Λένε ότι ο κεραυνός δεν χτυπά ποτέ το ίδιο σημείο δύο φορές. Η αλήθεια είναι πως χτυπάει συχνά το ίδιο σημείο, κυρίως αν αυτό είναι ψηλό, μυτερό και απομονωμένο. Το Empire State Building στη Νέα Υόρκη χτυπιέται περίπου 100 φορές τον χρόνο. Αν βρισκόμαστε σε εξωτερικό χώρο δεν πρέπει να ξαπλώσουμε στο έδαφος, μέσα στο σπίτι δεν είμαστε 100% προφυλαγμένοι, και επίσης είναι δυνατόν να μας χτυπήσει κεραυνός εν αιθρία. Επειδή λοιπόν είναι αρκετά αυτά που δεν γνωρίζουμε για τους κεραυνούς, καλό είναι να έχουμε υπ’ όψη μας τα παρακάτω, προκειμένου να είμαστε ασφαλείς.
-Δεν υπάρχει καταιγίδα που να μην συνοδεύεται από αστραπές και κεραυνούς.
-Οι κεραυνοί μπορούν να παρατηρηθούν μέχρι και 15 χιλιόμετρα απόσταση από το σημείο της εντονότερης βροχόπτωσης. Υπάρχει επομένως κίνδυνος κεραυνού ακόμα και σε περιοχές όπου δεν βρέχει ( αυτός είναι ο κεραυνός εν αιθρία) ή βρέχει ελάχιστα.
-Αν ακούμε τις βροντές σημαίνει ότι βρισκόμαστε σε περιοχή η οποία κινδυνεύει από το κτύπημα κεραυνού.
-Οι κεραυνοί μπορεί να είναι θανατηφόροι. Περίπου το 20% των θυμάτων καταλήγουν ενώ περίπου το 70% των επιζώντων παρουσιάζει σοβαρά μακροχρόνια προβλήματα. Σύμφωνα με το περιοδικό Science World οι θάνατοι από κεραυνούς για κάθε χρόνο υπολογίζονται στους 500.
-Σε καμμία περίπτωση δεν βρίσκουμε καταφύγιο κάτω από δέντρα και κυρίως όταν αυτά είναι ψηλά και υγρά.
– Φροντίζουμε να μένουμε μακριά από τηλεφωνικούς στύλους, πυλώνες ενέργειας και οποιαδήποτε μορφή μεταλλικού σύρματος ή καλωδίου.
-Αν είμαστε κοντά σε παραλία ή λίμνη ή ποτάμι, απομακρυνόμαστε και αναζητούμε καταφύγιο σε κάποιο κοντινό κτήριο.
-Δεν χρησιμοποιούμε ποδήλατα ή μοτοσικλέτες.
-Αν βρισκόμαστε μέσα σε αυτοκίνητο, σταματάμε στην άκρη του δρόμου, σε περιοχή μακριά από δέντρα, και ανάβουμε τα αλάρμ. Παραμένουμε με τα παράθυρα κλειστά και αποφύγουμε την επαφή με τα μεταλλικά αντικείμενα του αυτοκινήτου. Το αυτοκίνητο μας προστατεύει από τους κεραυνούς αρκεί να μην ακουμπήσουμε κανένα μεταλλικό μέρος.
-Αν είμαστε σε μεγάλο υψόμετρο, κατεβαίνουμε το ταχύτερο δυνατόν σε χαμηλότερο υψόμετρο και αναζητούμε καταφύγιο.
– Εάν δεν υπάρχει άλλος τρόπος προστασίας καταφύγιο καθόμαστε στο χαμηλότερο σημείο του εδάφους με τα χέρια στα γόνατα και προσπαθούμε να έχουμε την μικρότερη επαφή με το έδαφος.
-Αν είμαστε σε εσωτερικό χώρο, απομακρυνόμαστε από τα παράθυρα, τις πόρτες, από σώματα καλοριφέρ και κάθε είδους σωληνώσεων. Δεν ακουμπάμε μικρές ηλεκτρικές συσκευές (π.χ. ραδιόφωνο, στεγνωτήρας μαλλιών κ.λπ.) και μένουμε μακριά από τηλεοράσεις, μπανιέρες και νιπτήρες. Γενικά, αποφεύγουμε οποιοδήποτε αντικείμενο από το οποίο περνάει το ηλεκτρικό ρεύμα. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να παραμείνουμε μακριά από ενσύρματα τηλέφωνα, ηλεκτρικές συσκευές, καλώδια, καλώδια τηλεόρασης, υπολογιστές, υδραυλικά, μεταλλικές πόρτες και παράθυρα. Τα παράθυρα είναι επικίνδυνα για δύο λόγους: κατά πρώτον ο ισχυρός άνεμος κατά τη διάρκεια μιας καταιγίδας, μπορεί να πετάξει αντικείμενα στο παράθυρο, με αποτέλεσμα να σπάσει και να θρυμματίσει το τζάμι και δεύτερον, σε σπάνιες περιπτώσεις, το ηλεκτρικό ρεύμα των κεραυνών μπορεί να διέλθει από τις ρωγμές στις πλευρές των παραθύρων.
-Αν κάποιος κοντά μας κτυπηθεί από κεραυνό ειδοποιούμε το 166 αμέσως, αναφέροντας ότι έχουμε κοντά μας θύμα από πτώση κεραυνού.
– Οι άνθρωποι που έχουν κτυπηθεί από κεραυνό δεν φέρουν κανένα φορτίο και επομένως μπορούμε να τους ακουμπήσουμε και να τους συνδράμουμε άφοβα. Αν το θύμα δεν αναπνέει προσπαθούμε να κάνουμε τεχνητές αναπνοές. Αν η καρδιά του δεν κτυπάει και έχουμε τις κατάλληλες γνώσεις επιχειρούμε καρδιοπνευμονική ανάνηψη.
