Τα βρέφη που μοιάζουν με τον πατέρα τους κατά τη γέννηση είναι υγιέστερα έναν χρόνο αργότερα και αυτό συμβαίνει επειδή οι μπαμπάδες τους περνούν περισσότερο χρόνο μαζί τους, σύμφωνα με νέα μελέτη.
Σύμφωνα με την έρευνα, η ομοιότητα ενθαρρύνει τους μπαμπάδες που δεν ζουν με τα παιδιά τους να περνούν 2,5 μέρες επιπλέον τον μήνα με τα παιδιά τους – επειδή είναι σίγουροι ότι είναι γενετικά δικά τους.
Αυτός ο αυξημένος χρόνος συγχρωτισμού με τα νεογέννητα έχει ως αποτέλεσμα γενικά υγιέστερα μωρά, σύμφωνα με τη μελέτη, καθώς μειώνει τη δυνητική έκθεσή τους σε κινδύνους, πέρα από το ότι επιτρέπει «περισσότερο χρόνο για γονεϊκή παροχή φροντίδας και επίβλεψης και για συλλογή πληροφοριών σχετικά με τις υγειονομικές και οικονομικές ανάγκες του παιδιού».
Με τίτλο: «Αν η εμφάνιση μπορούσε να θεραπεύσει: Η υγεία των παιδιών και η πατρική επένδυση», η μελέτη αποκαλύπτει ότι τα νεογέννητα που μοιάζουν με τον πατέρα τους είναι λιγότερο πιθανό να απαιτήσουν εισαγωγή στα επείγοντα, να περάσουν χρόνο στο νοσοκομείο ή να υποφέρουν από κρίσεις άσθματος – όλα αυτά, χάρη στην αυξημένη παρουσία των μπαμπάδων τους στη ζωή τους.
Ο Δρ Solomon Polachek, ένας από τους ερευνητές και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Μπιγκχάμτον της Νέας Υόρκης, δήλωσε για τα ευρήματα: «Οι πατεράδες είναι σημαντικοί στην ανατροφή ενός παιδιού, γεγονός που εκδηλώνεται στην υγεία του. Οι μπαμπάδες που αντιλαμβάνονται την ομοιότητα του μωρού με αυτούς είναι πιο σίγουροι ότι το μωρό είναι δικό τους και επομένως ξοδεύουν περισσότερο χρόνο με το μωρό», δήλωσε ο Δρ. Polachek.
Η μελέτη ανέλυσε 456 οικογένειες όπου τα μωρά ζούσαν μόνο με τη μητέρα τους και όπου και οι δύο γονείς είχαν αναφέρει ότι το μωρό έμοιαζε στον πατέρα. Μετά από έναν χρόνο παρακολούθησης των οικογενειών, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα μωρά που πέρασαν περισσότερο χρόνο με τους πατέρες τους «είχαν σημαντικά καλύτερους όρους υγείας».
Τα ευρήματα είναι σημαντικά, επειδή μπορούν να επηρεάσουν τον ρόλο του πατέρα σε εύθραυστες οικογένειες όπου η μητέρα είναι ο κύριος πάροχος φροντίδας. Δεδομένου ότι τα παιδιά που ανήκουν «σε μονογονεϊκές οικογένειες βρίσκονται σε μειονεκτική θέση, γεγονός που πιθανώς τα επηρεάζει καθ ‘όλη τη διάρκεια της ζωής τους», σύμφωνα με τη μελέτη, τα ευρήματα υποστηρίζουν την ανάγκη για την παρουσία και των δύο γονέων στις ευάλωτες οικογένειες.
Οι ερευνητές δήλωσαν ότι η μελέτη, η οποία δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Journal of Health Economics, υποστηρίζει πολιτικές που ενθαρρύνουν τους πατεράδες που δεν μένουν στο ίδιο σπίτι με τα παιδιά τους «να συμμετέχουν συχνά στη ζωή τους, για να βελτιώσουν την υγεία τους».
