Η κατ΄ ισχίον διάρθρωση, είναι μία άρθρωση πολύ καλά προστατευμένη, με τη μηριαία κεφαλή να εμπεριέχεται εντός της κοτύλης, προσφέροντας μεγάλο εύρος κίνησης και σταθερότητα στην άρθρωση.
Η προστασία αυτή ενισχύεται από ισχυρούς συνδέσμους και τον αρθρικό θύλακο. Επιπροσθέτως, συμπαγείς μυϊκές μάζες και τενόντιες προσφύσεις αυξάνουν έτι περαιτέρω, την προστασία της.
Από την πρώτη αρθροσκόπηση του γόνατος, το 1918 από τον Takagi, μέχρι την αρχή της σύγχρονης αρθροσκόπησης με το αρθροσκόπιο του Watanabe το 1959, η μοναδική προσπάθεια για εκ των έσω διερεύνηση της κατ΄ισχίον διάρθρωσης, πραγματοποιήθηκε από τον Burman το 1931 σε πτωματικό παρασκεύασμα. Από τότε, πολλές προσπάθειες αρθροσκόπησης του ισχίου πραγματοποιήθηκαν, ώστε το 1985 να θεωρείται ουσιαστικά, η χρονολογία έναρξής της.
Η τεχνική της αρθροσκόπησης, βελτιώθηκε και επέτρεψε την αύξηση των θεραπευτικών δυνατοτήτων, με έμφαση σε βλάβες του επιχειλίου χόνδρου, την πρόσκρουση του μηριαίου επί της κοτύλης, την υμενίτιδα του ισχίου, τις χόνδρινες βλάβες, την άσηπτη νέκρωση της μηριαίας κεφαλής και την οστεοαρθρίτιδα ή τα ελεύθερα σώματα της άρθρωσης, τη σηπτική αρθρίτιδα, μετά ολική αρθροπλαστική ισχίου, αδιευκρίνιστο άλγος ισχίου καθώς και παθήσεις του παιδικού και εφηβικού ισχίου, με σκοπό την επίλυση προβλημάτων σε νέους ως επί το πλείστον ασθενείς, που ήταν δυσεπίλυτα έως σήμερα, μεταθέτοντας στο απώτερο μέλλον ή εξαλείφοντας την πιθανότητα εμφάνισης οστεοαρθρίτιδας, που απαιτεί ολική αρθροπλαστική του ισχίου.
Τα συμπτώματα, που θα οδηγήσουν τον ασθενή στον ιατρό, είναι το επίμονο άλγος στη βουβωνική χώρα, – «ελιά» στην καθομιλουμένη -, με αντανάκλαση στην πρόσθια επιφάνεια του μηρού. Το άλγος αυτό μπορεί να είναι μετά από καταπόνηση ή και σε ηρεμία, με αδυναμία του ασθενούς να κάμψει το ισχίο του για να φορέσει τα υποδήματά του. Επίσης εμφανίζεται χωλότητα κατά τη βάδιση και δυσχέρεια να εισέλθει και να εξέλθει από αυτοκίνητο καθώς και άλγος κατά την έγερση και την έναρξη της βάδισης.
Η αρθροσκόπηση του ισχίου, είναι μία θεραπευτική και σπανίως μόνο διαγνωστική μέθοδος, που πραγματοποιείται με περιοχική ή γενική αναισθησία, υπό ακτινοσκοπικό έλεγχο και με έλξη στο πάσχον σκέλος, όπου μέσω τριών ή τεσσάρων οπών διαμέτρου ενός εκατοστού επιτυγχάνουμε την αποκατάσταση των υπαρχόντων βλαβών.
Η μετεγχειρητική πορεία του ασθενούς επιτρέπει την άμεση έγερσή του και τη χρήση βακτηριών για μικρό χρονικό διάστημα. Η νοσηλεία του ασθενούς είναι μία ημέρα, ενώ δεν απαιτείται η μετάγγιση αίματος, όπως συνήθως συμβαίνει στην ανοικτή χειρουργική του ισχίου. Την επέμβαση, ακολουθεί πρόγραμμα αποκατάστασης.
Όπως με την αρθροσκοπική χειρουργική του γόνατος την δεκαετία του ΄80 και του ώμου την δεκαετία του ΄90 η αρθροσκόπηση του ισχίου, ανοίγει νέες θεραπευτικές οδούς στους Ορθοπεδικούς χειρουργούς, οι οποίοι και στη χώρα μας κάνουν βήματα προόδου σε αυτό το νέο απαιτητικό αρθροσκοπικό πεδίο, προσφέροντας λύσεις σε ασθενείς με ελάχιστη παρεμβατική μέθοδο και ταχύτερη αποκατάσταση σε σχέση με την ανοικτή χειρουργική του ισχίου.
* Δρ Κωστόπουλος Δημήτριος, Ορθοπεδικός
