τις παρατηρούμε σήμερα με το μικροσκόπιο. Κατά τον Ματζίντ, με αυτή τη μελέτη παρατηρούμε παρόμοιες διαδικασίες και στους προγόνους μας, κάτι που τον κάνει να πιστεύει ότι η φλεγμονώδης αντίδραση είναι μια διαδικασία σύμφυτη με την ανθρώπινη ζωή.
