Το αυχενικό σύνδρομο είναι ένας γενικός όρος με τον οποίο εκφράζουμε τις ενοχλήσεις που μπορεί να δημιουργηθούν στην καθημερινή μας ζωή εξ αίτιας της διαταραχής της φυσιολογικής ανατομίας των επτά αυχενικών σπονδύλων αλλά και της διαταραχής της λειτουργίας τους. Έτσι λοιπόν πόνος στην περιοχή του αυχένα της ωμικής ζώνης ή σε διάφορα σημεία στα άνω άκρα μουδιάσματα, αδυναμία κινήσεων στα άνω άκρα πόνος σε κινήσεις της κεφαλής ζαλάδες ή πονοκέφαλος είναι σε αρκετές περιπτώσεις δείγμα πως ίσως ο ασθενής πάσχει από αυχενικό σύνδρομο. Άλλα συμπτώματα μπορεί να είναι σε κάποιους ασθενείς βουητό στα αυτιά, τσούξιμο στα μάτια, δυσκολία κάποιες φορές στην κατάποση. Εκτός από την αδυναμία κινήσεων που προαναφέραμε μπορεί να υπάρχει και τρέμουλο στα άνω άκρα ή και διαταραχή στην ισορροπία του σώματος σε περισσότερο επιβαρυμένες καταστάσεις. Η διάγνωση του γίνεται από τον ορθοπεδικό ιατρό με αξιολόγηση των συμπτωμάτων και εάν και εφόσον χρειάζεται με ακτινολογικό έλεγχο. Σε περισσότερο δύσκολες περιπτώσεις εκτελείται μαγνητική η αξονική τομογραφία.
Θεραπεία
Γίνεται με φαρμακευτική αγωγή από τον γιατρό και με φυσικοθεραπεία. Η φυσικοθεραπεία έχει διάφορους τρόπους ώστε να αντιμετωπίσει ένα αυχενικό σύνδρομο. Η κλασσική θεραπεία περιλαμβάνει διαθερμία ηλεκτροθεραπεία υπέρηχο λέιζερ μάλαξη και κάποιες ασκήσεις η διατάσεις. Η εξέλιξη της τεχνολογίας όμως αλλά και οι έρευνες έχουν δώσει στους φυσικοθεραπευτές τα τελευταία χρόνια και άλλα όπλα αντιμετώπισης του αυχενικού συνδρόμου.
Έτσι λοιπόν μπορούν να χρησιμοποιηθούν ανάλογα τον ασθενή και τα συμπτώματα οι θεραπείες με ραδιοσυχνότητες (tecar), μαγνητοθεραπεία, μαγνητικός διεγέρτης, διαμαγνητική αντλία, βελονισμός ή ηλεκτροβελονισμός, τεχνικές manual therapy, ergon technique, θεραπευτική άσκηση, θεραπευτική χειρομάλαξη. Οι τεχνικές αυτές δεν εφαρμόζονται όλες μαζί. Ο φυσικοθεραπευτής ανάλογα το πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο ασθενής αποφασίζει τι είναι καλύτερο για αυτόν και του το προτείνει για την αντιμετώπιση του προβλήματος του και βέβαια για την επαναφορά του στην καθημερινότητα χωρίς ενοχλητικά συμπτώματα. Όταν γίνει ο κύκλος των φυσικοθεραπειών και τα συμπτώματα δεν υποχωρούν ή δεν μετριάζονται και είναι τόσο έντονα ώστε να δημιουργούν προβλήματά στην καθημερινή ζωή του ανθρώπου, ο ασθενής θα πρέπει να συζητήσει με τον γιατρό του εάν πρέπει να αλλάξει φαρμακευτικό σχήμα, εάν πρέπει να συνεχίσει φυσικοθεραπείας η εάν τελικά θα πρέπει να ακολουθήσει το δρόμο της χειρουργικής επέμβασης φυσικοθεραπείας θα είναι χρήσιμη ακόμη και μετά από κάποια χειρουργική επέμβαση, όταν ο γιατρός δώσει την εντολή έναρξης, με σκοπό την εξάλειψη του πόνου και την ενδυνάμωση της περιοχής.
Ο ασθενής σε κάθε περίπτωση πρέπει να χρησιμοποιεί τη φυσικοθεραπεία όχι μόνο σαν θεραπευτικό μέσο αλλά και σαν προληπτικό μέσο αφού είναι τρόπος μείωσης και εξάλειψης των συμπτωμάτων.
Οι φυσιοθεραπευτικές πράξεις γίνονται κατόπιν ερευνών και εφαρμόζονται από φυσικοθεραπευτές επαγγελματίες υγείας αποφοίτους των ΑΕΙ της χώρας ή από πτυχιούχους από χώρες του εξωτερικού που έχουν την νόμιμη αναγνώριση πτυχίου. Οι φυσικοθεραπευτές έχουν ειδική ταυτότητά πιστοποίησης όπου ο ασθενής μπορεί να ζητήσει εφαρμογή θεραπευτικών πράξεων από μη πιστοποιημένο φυσικοθεραπευτή διώκεται από την νομοθεσία.
Μουντζούρης Θεοφάνης
Φυσικοθεραπευτής Απόφοιτος του Α.Τ.Ε.Ι Αθηνών, Ενεργό Μέλος του Πανελληνίου Συλλόγου Φυσικοθεραπευτών.
www.physiof.gr
