Το ομαδικό τραγούδι μπορεί να βοηθήσει τους ανθρώπους να ανακάμψουν από ψυχικές ασθένειες, κάνοντας τους να αισθάνονται ότι τους εκτιμούν και να αυξάνεται η εμπιστοσύνη στον εαυτό τους, σύμφωνα με έρευνα.
Μια μελέτη του Πανεπιστημίου East Anglia σε ανθρώπους που τραγουδούσαν σε δωρεάν εβδομαδιαίες συναντήσεις, ανακάλυψε οφέλη για τη διάθεση και τις κοινωνικές δεξιότητες. Οι ερευνητές είπαν ότι το project Sing Your Heart Out είχε εμποδίσει μερικούς ανθρώπους με ψυχικές ασθένειες να υποτροπιάσουν και κάλεσαν και άλλους φορείς να εξετάσουν το ενδεχόμενο να δημιουργήσουν κοινοτικές ομάδες τραγουδιού.
Η πρωτοβουλία Sing Your Heart Out (SYHO) ξεκίνησε το 2005 στο ψυχιατρικό νοσοκομείο του Νόργουιτς, προτού ανοιχτεί και στην τοπική κοινότητα. Απευθύνεται σε άτομα με ψυχικές διαταραχές, καθώς και στο ευρύ κοινό και προσελκύει τακτικά εκατοντάδες ανθρώπων σε εβδομαδιαίες εκδηλώσεις.
Μία από τους συμμετέχοντες η Penny Holden, 67 ετών, που ζει με διπολική διαταραχή όλη της τη ζωή. Υποστηρίζει ότι η χορωδία άλλαξε τη ζωής της πριν από περίπου 13 χρόνια, όταν ήταν στη χειρότερη φάση της.
«Είναι το καλύτερο πράγμα που έχω κάνει ποτέ. Είναι ένα τόσο τονωτικό περιβάλλον, προσέχουμε και βοηθούμε ο ένας τον άλλον. Δυσκολεύτηκα να αναπτύξω σχέσεις και να εμπιστευτώ τους ανθρώπους, όταν πήγα για πρώτη φορά, αλλά ήξερα ότι ήθελα να κάνω κάτι για να εμπλακώ ξανά στη ζωή».
Ερευνητές από την Ιατρική Σχολή του Νόργουιτς δήλωσαν ότι μια μελέτη σε 20 μέλη της χορωδίας για έξι μήνες διαπίστωσε ότι το τραγούδι και η κοινωνική συναναστροφή βοήθησε εκείνους που είχαν σοβαρά προβλήματα ψυχικής υγείας, ώστε να λειτουργούν καλύτερα στην καθημερινή τους ζωή.
Ο επικεφαλής ερευνητής καθηγητής Tom Shakespeare δήλωσε ότι ήταν «ένα εργαλείο μικρής δέσμευσης και χαμηλού κόστους για την ανάκτηση της ψυχικής υγείας μέσα στην κοινότητα», καθώς παρείχε στους συμμετέχοντες ένα συναίσθημα ανιδιοτέλειας και ευημερίας.
Ο καθηγητής υπογράμμισε επίσης ότι ο όρος «χορωδία» είχε αποφευχθεί σκόπιμα από την ονομασία της πρωτοβουλίας SYHO, επειδή θα ακουγόταν αποτρεπτική για κάποιους, που αμφιβάλλουν για τις φωνητικές τους ικανότητες: «Ο καθένας μπορεί να τραγουδήσει. Κανείς δεν απορρίπτεται ποτέ από αυτές τις ομάδες. Υπάρχει επίσης πολύ μικρή πίεση, επειδή οι συμμετέχοντες δεν προετοιμάζονται για μια παράσταση. Απλώς τραγουδούν».
Αυτή η προσέγγιση, είπε, σήμαινε ότι οι ομάδες τραγουδιού ήταν πολύ χαλαρές και διασκεδαστικές. Επίσης, σε αντίθεση με τη μουσικοθεραπεία, δεν υπάρχει πίεση για κανέναν να συζητήσει την κατάστασή του. «Αυτό σημαίνει ότι δεν ξέρετε ποιος κάθεται δίπλα σας. Δεν χρειάζεται να μιλήσετε σε κανέναν για τον εαυτό σας», είπε ο καθηγητής Shakespeare.
