Επιστήμονες στην Ιαπωνία μεταμόσχευσαν με επιτυχία σε ποντίκια εργαστηρίου δέρμα που δημιουργήθηκε σε εργαστήριο και έχει περισσότερες κοινές ιδιότητες με το πραγματικό δέρμα από ό, τι προηγούμενες προσπάθειες.
Η δημιουργία του τεχνητού δέρματος ξεκίνησε με κύτταρα από τα ούλα των ποντικιών από τα οποία οι ερευνητές κατάφεραν να δημιουργήσουν δέρμα με πολλαπλά στρώματα, θύλακες τριχών και ιδρωτοποιούς αδένες. Όταν εμφυτεύτηκε σε ένα με ανοσοποιητικό σύστημα σε καταστολή, το νέο δέρμα «έδεσε» ικανοποιητικά με το κανονικό και μάλιστα έβγαλε τρίχες.
Οι ερευνητές λένε ότι αυτή η επιτυχία θα χρειαστεί 5 έως 10 χρόνια για να εφαρμοστεί και σε ανθρώπους. Όμως η ερευνητική ομάδα ελπίζει ότι τελικά οι προσπάθειές τους θα οδηγήσουν σε πλήρως λειτουργικό δέρμα που θα μπορεί να καλλιεργηθεί από τα κύτταρα θυμάτων εγκαυμάτων και να μεταμοσχεύεται και πάλι σε αυτά.
Η νέα τεχνική είναι πολύ ανώτερη από τις τεχνικές καλλιέργειας και μεταμόσχευσης που είναι διαθέσιμες σήμερα, οι οποίες δημιουργούν δέρμα χωρίς πολλά από τα βιολογικά στοιχεία και τις λειτουργίες του κανονικού. Η τεχνική θα μπορούσε επίσης να χρησιμοποιηθεί για την κατασκευή ρεαλιστικών δειγμάτων δέρματος για φαρμακευτικές ή εταιρείες καλλυντικών οι οποίες θα μπορούσαν να τα χρησιμοποιήσουν ώστε να μην δοκιμάζουν τα προϊόντα τους σε ζώα.
Τα ευρήματα, που δημοσιεύτηκαν στην επιθεώρηση Science Advances, χαιρετίστηκαν με ενθουσιασμό από άλλους επιστήμονες που εργάζονται σε αυτόν τον τομέα.
Ο Takashi Tsuji, συντάκτης της επιθεώρησης, είπε ότι το όνειρο της ανάπτυξης εξατομικευμένων οργάνων έχει αρχίσει να υλοποιείται: «Μέχρι τώρα, η ανάπτυξη τεχνητού δέρματος εμποδιζόταν από το γεγονός ότι δεν διέθετε σημαντικά όργανα, όπως οι θύλακες των τριχών και οι αδένες. Με αυτή τη νέα τεχνική, αναπτύσσουμε με επιτυχία δέρμα που αναπαράγει την λειτουργία του φυσιολογικού ιστού».
Ο Δρ Tsuji, από το Κέντρο Αναπτυξιακής Βιολογίας Riken στο Κόμπε, πραγματοποίησε την έρευνα με συναδέλφους από το Πανεπιστήμιο Επιστημών στο Τόκιο. Άρχισαν τα πειράματά τους με τη λήψη κυττάρων από τα ούλα ποντικιών και τη μετατροπή τους σε πολυδύναμα βλαστικά κύτταρα ή iPSC.
Πρόκειται για μια δημοφιλή και πολλά υποσχόμενη τεχνική στην έρευνα των βλαστικών κυττάρων, που ανακαλύφθηκε το 2006, η οποία «βαφτίζει» τα κύτταρα σε χημικές ουσίες για να γυρίσει πίσω τον… χρόνο: τα κύτταρα που προκύπτουν, όπως εκείνα του εμβρύου, μπορεί να διαιρεθούν ξανά και ξανά και να καθοδηγηθούν από τους επιστήμονες σε διάφορες αναπτυξιακές πορείες, ώστε να γίνουν σχεδόν οποιοσδήποτε τύπος κυττάρου του σώματος.
Το πραγματικό επίτευγμα της ομάδας ήταν ότι κατάφεραν να οδηγήσουν τα κύτταρα να σχηματίσουν τα διαφορετικά στρώματα και τις δομές που βρίσκονται στις βαθιές στρώσεις του δέρματος, αυτές που μας επιτρέπουν να αισθανόμαστε την αφή, ρυθμίζουν τη θερμότητα και προστατεύουν ολόκληρο τον οργανισμό.
