Μελέτη από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Βοστώνης, που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Radiology, έδειξε ότι οι ενέσεις κορτιζόνης στο γόνατο και το ισχίο για την αντιμετώπιση του πόνου της οστεοαρθρίτιδας μπορεί να έχουν σοβαρές επιπλοκές οι οποίες ακυρώνουν τα οφέλη τους.
Οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι οι ενέσεις αυτές καταπραΰνουν τον πόνο, αλλά επιταχύνουν σε αρκετούς ασθενείς την εκφύλιση των αρθρώσεων εξαιτίας της νόσου, με συνέπεια να επισπεύδουν την ανάγκη για ολική αρθροπλαστική γόνατος ή ισχίου.
Οι ερευνητές παρακολούθησαν την πορεία της υγείας 459 ασθενών οι οποίοι υποβλήθηκαν το 2018 σε ενδαρθρικές εγχύσεις κορτικοστεροειδών στο γόνατο ή το ισχίο. Οι ασθενείς είχαν ηλικία 37 – 79 ετών και είχαν κάνει μία έως τρεις εγχύσεις κορτιζόνης μέσα στην άρθρωση (οι 307 από αυτούς στο ισχίο και οι υπόλοιποι στο γόνατο).
Από τους 459 ασθενείς, οι 36 (ή ποσοστό 8%) παρουσίασαν επιπλοκές. Οι 30 από αυτούς είχαν κάνει εγχύσεις κορτικοστεροειδών στο ισχίο και οι 6 στο γόνατο. Δεν υπήρχε ιδιαίτερη διαφορά μεταξύ των φύλων στη συχνότητα των επιπλοκών (οι 19 από αυτούς ήταν γυναίκες και οι υπόλοιπο άνδρες).
Οι 26 από τους ασθενείς (το 6% του συνόλου) είδαν την οστεοαρθρίτιδά τους να επιδεινώνεται σημαντικά και να επιταχύνεται η πορεία της μέσα σε 1 χρόνο.
Τέσσερις ασθενείς (ποσοστό 0,9%) υπέστησαν υποχόνδριο κάταγμα ανεπάρκειας, ενώ τρεις ασθενείς (ποσοστό 0,7%) ανέπτυξαν ταχεία καταστροφή της άρθρωσής τους και απώλεια οστικής μάζας. Άλλοι τρεις ασθενείς παρουσίασαν μία επιπλοκή που λέγεται οστεονέκρωση.
Άλλες επιπλοκές
Διαπιστώθηκε επίσης, ότι το 10% των ασθενών που έκαναν ενέσεις κορτιζόνης στο ισχίο παρουσίασαν μέσα σε 12 μήνες σοβαρές επιπλοκές. Το ίδιο και το 4% όσων έκαναν τις ενέσεις στο γόνατό τους. Εκτός από την επιτάχυνση της οστεοαρθρίτιδας, άλλες επιπλοκές ήταν κατάγματα κοπώσεως και καθίζηση της άρθρωσης ή καταστροφή των οστών.
Σύμφωνα με τον επικεφαλής της νέας έρευνας Δρ Ali Guermazi, καθηγητή Ακτινολογίας στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης, διαπιστώθηκε πως η κορτιζόνη κατέστρεφε ολόκληρα τμήματα του τένοντα. Έτσι, όταν υπήρχε ανάγκη για συρραφή μιας ρήξης αχιλλείου ή υπερακάνθιου τένοντα έπειτα από επαναλαμβανόμενες εγχύσεις κορτιζόνης, έπρεπε να αφαιρεθούν αρκετά μεγάλα τμήματα του τένοντα, ώστε να γίνει συρραφή υγιών τμημάτων του.
«Λέμε στους ασθενείς μας πως, ακόμα κι αν δεν καταπολεμήσουν τον πόνο οι ενδαρθρικές εγχύσεις κορτικοστεροειδών, δεν θα τους βλάψουν. Διαπιστώνουμε όμως πως αυτό δεν είναι απαραιτήτως σωστό. Μερικές φορές οι εγχύσεις αυτές είναι πολύ επιβλαβείς για τις αρθρώσεις. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να γνωρίζουν γιατροί και ασθενείς, ώστε να λαμβάνουν πιο ενημερωμένες αποφάσεις για το αν θα προχωρήσουν σε αυτές ή όχι».
