Ο γερμανός συγγραφέας Harald Braem έχει διδάξει ψυχολογία των χρωμάτων και έχει εργαστεί για πολλά χρόνια στην διαφημιστική βιομηχανία. Έγραψε το βιβλίο Die Macht der Farben (Η δύναμη των χρωμάτων), το οποίο έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Ο συγγραφέας ισχυρίζεται ότι τα χρώματα έχουν πολύ μεγαλύτερη δύναμη από όσο νομίζουν οι άνθρωποι.
Η αίσθηση του χρώματος είναι σε μεγάλο βαθμό ανεξάρτητη από τη θρησκεία και τον πολιτισμό. Ο Braem θεωρεί ότι η αντίδρασή μας στα χρώματα είναι εγγεγραμμένη στον γενετικό μας κώδικα. Στο DNA μας έχουμε δίσκους προγραμμάτων που είναι σταθεροί. Ασυνείδητα, αντιδρούμε πάντα με τον ίδιο τρόπο. Στους δίσκους αυτούς υπάρχουν αρχέγονες έννοιες και πρότυπα συμπεριφοράς. Αυτό ισχύει και με τα χρώματα. Το κόκκινο, για παράδειγμα, είναι και ήταν το χρώμα της φωτιάς και του αίματος, επομένως είναι πολύ επικίνδυνο για τον άνθρωπο. Αυτό εξακολουθεί να ισχύει ακόμη. Αν δούμε κόκκινο σε μεγάλη ποσότητα, μπορεί να αισθανθούμε άγχος, ακόμη και πανικό, υποστηρίζει ο συγγραφέας. Η βιομηχανία των τροφίμων γνωρίζει την δύναμη των χρωμάτων και την χρησιμοποιεί κατάλληλα στις συσκευασίες και τις διαφημίσεις.
Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung (FAZ) δήλωσε πως όποιος χρησιμοποιεί μπλε πιάτα στο φαγητό του, τρώει λιγότερο. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το μπλε χρώμα βοηθάει στη χαλάρωση και στην πιο αργή κατανάλωση του φαγητού. Εάν δηλαδή τρώμε σε μπλε πιάτα, τρώμε πιο αργά και στη συνέχεια νιώθουμε πιο γρήγορα ότι έχουνε χορτάσει. Ακόμη και αν βάλουμε λιγότερα τρόφιμα σε μπλε πιάτα παρά σε διαφορετικού χρώματος θα έχουμε την αίσθηση της πληρότητας. Σύμφωνα με τον Braem, αυτό είναι ένα στοιχείο που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε όταν κάνουμε δίαιτα. Αντίθετα, να έχουμε υπόψη μας ότι το κίτρινο και το κόκκινο είναι χρώματα που αυξάνουν την όρεξη και την κατανάλωση. Το κόκκινο χρώμα οδηγεί επίσης σε ταχύτερη κατανάλωση και αυτός είναι ένας λόγος που συχνά τα εστιατόρια γρήγορου φαγητού χρησιμοποιούν αυτό το χρώμα.
Βεβαίως, τα πιάτα δεν είναι αρκετά για μια δίαιτα ή μια υγιεινή διατροφή. Είναι απλώς μια υποστηρικτική τακτική.
