Η ψύξη του ανθρώπινου ήπατος στους -4ο C τριπλασιάζει τον χρόνο που μπορεί να διατηρηθεί προτού μεταμοσχευθεί, σε σύγκριση με την απλή τοποθέτησή του στον πάγο, σύμφωνα με Αμερικανούς ερευνητές.
Η νέα μέθοδος αναστέλλει το ρυθμό μεταβολισμού για την αποφυγή βλάβης, όπως αναφέρεται στη δημοσίευση της έρευνας στο Nature Biotechnology. Αυτό σημαίνει ότι τα όργανα μπορούν να διατηρηθούν για περισσότερο από μία ημέρα, κάτι που οι ερευνητές λένε ότι θα μπορούσε να φέρει επανάσταση στις μεταμοσχεύσεις οργάνων.
Το επόμενο βήμα θα είναι η αξιολόγηση του χρόνου λειτουργίας των ψυχθέντων οργάνων σε μεγάλα ζώα, όπως οι χοίροι, προτού προχωρήσουν οι κλινικές μελέτες σε ανθρώπους.
Η ερευνητική ομάδα από το Γενικό Νοσοκομείο της Μασαχουσέτης και την Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ πρωτοστάτησαν στην εξέλιξη της τεχνολογίας, δοκιμάζοντάς τη σε αρουραίους πριν από πέντε χρόνια. Το συκώτι των ζώων ψύχονταν, ενώ θρεπτικά συστατικά και οξυγόνο διοχετεύονταν μέσω των αιμοφόρων αγγείων του οργάνου.
Ωστόσο, υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στο μικροσκοπικό ήπαρ των αρουραίων και στο σημαντικά μεγαλύτερο των ανθρώπων: υπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος σχηματισμού κρυστάλλων πάγου, που μπορεί να διαρρήξει τα κύτταρα και να καταστρέψει τον ιστό.
Η λύση που βρέθηκε ήταν να προετοιμαστεί το ήπαρ με τη χορήγηση προστατευτικών παραγόντων που εμποδίζουν την ψύξη: Πειράματα σε ανθρώπινο ήπαρ που είχε απορριφθεί, έδειξαν ότι θα μπορούσαν να διατηρηθεί για 27 ώρες, αντί για τις τυπικές εννέα ώρες, όταν το όργανο αποθηκεύεται σε πάγο.
Ένας από τους ερευνητές, ο Δρ Reinier de Vries, δήλωσε: «Πρόκειται για μια μεγάλη ανακάλυψη στη διατήρηση οργάνων. Αυτή είναι η πρώτη φορά που δείχνουμε ότι είναι εφικτό να διατηρηθούν τα ανθρώπινα όργανα σε θερμοκρασίες υπό του μηδενός».
Τα συκώτια λειτουργούσαν όπως αναμενόταν εν συνεχεία, ακόμη και μετά την «προσομοίωση μεταμόσχευσης». Αν και οι ερευνητές δεν μπορούσαν φυσικά να πειραματιστούν σε όργανα που θα ήταν κατάλληλα για μεταμόσχευση, πιστεύουν ότι τα όργανα που είναι σε καλύτερη κατάσταση, θα μπορούσαν να διατηρηθούν πολύ περισσότερο.
Όσο περισσότερο μπορεί να επιβιώσει ένα όργανο έξω από το σώμα, τόσο μεγαλύτερες είναι οι πιθανότητες να το λάβει ένας ασθενής που το χρειάζεται. Υπάρχει επίσης περισσότερος χρόνος για δοκιμές, ώστε να εξασφαλιστεί ότι το όργανο του δότη είναι συμβατό με τον λήπτη.
