Οι κάτοικοι των πόλεων σε όλο τον κόσμο αντιμετωπίζουν τρεις φορές περισσότερες «έντονα ζέστες» μέρες από ό,τι τη δεκαετία του 1980, σύμφωνα με μια νέα μελέτη.
Η μελέτη είναι η τελευταία που καταγράφει την αυξανόμενη έκθεση των ανθρώπων σε επικίνδυνα υψηλές θερμοκρασίες. Οι ειδικοί είπαν ότι εξέτασαν τι συμβαίνει με περισσότερη λεπτομέρεια από ό,τι προηγούμενες έρευνες και τα στοιχεία τους δείχνουν η έκθεση σε ακραία θερμότητα είναι πιο διαδεδομένη από ό,τι πιστεύεται.
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ερευνητών, 1,7 δισεκατομμύρια κάτοικοι πόλεων -ή σχεδόν το ένα πέμπτο του πλανήτη- εκτέθηκαν σε έναν αυξανόμενο αριθμό ημερών ακραίας θερμότητας μεταξύ 1983 και 2016. Αυτά είναι τα είδη θερμοκρασιών που αυξάνουν τον κίνδυνο θερμοπληξίας ακόμη και σε υγιείς ανθρώπους εάν εργάζονται ή ασκούνται σε εξωτερικούς χώρους.
Για τους ανθρώπους που ζουν σε ζεστές πόλεις, «δεν είναι είδηση, το γνωρίζουν», δήλωσε ο επικεφαλής της μελέτης Cascade Tuholske, ερευνητής επιστήμονας στο Earth Institute του Πανεπιστημίου Κολούμπια στη Νέα Υόρκη.
Και παρά το γεγονός ότι οι αστικές περιοχές δεν είναι τα μόνα μέρη που υπάρχει αύξηση της θερμοκρασίας, οι πόλεις υποφέρουν περισσότερο εξαιτίας ενός συνδυασμού δύο παραγόντων: της κλιματικής αλλαγής και του φαινομένου της αστικής θερμότητας – η έλλειψη πράσινου και δέντρων και η αφθονία σκυροδέματος και ασφάλτου οδηγούν σε παγίδευση της θερμότητας.
Επιπλέον, ο περισσότερος πληθυσμός του κόσμου έχει μετακομίσει σε αστικά κέντρα – κάτι που, όπως διαπίστωσε η ομάδα του Tuholske, ήταν ένας επιπλέον λόγος για την αυξανόμενη έκθεση σε ακραία ζέστη.
Τα ευρήματα, που δημοσιεύθηκαν πρόσφατα στο Proceedings of the National Academy of Sciences, βασίζονται σε δεδομένα από περισσότερες από 13.000 πόλεις σε όλο τον κόσμο. Οι ερευνητές εκτίμησαν την έκθεση του πληθυσμού σε ημέρες ακραίες ζέστης – η οποία ορίστηκε με το βιοκλιματικό δείκτη WBGT, ο οποίος υπολογίζει τη θερμοκρασία, την υγρασία, την ταχύτητα του ανέμου και την κάλυψη νεφών, για να δώσει την «αίσθηση» που έχουν οι άνθρωποι που είναι έξω στον ήλιο.
Όταν ο WBGT φτάσει το όριο 30 C, ένα υγιές άτομο θα αρχίσει να αισθάνεται θερμικό στρες μετά από 30 λεπτά εργασίας ή άσκησης σε εξωτερικό χώρο.
Η ερευνητική ομάδα εκτιμά ότι κατά τη διάρκεια της περιόδου της μελέτης, οι άνθρωποι στις αστικές περιοχές είδαν μια αύξηση κατά 200% της έκθεσης σε ημέρες ακραίας ζέστης.
Ενώ η υπερθέρμανση του πλανήτη πρέπει να αντιμετωπιστεί με ευρείες αλλαγές – συμπεριλαμβανομένης της μικρότερης εξάρτησης από ορυκτά καύσιμα όπως το πετρέλαιο και ο άνθρακας – τα τοπικά μέτρα έχουν επίσης σημασία, ανέφεραν οι ερευνητές. Οι πόλεις μπορούν να δημιουργήσουν περισσότερους χώρους πρασίνου, όχι μόνο για να δημιουργήσουν σκιά, αλλά και για να βοηθήσουν στην ψύξη του αέρα. Ορισμένες πόλεις, επίσης, εφαρμόζουν ειδική επικάλυψη στην άσφαλτο, για να μειώσουν τη θερμοκρασία των δρόμων.
