Η συν-διαμονή δεν αφορά μόνο το νεογέννητο και την μητέρα, εδώ υπάρχει ενεργός ρόλος και του πατέρα. Αμέσως μετά τον τοκετό και ενώ ο πατέρας ήταν δίπλα στην σύζυγό του καθόλη την διάρκεια του τοκετού δίνεται ο χρόνος και ο χώρος στο ζευγάρι με το νεογέννητό τους να «γνωριστούν».
Ο σύζυγος δεν παραμερίζεται όπως συνήθως, ούτε φεύγει από την αίθουσα τοκετού, για να διευθετήσει τα πρακτικά ζητήματα αντιθέτως παραμένει στην αίθουσα δίπλα στην σύζυγό του αγκαλιά με το νέο τους μέλος. Είναι η πρώτη τους αγκαλιά σαν οικογένεια.
Από την προσωπική μας εμπειρία σε όσα ζευγάρια δόθηκε η δυνατότητα αυτή φάνηκε πως:
1) Μειώνεται το άγχος της μητέρας μετά τον τοκετό αφού παραμένει ο σύζυγος δίπλα της
2) Η νέα μητέρα παραμένει ήρεμη και νιώθει ασφάλεια
3) Ο νέος πατέρας αντί να περιμένει σε μια αίθουσα αναμονής χωρίς να γνωρίζει την κατάσταση της υγείας του παιδιού του και της συζύγου του αναλαμβάνει ενεργό ρόλο στην υποστήριξή τους.
4) Ο θεσμός της οικογένειας (Family Bonding) ξεκινάει πια από την αίθουσα τοκετών, από τα πρώτα λεπτά της γέννησης και όχι στο δωμάτιο του μαιευτηρίου κάποιες ώρες αργότερα, όταν πια έρθει το νεογνό στο δωμάτιο της μητέρας του. Είναι ένας δεσμός που χαρακτηρίζεται από έντονα συναισθήματα και αντιδράσεις που είναι αμφίδρομες και αμοιβαίες, αποτελεί το πρότυπο για τις μετέπειτα σχέσεις του ατόμου αναφέρεται και ως «οικουμενικό χαρακτηριστικό ανάπτυξης».
Ο John Bowlbly διαπίστωσε ότι τα παιδιά αναστατώνονται όταν αποχωρίζονται τη μητέρα τους και βιώνουν συναισθήματα όπως θλίψη, απόγνωση, αδιαφορία. Ο δεσμός που δημιουργείται εκείνη την πρώτη ώρα μετά τον τοκετό είναι μηχανισμός που εξισορροπεί την ανάγκη του βρέφους για ασφάλεια και εξερεύνηση.
Πολλές φορές ο σύζυγος νιώθει παραμελημένος και απλώς παρατηρητής στην αίθουσα τοκετών χωρίς να έχει την δυνατότητα να βοηθήσει την σύζυγό του. Με την δυνατότητα της συν διανομής απαλλάσσουμε τα ζευγάρια από την αγωνία και την ανασφάλεια και τους αφήνουμε να απολαύσουν τα πρώτα λεπτά ζωής του παιδιού τους σαν οικογένεια.
Η συναισθηματική γέννηση παίρνει μορφή στην εξωμήτρια ζωή μέσα στην αγκαλιά της μήτερα. Η γέννηση αποτελεί μια εξελικτική διαδικασία και συνδέει αντίθετες πραγματικότητες. Ενα συμβολικό τέλος και μια κυριολεκτική αρχή.
Το νεογέννητο εξελίσσεται μέσα από την σωματική και ψυχική επαφή του με την μητέρα του, μέσα από τον μητρικό θηλασμό, την συν-κοίμηση και την απεριόριστη αγκαλιά.
Η επαφή πρώτη αγκαλιά αμέσως μετά τη γέννηση είναι πολύ περισσότερο από απλά ένα ωραίο καλωσόρισμα στον κόσμο. Είναι μια «ιερή ώρα» κατά την οποία μια οικογένεια σχηματίζεται. Αυτή η μοναδική εμπειρία, αν χαθεί μια φορά, δεν μπορεί να επαναληφθεί. Η συγκεκριμένη στιγμή ακολουθεί το νεογνό ως μνήμη για πάντα.
“Τα χέρια που αγγίζουν ένα νεογέννητο φανερώνουν τα πάντα: νευρικότητα ή ηρεμία, αδεξιότητα ή αυτοπεποίθηση, ευγένεια ή ένταση. Το νεογέννητο αντιλαμβάνεται εάν τα χέρια αυτά το αγαπούν ή είναι απρόσεκτα ή ακόμη χειρότερα το απορρίπτουν.” Frédérick Leboyer M.D
Νίκος Πετρογιάννης
MD, PhD, Αν. Δντης Γυν/κης Κλινικής Ναυτικού Νοσοκομείου Αθηνών, IVF Specialist
www.npetrogiannis.gr
* Παρακολουθήστε τον γιατρό στην εκπομπή του ΑΝΤ1 «Υγεία πάνω απ’ όλα», το Σάββατο 14 Απριλίου στις 12:00
Ο γιατρός Νίκος Πετρογιάννης με την παρουσιάστρια της εκπομπής, Φωτεινή Γεωργίου
