Τι κοινό έχουν τα φύλλα της ακακίας, το φτέρνισμα και ο υδράργυρος; Όλα επιστρατεύτηκαν ως αντισύλληψη στη μάχη κατά της ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης.
Από τη στιγμή που οι άνθρωποι διαπίστωσαν ότι η ευχαρίστηση που προσφέρει η σεξουαλική δραστηριότητα συνεπάγεται στις περισσότερες περιπτώσεις μια εγκυμοσύνη, ασχολήθηκαν επισταμένα για να βρουν τρόπους ώστε να ξεχωρίσουν αυτά τα δύο μεταξύ τους. Και εδώ εισέρχεται στην υπόθεση η προσπάθεια για αντισύλληψη. Όχι πάντα επιτυχημένα, όχι πάντα επιστημονικά, οι αρχαίοι ημών πρόγονοι δοκίμασαν διάφορες μεθόδους για να μπορούν να έχουν και την πίτα ολόκληρη (τη σεξουαλική τους ευχαρίστηση) και τον σκύλο χορτάτο (έναν στοιχειώδη οικογενειακό προγραμματισμό). Οι μέθοδοι αυτοί περνούσαν από γενιά σε γενιά με τον προφορικό λόγο ως επί το πλείστον, υπάρχουν όμως και καταγεγραμμένες αναφορές από τους λόγιους και τους επιστήμονες της κάθε εποχής.
Οι πρώτες αναφορές που έχουν βρεθεί έρχονται από την αρχαία Αίγυπτο, περίπου το 1850 π.Χ. Εκεί οι γυναίκες χρησιμοποιούσαν ένα συνδυασμό από μέλι, φύλλα ακακίας και λινό, το οποίο τοποθετούσαν στον κόλπο τους πριν από τη σεξουαλική επαφή, με σκοπό να εμποδίσουν το σπέρμα να εισέλθει στη μήτρα. Δεν ακούγεται πολύ επιστημονικό, η αλήθεια είναι όμως ότι (πολύ) αργότερα ανακαλύφθηκε ότι τα φύλλα της ακακίας έχουν σπερματοκτόνες ιδιότητες. Και σίγουρα ήταν καλύτερο από ένα ποτό με μόλυβδο και υδράργυρο που έπιναν οι παλλακίδες στην Κίνα και το οποίο πιθανότατα προκαλούσε βλάβες στον εγκέφαλο και μακροπρόθεσμα τον θάνατο.
Αντισύλληψη στην αρχαία Ελλάδα
Στην αρχαία Ελλάδα πάλι, τα καταφέρναμε καλύτερα: η ανακάλυψη ότι το φυτό σύλφιο ήταν τόσο αποτελεσματικό ως μέσο για αντισύλληψη, οδήγησε στην μαζική συγκομιδή του και τελικά στην εξαφάνισή του! Όχι πως δεν έλειπαν οι κακές συμβουλές: ο Σοράνος ο Εφέσιος, επιφανής γιατρός του 1ου μ.Χ. αιώνα, συνιστούσε στις γυναίκες να κρατούν την αναπνοή τους κατά τη διάρκεια της συνουσίας (εφικτό μόνο για όσες ο σύντροφός τους είχε πρόωρη εκσπερμάτωση) και να φτερνίζονται μετά, ώστε το σπέρμα να μην εισέλθει στη μήτρα. Παρόμοιας λογικής και αποτελεσματικότητας τεχνικές ακολουθούσαν και στην Περσία, με τις γυναίκες μετά το σεξ να πηδούν ανάποδα επτά ή εννιά φορές, με αμφίβολα αποτελέσματα στην αντισύλληψη βεβαίως.
Μεγαλύτερη ιστορία – και αποτελεσματικότητα – είχε το κάποιας μορφής προφυλακτικό: μια σπηλαιογραφία 15.000 ετών που βρέθηκε στη Γαλλία, εικάζεται ότι δείχνει έναν άνδρα να φοράει, ενώ μύθοι για τον βασιλιά Μίνωα από το 3.000 π.Χ. αναφέρουν ότι χρησιμοποιούσε προφυλακτικά από κύστη κατσίκας. Γενικώς, τα εντόσθια των ζώων χρησιμοποιήθηκαν ευρέως για τη δημιουργία προφυλακτικών ανά τους αιώνες, ώσπου γύρω το 1564 εμφανίστηκε το προφυλακτικό από λινό, το οποίο έδενε με κορδέλα στη βάση του, ως απάντηση στην επιδημία σύφιλης που μάστιζε την Ευρώπη. Στα μέσα του 19ου αιώνα, τα προφυλακτικά έγιναν βιομηχανικό προϊόν και κατασκευάζονταν από ελαστικό, ενώ η τεχνολογία συνέχισε να τα εξελίσσει, κάνοντάς τα πιο λεπτά, πιο ανθεκτικά και εν τέλει από φυσικό λάτεξ.
Η μεγάλη επανάσταση στην αντισύλληψη όμως έγινε το 1960, με τη διάθεση των πρώτων αντισυλληπτικών χαπιών: οι γυναίκες έπαιρναν για πρώτη φορά με αποτελεσματικό τρόπο στα χέρια τους μια κατάσταση που τις αφορούσε άμεσα. Αν και οι ανύπαντρες γυναίκες έπρεπε να περιμένουν μέχρι το 1972 στις ΗΠΑ για μπορέσουν να το προμηθευθούν, η εφεύρεσή του άλλαξε για πάντα τις σεξουαλικές ισορροπίες, απελευθέρωσε τις γυναίκες από το άγχος μια ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης και τους έδωσε την ευκαιρία να απολαύσουν ακόμη περισσότερο την ευχαρίστηση της σεξουαλικής δραστηριότητας.
