Συνηθίζουμε να τρώμε στο ίδιο τραπέζι με προσφιλή άτομα διότι είναι πολύ πιο ευχάριστο από το να τρώμε μόνοι αλλά και επειδή η διαδικασία ενδυναμώνει τους δεσμούς μεταξύ των συνδαιτημόνων. Πρέπει όμως να προσέχουμε τις ποσότητες που καταναλώνουμε διότι σύμφωνα με νέα έρευνα τρώμε περισσότερο όταν είμαστε παρέα με φίλους ή με την οικογένεια συγκριτικά με τις περιστάσεις που γευματίζουμε ή δειπνούμε μόνοι μας. Το φαινόμενο αυτό αποκαλείται κοινωνική διευκόλυνση (social facilitation).
Επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ ανέλυσαν δεδομένα από 42 προηγούμενες μελέτες και διαπίστωσαν ότι οι κοινωνικές περιστάσεις κατανάλωσης φαγητού συνδέονται με αυξημένη πρόσληψη τροφής συγκριτικά με τις περιστάσεις μοναχικών δείπνων.
Τα αποτελέσματα της εν λόγω έρευνας έδειξαν ότι αυτοί που δειπνούν με παρέα καταναλώνουν 48% περισσότερο φαγητό συγκριτικά με εκείνους που τρώνε μόνοι και ότι οι γυναίκες με παχυσαρκία καταναλώνουν πάνω από 29% περισσότερο φαγητό όταν τρώνε με παρέα, παρά όταν τρώνε μόνες τους.
Οι ερευνητές εξηγούν πως σε εποχές που οι άνθρωποι ήταν τροφοσυλλέκτες και μοιράζονταν την τροφή με τους υπόλοιπους της κοινότητας, έπρεπε να παρακολουθούν ταυτόχρονα τις ποσότητες που έτρωγαν οι άλλοι. Αν κάποιος έτρωγε μεγάλη ποσότητα έπρεπε να το κάνουν και οι υπόλοιποι ώστε να έχουν όλοι το ίδιο όφελος.
Η Έλεν Ράντοκ, της σχολής Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου του Μπέρμιγχαμ, τονίζει ότι τα ευρήματα αυτά δεν επιβεβαιώνονται όταν αυτοί που τρώνε παρέα δε γνωρίζονται καλά και εξηγεί ότι αυτή η αναστολή της επίδρασης της κοινωνικής διευκόλυνσης ενδέχεται να οφείλεται στην επιθυμία των ανθρώπων να δημιουργούν θετική εντύπωση στα άτομα που πρωτογνωρίζουν, επιλέγοντας έτσι μικρές ποσότητες φαγητού.
Η ίδια δηλώνει ότι τόσο το είδος όσο και η ποσότητα αυτού που θα καταναλώσουμε σχετίζεται με την εντύπωση που θέλουμε να δημιουργήσουμε στους άλλους για τον εαυτό μας. Κατά τους ερευνητές αυτό συμβαίνει κυρίως σε περιστάσεις στις οποίες γυναίκες προσπαθούν να εντυπωσιάσουν άντρες ή όταν άτομα με παχυσαρκία φοβούνται ότι θα κριθούν αρνητικά από τους άλλους λόγω της υπερβολικής κατανάλωσης τροφής.
Η πρόσφατη και ταχεία μετάβαση σε ένα «διατροφικό τοπίο», στο οποίο το φαγητό είναι άφθονο, έχει δημιουργήσει μορφές «εξελικτικής αναντιστοιχίας» καθώς, οι κληρονομημένες στρατηγικές αναζήτησης τροφής δεν εξυπηρετούν πλέον τον μέχρι τώρα σκοπό τους.
Άρα, όταν τρώμε με παρέα φροντίζουμε να κρατήσουμε τα καλά της συνύπαρξης αλλά να μειώσουμε τις ποσότητες φαγητού.
