Λίπος κατσίκας και κρέας ελαφιού, αρχαίο σιτάρι και ένα είδος φτέρης: Δεν είναι μενού που μπορεί να κερδίσει στο Masterchef, αλλά για μερικούς από τους προγόνους μας ήταν ένα θρεπτικό πανηγύρι.
Οι επιστήμονες αποκάλυψαν ότι αυτό ήταν το τελευταίο γεύμα του Ότζι, ενός ανθρώπου που έζησε πριν από 5.300 χρόνια και βρήκε τον θάνατό του σε έναν παγετώνα. Το σώμα του διατηρήθηκε στον πάγο για χιλιετίες μέχρι να ανακαλυφθεί το 1991. Από διατροφική άποψη, το τελευταίο πιάτο που δοκίμασε ο πρόγονός μας ήταν καλά ισορροπημένο αλλά με ανησυχητική περιεκτικότητα σε λίπος.
Οι επιστήμονες μπόρεσαν να μάθουν για πολλές πτυχές της ζωής του, συμπεριλαμβανομένων αυτών που έφαγε πριν πεθάνει. Στο στομάχι του βρέθηκε λίπος από άγρια κατσίκια, κρέας από ελάφι, αρχαίο σιτάρι αλλά και φτέρη.
Η περιεκτικότητα σε λιπαρά ήταν 50%, η οποία είναι σαφώς πολύ υψηλότερη από το 10% της μέσης σύγχρονης διατροφής. «Αν σκεφτεί κανείς το υψόμετρο όπου κυνηγούσε, χρειαζόταν κάποιου είδους ενεργειακή πρόσληψη», δήλωσε ο Δρ Frank Maixner του Ινστιτούτου Έρευνας Eurac στο Μπολζάνο της Ιταλίας «και ο καλύτερος τρόπος ήταν να τρώει λίπος, αυτό δίνει την απαραίτητη ενέργεια για να επιβιώσει κάποιος σε αυτό το σκληρό περιβάλλον».
Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο Current Biology, δίνει μια σπάνια ματιά στο τι βρισκόταν στο μενού κατά την εποχή του χαλκού. Η διατροφή του Ότζι έχει αναλυθεί και παλαιότερα, αλλά όχι με τέτοια λεπτομέρεια. Η τελευταία έρευνα βασίζεται στην εξέταση του περιεχομένου του στομάχου.
Παραδόξως, το όργανο αυτό ανακαλύφθηκε μόλις πρόσφατα, καθώς δεν ήταν στη φυσιολογική θέση, λόγω του τρόπου με τον οποίο το σώμα του είχε μουμιοποιηθεί με την πάροδο του χρόνου. Οι επιστήμονες μπόρεσαν να συμπεράνουν ότι το λίπος δεν προήλθε από τα γαλακτοκομικά προϊόντα, αλλά από ένα είδος άγριας κατσίκα που ζει στα βουνά των ευρωπαϊκών Άλπεων.
«Η διατροφή του ήταν ένα καλά ισορροπημένο μείγμα υδατανθράκων, πρωτεϊνών και λίπους», δήλωσε ο Δρ Maixner. «Εξίσου εκπληκτικό όμως ήταν και το υψηλό ποσοστό λίπους που κατανάλωσε».
Το γεύμα θα είχε στηρίξει τον Ότζι στη χιονισμένη πορεία του, αλλά ίσως να μην είχε και πάρα πολύ καλή γεύση. «Είναι λίπος κατσίκας και είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς τι γεύση έχει», δήλωσε ο Δρ Maixner. «Δεν είναι κάτι που θα τρώγαμε σήμερα. Λαμβάνοντας επίσης υπόψη ότι δεν υπήρχε αλάτι, νομίζω ότι θα μας ήταν δύσκολο να το φάμε».
Παρόλο που ο Ότζι δεν είχε πρόσβαση σε επεξεργασμένα τρόφιμα, είχε ήδη σημάδια φραγμένων αρτηριών τη στιγμή του θανάτου του: Πέθανε στη μάχη, καθώς είχε αρκετές πληγές στο σώμα του και έφερε όπλα, συμπεριλαμβανομένου ενός χάλκινου τσεκουριού. Όλο αυτό το λίπος ήταν απαραίτητα, αλλά και επικίνδυνο.
