Ένας σκύλος ως κατοικίδιο μπορεί να έχει ευεργετικά αποτελέσματα για την υγεία όσων έχουν περάσει καρδιακή προσβολή ή εγκεφαλικό επεισόδιο και ζουν μόνοι τους. Αυτό είναι το αποτέλεσμα μεγάλης έρευνας που δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση «Circulation: Cardiovascular Quality and Outcomes» και βασίστηκε σε δύο προηγούμενες μελέτες.
Στο πλαίσιο της πρώτης μελέτης (2013, Pet Ownership and Cardiovascular Risk) το εύρος των ηλικιών του δείγματος που μελετήθηκε ήταν από 40 έως 85 ετών και επρόκειτο για ανθρώπους που είχαν υποστεί καρδιακή προσβολή ή εγκεφαλικό επεισόδιο την περίοδο 2001 – 2012. Διαπιστώθηκε ότι, συγκριτικά με εκείνους που δεν είχαν κατοικίδια σκυλιά, αυτοί που είχαν διέτρεχαν 33% μικρότερη πιθανότητα θανάτου από καρδιακή προσβολή όταν έμεναν μόνοι τους μετά τη νοσηλεία και 15% μικρότερο κίνδυνο αν έμεναν με σύντροφο ή είχαν παιδί.
Αντίστοιχα, μειωμένος παρουσιάστηκε ο κίνδυνος θανάτου στους ασθενείς που είχαν υποστεί εγκεφαλικό επεισόδιο, με το ποσοστό μείωσης του κινδύνου να προσεγγίζει το 27% για εκείνους που μένουν μόνοι και το 12% για τους ασθενείς που ζουν μετά τη νοσηλεία με το σύντροφο ή το παιδί τους. Σύμφωνα με την Τόουβ Φαλ, καθηγήτρια του Πανεπιστημίου της Ουψάλα στη Σουηδία, οι λόγοι που όσοι έχουν σκύλο διατρέχουν μικρότερο κίνδυνο θανάτου από καρδιαγγειακά επεισόδια είναι ότι βιώνουν λιγότερη κοινωνική απομόνωση, έχουν περισσότερες κοινωνικές αλληλεπιδράσεις και ασκούνται περισσότερο.
Στη δεύτερη μελέτη, συλλέχθηκαν δεδομένα από 3,8 εκατομμύρια άτομα που προήλθαν από 10 διαφορετικές έρευνες με απώτερο στόχο τη δημιουργία μιας μετά – ανάλυσης. Από τις 10 έρευνες οι 9 εξέτασαν τις διαφορές στα επίπεδα θνησιμότητας από κάθε αίτιο οι οποίες παρουσιάστηκαν ανάμεσα σε εκείνους που είχαν και εκείνους που δεν είχαν σκύλους ως κατοικίδια ζώα. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι αυτοί που είχαν σκύλο μείωναν τον κίνδυνο θανάτου από κάθε αίτιο κατά 24%, τον κίνδυνο θανάτου από καρδιακή προσβολή κατά 65% και τον κίνδυνο θανάτου από άλλες καρδιαγγειακές ιατρικές καταστάσεις κατά 31%.
Η Καρολάιν Κράμερ, αναπληρώτρια καθηγήτρια Ιατρικής του Πανεπιστημίου του Τορόντο, εξηγεί τα ευρήματα κατά παρόμοιο τρόπο με την Φαλ, κάνοντας λόγο για αύξηση σωματικής άσκησης και μείωση της κοινωνικής απομόνωσης σε αυτούς που έχουν σκύλους.
