Στην περιοχή του στοματογναθικού συστήματος υπάρχει μια πληθώρα ενδείξεων που κρίνουν αναγκαία την επίσκεψή μας στον οδοντίατρο.
Το κύριο σύμπτωμα είναι σαφέστατα ο πονόδοντος. Αυτόματος ή εκδηλούμενος κατά τη μάσηση, την πίεση, την κατάκλιση, συνεχής ή μη , εντοπισμένος σε ένα δόντι ή αντανακλώμενος σε μια ολόκληρη περιοχή υποδηλώνει τις περισσότερες φορές τη μόλυνση του πολφού και του συστήματος των ριζικών σωλήνων, ή τη νέκρωση του δοντιού και τη μόλυνση των πέριξ ιστών από την εξάπλωση των βακτηριδίων και των τοξινών. Μερικές φορές όμως μπορεί ο πόνος να απουσιάζει.
Το δόντι δεν διαθέτει μηχανισμούς αυτοΐασης.
Ο φόβος ασθενών για την οδοντιατρική καρέκλα λειτουργεί ανασταλτικά για την επίσκεψη στον οδοντίατρο. Προτιμάται η υπέρμετρη κατανάλωση αντιβιοτικών, παυσιπόνων ,αντιφλεγμονωδών φαρμάκων για να αποφύγουν τον οδοντίατρο. Μερικές φορές η λήψη πολλών φαρμάκων μπορεί να δώσει την αίσθηση της θεραπείας με την αποδρομή των συμπτωμάτων. Απλά το πρόβλημα σκεπάζεται προσωρινά μέχρι να επανέλθει αργότερα σε πολύ χειρότερη μορφή και μερικές φορές χωρίς να μπορεί να θεραπευθεί. Άλλοτε πάλι οι ασθενείς καταφεύγουν σε διάφορα γιατροσόφια.
Η «θεραπεία» είναι όμως πρόσκαιρη.
Στα αρχικά στάδια η ενδοδοντική θεραπεία θεωρείται ως λύση εκλογής και εγγυάται για τη διατήρηση του δοντιού μέσα στην στοματική κοιλότητα.
Σε περίπτωση της μη έγκαιρης αντιμετώπισης όμως, όπου η καταστροφή του οστού ή και του δοντιού έχει προχωρήσει η μόνη λύση είναι η εξαγωγή.
Είναι εξαιρετικά σημαντικό να μη προχωρά κανείς σε εξαγωγή χωρίς την σύμφωνη γνώμη του Ενδοδοντολόγου.
Η επίσκεψη στον οδοντίατρο δεν πρέπει να παρακινείται μόνο από τον οξύ πόνο. Η αντίδραση σε ένα ψυχρό, θερμό, γλυκό, θερμό ερέθισμα οδηγεί στο συμπέρασμα της ύπαρξης τερηδόνας ή ακόμη και ρωγμής σε ένα άτομο που σφίγγει τα δόντια του. Ο καθαρισμός της τερηδόνας και η έμφραξη του δοντιού αναχαιτίζει την περαιτέρω εξέλιξή της.
Ο βρυγμός ή αλλιώς τρίξιμο των δοντιών είναι αρκετά επιβλαβής δημιουργώντας και πονοκεφάλους.
Η αιμορραγία των ούλων κατά το βούρτσισμα είναι το «σήμα κατατεθέν» της ουλίτιδας. Ούλα οιδηματώδη, μαλθακά, έντονα ερυθρά, συσσώρευση πέτρας-αλάτων κυρίως στην εσωτερική πλευρά των κάτω δοντιών, δυσάρεστη γεύση ή και αναπνοή προειδοποιούν τον ασθενή για την αναγκαιότητα ενός καθαρισμού. Η μη θεραπευμένη ουλίτιδα μεταπίπτει σταδιακά σε περιοδοντίτιδα με εικόνα κινητικότητας δοντιών, μικρομετακινήσεις και αλλαγές στη σύγκλειση, «απογυμνωμένες» ρίζες και την αίσθηση ότι «κατεβαίνουν» τα ούλα.
Ο καλός οδοντίατρος διέπεται από μία σύγχρονη ολιστική προσέγγιση του ασθενή που έχει μπροστά του εξετάζοντας το σύνολο του στοματικού περιβάλλοντος συνεκτιμώντας το γενικό ιατρικό του ιστορικό. Μια απλή οδοντιατρική εξέταση μπορεί να παρακινήσει τον ασθενή να προχωρήσει στις απαραίτητες εξετάσεις για τη διάγνωση γενικών νόσων και συνδρόμων.
Ο καρκίνος του στόματος αποτελεί μία από τις 10 συνηθέστερες μορφές καρκίνου στον άνθρωπο. Κάθε χρόνο στην Ελλάδα πεθαίνουν 250 περίπου συνάνθρωποί μας. Η έγκαιρη διάγνωση και η σωστή θεραπεία βελτιώνουν τόσο την επιβίωση όσο και την ποιότητα ζωής του ασθενούς μετά την θεραπεία.
Ο τακτικός οδοντιατρικός έλεγχος ανά 6μηνο με έγκαιρη διάγνωση και αποκατάσταση των βλαβών προστατεύουν από μελλοντικά περίπλοκα και πολυδάπανα σχέδια θεραπείας.
Δρ Κωνσταντίνος Λάγιος
Χειρουργός Οδοντίατρος, Ενδοδοντολόγος D.D.S, M.S.
Πρότυπο Κέντρο Θεραπείας Αθηνών, www.endodontic.org
