Ενώ κάποιοι μπορεί να πιστεύουν ότι η προτίμηση για τα σκυλιά μπορεί να αποδοθεί στις εμπειρίες της παιδικής μας ηλικίας, μια νέα μελέτη υποστηρίζει ότι μπορεί στην πραγματικότητα να είναι μια περίπτωση που το DNA μας έχει μεγαλύτερη βαρύτητα από τις εμπειρίες μας.
Μια ομάδα Σουηδών και Βρετανών επιστημόνων διεξήγαγε έρευνα για να αξιολογήσει τη «κληρονομικότητα ως παράγοντα ιδιοκτησίας σκυλιών».
Οι ερευνητές συνέκριναν τη γενετική σύνθεση 35.035 ζευγαριών δίδυμων αδελφών για τη μελέτη, η οποία δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Scientific Reports. Ενώ τα μονοζυγωτικά δίδυμα (αυτά που μοιάζουν καταπληκτικά) μοιράζονται ολόκληρο το γονιδίωμα τους, τα διζυγωτικά μοιράζονται μόνο περίπου το ήμισυ του DNA τους. Επομένως, με την ανάλυση της γενετικής προδιάθεσης των διδύμων, οι επιστήμονες μπορούν να συγκρίνουν τις επιπτώσεις του περιβάλλοντος έναντι της γενετικής.
Σύμφωνα με τη μελέτη, εάν το ένα από τα μονοζυγωτικά δίδυμα έχει σκύλο, είναι πιθανότατο να έχει και το άλλο, ένα εύρημα που οι επιστήμονες αποδίδουν στο κοινό γονιδίωμά τους. Ωστόσο, όταν πρόκειται για διζυγωτικά δίδυμα, είναι πολύ λιγότερο πιθανό να έχουν και τα δύο σκυλιά.
«Διαπιστώσαμε ότι οι γενετικοί παράγοντες συνέβαλαν σε μεγάλο βαθμό στην ιδιοκτησία σκύλων, με την κληρονομικότητα να εκτιμάται ότι φτάνει στο 57% για τις γυναίκες και στο 51% για τους άνδρες», ανέφεραν οι ερευνητές.
Ο Δρ Tove Fall, κύριος συγγραφέας της μελέτης και καθηγητής μοριακής επιδημιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Ουψάλα, δήλωσε ότι η ερευνητική ομάδα διαπίστωσε με έκπληξη «ότι η γενετική σύνθεση ενός ατόμου φαίνεται να έχει σημαντική επίδραση στο αν έχει ένα σκυλί».
Ο Carri Westgarth, λέκτορας αλληλεπίδρασης ανθρώπου-ζώου στο Πανεπιστήμιο του Λίβερπουλ και συν-συγγραφέας της μελέτης, πρόσθεσε ότι τα ευρήματα της μελέτης είναι σημαντικά καθώς «υποδηλώνουν ότι τα οφέλη για την υγεία από την ιδιοκτησία ενός σκύλου που αναφέρονται σε μερικές μελέτες μπορούν εν μέρει να εξηγηθούν από διαφορετική γενετική των ανθρώπων».
Ο Patrick Magnusson, ανώτερος συγγραφέας της μελέτης και αναπληρωτής καθηγητής επιδημιολογίας στο Ινστιτούτο Καρολίνσκα, εξήγησε ότι η μελέτη δεν μπόρεσε να προσδιορίσει με ακρίβεια ποια γονίδια μπορούν να καθορίσουν αν ένα άτομο είναι πιθανό να κατέχει ένα σκυλί. Ωστόσο, η μελέτη «τουλάχιστον δείχνει για πρώτη φορά ότι η γενετική και το περιβάλλον παίζουν εξίσου ρόλο στο αν κάποιος έχει σκύλο», ανέφερε ο Magnusson.
