Εκατομμύρια ανθρώπων που δυσκολεύονται να αγοράσουν τα παραδοσιακά βασικά είδη διατροφής, όπως το καλαμπόκι, το ρύζι και το σιτάρι, από τότε που οι τιμές των τροφίμων αυξήθηκαν δραματικά μεταξύ 2007-2011 σε παγκόσμιο επίπεδο, έχουν προσανατολιστεί σε δυτικού τύπου επεξεργασμένα junk-food, που έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε σάκχαρα, λιπαρά και αλάτι, όπως διαπίστωσε μία μελέτη διάρκειας τεσσάρων ετών σε 10 χώρες.
Η ξαφνική άνοδος και η μεταβλητότητα των τιμών των βασικών τροφίμων, η οποία συνδεόταν με τη διαπραγμάτευση στις παγκόσμιες αγορές βασικών εμπορευμάτων και τη μείωση των αποθεμάτων τροφίμων σε πολλές χώρες, πυροδότησε μια σημαντική αλλαγή νοοτροπίας, διότι ανάγκασε περισσότερους ανθρώπους να αναζητήσουν επιπλέον εισοδήματα και δουλειές, αναφέρουν οι συγγραφείς.
Όμως, αν και οι άνθρωποι σε χώρες όπως η Κένυα, η Βολιβία, η Ινδονησία, το Πακιστάν, το Βιετνάμ και η Ζάμπια εργάζονταν πολύ πιο σκληρά για να κερδίζουν αρκετά ώστε να θρέψουν τις οικογένειές τους, είχαν πολύ λιγότερο χρόνο για τις οικογένειές τους.
Το αποτέλεσμα, αναφέρει η έκθεση του Ινστιτούτου Αναπτυξιακών Μελετών Oxfam, που τιτλοφορείται «Επισφαλής Ζωή: τροφή, εργασία και περίθαλψη μετά την παγκόσμια κρίση επισιτισμού», ήταν ότι άρχισαν να αγοράζουν εύκολα και γρήγορα τρόφιμα, καθώς μετακινούνταν για να εργαστούν.
Οι γυναίκες άρχισαν να κάνουν πιο δύσκολες, επισφαλείς εργασίες και πιέσθηκαν για να επιταχύνουν τη διαδικασία σίτισης της οικογένειας, κάνοντας στροφή σε έτοιμα φαγητά και στο fast food. «Τα παιδιά και οι νέοι επίσης, υιοθέτησαν γρήγορα τα πάσης φύσεως επεξεργασμένα τρόφιμα», σημείωσαν οι συγγραφείς.
«Η “κινητή” διατροφή είναι πιο κοινή μεταξύ των ανδρών στις αναπτυσσόμενες οικονομίες, αγροτικές και αστικές – μερικοί επειδή δεν είχαν οικογένεια για να γυρίσουν για φαγητό, άλλοι επειδή μπορούσαν να τρώνε καλύτερα από ό, τι στο σπίτι. Άλλοι βρήκαν μια αίσθηση κοινότητας και συντροφικότητας στα εστιατόρια και σνακ μπαρ που έτρωγαν με συναδέλφους και αποτελούσαν τελικά μέρος της εργάσιμης ημέρας τους».
«Οι άνθρωποι σαφώς εργάζονται πιο σκληρά για να τραφούν. Αλλά ακόμα και έτσι, ακόμα και όταν οι μισθοί άρχισαν να αυξάνονται, οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να θρέψουν τις οικογένειές τους καλά».
«Πολλά από αυτά που οι άνθρωποι έκαναν κατά τον εποχή των ραγδαίων αυξήσεων των τιμών ήταν συνηθισμένη συμπεριφορά αντιμετώπισης της κρίσης: Σταμάτησαν την αγορά πιο ακριβών τροφίμων και τα αντικατέστησαν τους με φθηνότερα, χαμηλότερης ποιότητας, θυσιάζοντας την ασφάλεια, τη γεύση και την οικειότητα, για την ποσότητα και την τιμή».
Οι ερευνητές, οι οποίοι μελέτησαν οικογένειες για τέσσερα χρόνια, παρατήρησαν ταχείες αλλαγές στις διατροφικές συνήθειες και – σε συνδυασμό με την αυξημένη αστικοποίηση – μια μετάβαση σε πιο επικίνδυνες και επισφαλείς θέσεις εργασίας, καθώς οι άνθρωποι μοχθούσαν για να βάλουν φαγητό στο τραπέζι.
