Οι σκύλοι θεραπείας είναι μια εναλλακτική (ή και συμπληρωματική) θεραπεία δια μέσου των ζώων αυτών με σκοπό τη βελτίωση της ποιότητας ζωής του ανθρώπου. Ιδιαίτερα θετική επίδραση έχει η επαφή με τα ζώα στα άτομα που ανήκουν στις κοινωνικά ευπαθείς ομάδες (παιδιά και ενήλικες με αναπηρίες, πάσχοντες από χρόνιες ή ανίατες νόσους, ψυχικά ασθενείς, πρώην εξαρτημένους, ηλικιωμένους). Εμφανής είναι η επίδραση που έχει αυτή η επαφή σε εκείνους που ζουν μόνιμα σε ιδρύματα κάθε είδους. Ακόμα και το στρες των φοιτητών μπορεί να μειωθεί αν περνούν χρόνο με τα ζώα, σύμφωνα με αμερικανική έρευνα την οποία επικαλείται το BBC.
Τα πανεπιστήμια αξιοποιούν σκύλους θεραπείας στις πανεπιστημιουπόλεις όλο και συχνότερα αλλά μέχρι σήμερα η πρακτική αυτή θεωρούνταν αμφιλεγόμενη. Τώρα όμως οι επιστήμονες λένε ότι διαθέτουν αποδείξεις για να υποστηρίξουν το επιχείρημά τους. Η Πατρίσια Πέντρι του πανεπιστημίου Washington State δήλωσε ότι η έρευνά της έδειξε ότι «καταπραϋντικού» τύπου συνεδρίες με σκύλους μπορούν να μειώσουν την αρνητική επίπτωση που έχει το στρες στους φοιτητές.
Η έρευνα που πραγματοποιήθηκε σε περισσότερους από 300 πτυχιακούς φοιτητές διαπίστωσε ότι συνεδρίες μιας ώρας την εβδομάδα με σκύλους τους οποίους μετέφεραν στο πανεπιστήμιο επαγγελματίες εκπαιδευτές έκαναν τους φοιτητές που είχαν στρες και θεωρούνταν «υψηλού κινδύνου για ακαδημαϊκή αποτυχία» ή για τους οποίους υπήρχε ο φόβος να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους «να χαλαρώσουν και να νιώσουν αποδεκτοί».
Επιπλέον, όπως εξηγεί η ίδια, οι σκύλοι βοήθησαν τους φοιτητές να συγκεντρωθούν και να θυμούνται πληροφορίες. Οι φοιτητές που κινδύνευαν περισσότερο, όπως εκείνοι με ψυχολογικά προβλήματα, φάνηκε ότι επωφελήθηκαν περισσότερο. Στις ΗΠΑ θεραπευτικοί σκύλοι χρησιμοποιούνται σε περίπου 1.000 πανεπιστημιουπόλεις.
Η πρακτική αυτή γίνεται όλο και συχνότερη και στο Ηνωμένο Βασίλειο με τα πανεπιστήμια Μπάκινγχαμ, University College London, Καίμπριτζ, Νότινγχαμ Τρεντ, Λόντον Μετροπόλιταν και Σουάνσι να καταφεύγουν σε αυτήν. Μάλιστα το πανεπιστήμιο του Μίντλσεξ έχει προσθέσει «σκύλους βοηθούς καθηγητών» στο ακαδημαϊκό προσωπικό του ώστε να βοηθήσει τους μοναχικούς φοιτητές να μην εγκαταλείψουν τις σπουδές τους.
