Όταν ο Μοχάμεντ Άλι άπλωσε το τρεμάμενο χέρι του για να ανάψει την ολυμπιακή δάδα το 1996 στην Ατλάντα, τράβηξε την προσοχή του κόσμου σε μια ασθένεια που τότε δεν ήταν ιδιαίτερα γνωστή και έγινε για ακόμη μια φορά ήρωας για έναν καινούριο λόγο.
Ο Άλι διαγνώστηκε με νόσο του Πάρκινσον το 1984 – τρία μόλις χρόνια μετά τον τελευταίο του αγώνα στο ρινγκ. Αν και στο κέντρο της προσοχής για περισσότερα από 20 χρόνια, ο Άλι έκανε σχετικά λίγες δημόσιες εμφανίσεις μέχρι την ημέρα που άναψε τη δάδα – ένα επτασφράγιστο μυστικό μέχρι την τελευταία στιγμή.
Η νόσος του Πάρκινσος είναι μια ανίατη νευρολογική πάθηση που προκαλείται από την απώλεια νευρικών κυττάρων του εγκεφάλου και η οποία οδηγεί σε απώλεια ελέγχου στις κινήσεις του σώματος – τρέμουλο, δυσκαμψία στους μύες και τις εκφράσεις του προσώπου, βραδύτητα.
Αν και μπορεί να αντιμετωπιστεί με φάρμακα και άλλες θεραπευτικές αγωγές που βελτιώνονται και εξελίσσονται συνεχώς, τα συμπτώματά της σταδιακά επιδεινώνονται. Δεν είναι άμεσα θανατηφόρα, αλλά μπορεί να περιπλέξει άλλες παθήσεις. Ο Μοχάμεντ Άλι πέθανε από ασθένεια του αναπνευστικού, αλλά είχε εισαχθεί στο νοσοκομείο αρκετές φορές τα τελευταία χρόνια, μεταξύ άλλων με πνευμονία και λοίμωξη του ουροποιητικού συστήματος.
Θρυλείται ότι οι επικές μάχες στα ρινγκ με τον Τζορτζ Φόρμαν και τον Τζο Φρέιζερ, έπαιξαν τον ρόλο τους στην κατάσταση της υγείας του Άλι. Όμως στην πραγματικότητα, η κατάστασή του δεν μπορεί να συνδεθεί οριστικά με κάποιον από τους αγώνες ή την καριέρα του γενικότερα.
Αν και υπάρχει μια πρόσφατη μελέτη που συνδέει τα σοβαρά και επαναλαμβανόμενα τραύματα στο κεφάλι – όπως αυτά που παθαίνουν οι πυγμάχοι – με μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης της νόσου του Πάρκινσον, οι ειδικοί δεν κατανοούν πλήρως τις αιτίες της νόσου. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να υπάρχουν γενετικά αιτία, ενώ και εξωτερικοί παράγοντες, όπως η έκθεση στη ρύπανση και τα φυτοφάρμακα, αναφέρονται ως παράγοντες που αυξάνουν τον κίνδυνο.
Οι εμπειρογνώμονες πάντως σπεύδουν να επισημάνουν ότι ακόμη και αν σοβαροί τραυματισμοί στο κεφάλι μπορεί να αυξάνουν τον κίνδυνο εμφάνισης νόσου του Πάρκινσον για τους πυγμάχους, ο κίνδυνος παραμένει πολύ χαμηλός.
Η συμβολή του Μοχάμεντ Άλι στην κατανόηση της νόσου του Πάρκινσον όμως δεν ήταν μόνο γιατί έστρεψε τα φώτα της δημοσιότητας επάνω της. Με τη σύζυγό του Λόνι, το 1997 βοήθησε στη δημιουργία ενός ερευνητικού κέντρου για το Πάρκινσον που φέρει το όνομά του, στο Νευρολογικό Ινστιτούτο Barrow, στο Φοίνιξ της Αριζόνα.
