Οι πιθανότητες ενός ανθρώπου να αρρωστήσει από ένα νέο στέλεχος του ιού της γρίπης καθορίζονται, τουλάχιστον εν μέρει, από το πρώτο στέλεχος της γρίπης που αντιμετώπισε ποτέ.
Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζει έρευνα που δημοσιεύεται στο περιοδικό Science και η οποία εξέτασε 18 στελέχη της γρίπης Α και την πρωτεΐνη αιμοσυγκολλητίνης που βρίσκεται στην επιφάνειά τους. Οι ειδικοί λένε ότι υπάρχουν μόνο δύο είδη αυτής της πρωτεΐνης και ότι οι άνθρωποι προστατεύονται από εκείνη που αντιμετώπισε για πρώτη φορά το σώμα τους, αλλά κινδυνεύουν να αρρωστήσουν όταν «συναντούν» το άλλο.
Οι ερευνητές, από το πανεπιστήμιο της Αριζόνα στην Τουσόν και το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες, υποστηρίζουν ότι τα ευρήματά τους θα μπορούσαν να εξηγήσουν γιατί ορισμένα κρούσματα γρίπης προκαλούν περισσότερους θανάτους και σοβαρή ασθένεια σε νεότερους ανθρώπους.
Την πρώτη φορά που το ανοσοποιητικό σύστημα ενός ατόμου συναντά ένα ιό της γρίπης, δημιουργεί αντισώματα που στοχεύουν στην αιμοσυγκολλητίνη – μια πρωτεΐνη-υποδοχέα που προεξέχει από την επιφάνεια του ιού. Αν και υπάρχουν 18 τύποι του ιού της γρίπης Α, υπάρχουν μόνο δύο εκδοχές αιμοσυγκολλητίνης, τις οποίες οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Δρ Michael Worobey, χαρακτηρίζουν ως «μπλε» και «πορτοκαλί».
Οι επιστήμονες αναφέρουν ότι οι άνθρωποι που γεννήθηκαν πριν από τα τέλη του 1960 είχαν εκτεθεί στην μπλε αιμοσυγκολλητίνη, καθώς είχαν να αντιμετωπίσουν τους ιούς H1 ή H2 της γρίπης όταν ήταν παιδιά. Στη μετέπειτα ζωή τους σπάνια αρρώστησαν από άλλο «μπλε» ιό γρίπης, όπως ο H5N1 της γρίπης των πτηνών, αλλά ήταν ευάλωτοι στον «πορτοκαλί» H7N9.
Όσοι γεννήθηκαν αργότερα από τα τέλη της δεκαετίας του ’60 εκτέθηκαν στον «πορτοκαλί» ιό της γρίπης Η3, με τα αντίθετα αποτελέσματα.
Η ομάδα εξέτασαν τις περιπτώσεις των ιών H5N1 και H7N1, δύο ιών της γρίπης έπληξαν εκατοντάδες ανθρώπους, αλλά δεν εξελίχθηκαν σε πανδημία. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ποσοστό προστασίας 75% από σοβαρή ασθένειας και ποσοστό προστασίας 80% από θάνατο για όσους ασθενείς είχαν εκτεθεί σε έναν ιό της γρίπης με την ίδια πρωτεΐνη όταν ήταν παιδιά.
Ο Δρ Worobey είπε ότι τα ευρήματα της ομάδας του θα μπορούσαν να εξηγήσουν το ασυνήθιστο φαινόμενο της πανδημίας της «ισπανικής γρίπη» το 1918, που ήταν πιο θανατηφόρα στους νεαρούς ενήλικες.
«Οι νεαροί ενήλικες προσβλήθηκαν από έναν ιό Η1 και από την ανάλυση του αίματός τους πολλές δεκαετίες αργότερα, υπάρχει μια αρκετά ισχυρή ένδειξη ότι τα άτομα αυτά είχαν εκτεθεί σε ιό Η3 ως παιδιά, με αποτέλεσμα να μην προστατεύονται από τον Η1. Το γεγονός ότι βλέπουμε ακριβώς το ίδιο μοτίβο με τα κρούσματα των ιών H5N1 και H7N9, δείχνουν ότι οι ίδιες θεμελιώδεις διαδικασίες ισχύουν και σήμερα».
