Πρόσφατη βρετανική έρευνα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι βουλευτές έχουν διπλάσια πιθανότητα να εμφανίσουν ψυχολογικά προβλήματα, σε σύγκριση με τους υπόλοιπους ανθρώπους. Ερευνητές του Βασιλικού Κολλεγίου του Λονδίνου (King’s) ζήτησαν και από τα 650 μέλη του βρετανικού Κοινοβουλίου να απαντήσουν σε ένα ερωτηματολόγιο. Από αυτούς ανταποκρίθηκαν τελικά οι 146. Στη συνέχεια, οι απαντήσεις σχετικά με την ψυχική υγεία τους συγκρίθηκαν με εκείνες ανθρώπων με παρόμοια εισοδήματα και θέσεις εργασίας με ανάλογο άγχος (π.χ. διευθυντικά στελέχη επιχειρήσεων).
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, πάνω από το ένα τρίτο (34%) των βουλευτών εξέφρασαν διάφορα προβλήματα ψυχικής υγείας (έναντι 17% του γενικού πληθυσμού), όπως αυξημένα αισθήματα έλλειψης ικανοποίησης από τη ζωή, έλλειψης αξίας του εαυτού, άγχους, κατάθλιψης κ.α. Ένα πρόσθετο 42% των βουλευτών που απάντησαν, κρίθηκε ότι έχουν ψυχική υγεία κάτω του ιδανικού, ενώ μόνο το 24% (ο ένας στους τέσσερις βουλευτές) δεν εμφανίζει καμία ένδειξη προβλήματος ψυχικής υγείας.
Όπως δείχνει η μελέτη, οι βουλευτές, σε σχέση με άλλους επαγγελματίες υψηλού εισοδήματος, έχουν χαμηλότερα επίπεδα συγκέντρωσης, περισσότερα προβλήματα αϋπνίας λόγω ανησυχίας, πιο έντονα αισθήματα ότι δεν είναι χρήσιμοι και ικανοί να πάρουν σωστές αποφάσεις κ.α. Επίσης, δυσκολεύονται περισσότερο να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα τους, να ξεπεράσουν τις διάφορες δυσκολίες και να απολαύσουν τις καθημερινές δραστηριότητες τους, ενώ νιώθουν αρκετά συχνά αισθήματα δυστυχίας και αναξιότητας.
Ακόμη, αισθάνονται ότι κατά καιρούς πέφτουν θύματα ψυχολογικής βίας και εκφοβισμού μέσα στη Βουλή, ενώ συχνά το πολωτικό και συγκρουσιακό περιβάλλον μέσα στο οποίο εργάζονται, μπορεί να κάνει κακό στην ψυχική υγεία τους. Από την άλλη, φαίνεται πως μια δεύτερη δουλειά έξω από τη Βουλή δεν αυξάνει το επίπεδο του στρες τους.
Οι ερευνητές επεσήμαναν επίσης το χαμηλό βαθμό ανταπόκρισης των μελών του Κοινοβουλίου στην έρευνα (μόνο 22,5%). Πιθανόν, λένε οι ερευνητές, οι βουλευτές να φοβούνται το στίγμα (παρά την ανωνυμία) , αλλά και το αυτο-στίγμα της ψυχικής νόσου, και δυσκολεύονται να παραδεχθούν ακόμη και στον εαυτό τους την αλήθεια για την ψυχική υγεία τους.
