Ο ανθρώπινος εγκέφαλος καταναλώνει το 15-20% της γλυκόζης που κυκλοφορεί στο σώμα (σάκχαρο αίματος). Σε εκείνους με διαβήτη τύπου 2 ή προδιαβήτη, ο εγκέφαλος γίνεται λιγότερο αποτελεσματικός στη χρήση της γλυκόζης κι αυτό έχει ως αποτέλεσμα να χρησιμοποιεί περισσότερη γλυκόζη και λιπαρά οξέα.
Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι η απώλεια βάρους μειώνει την κατανάλωση γλυκόζης του εγκεφάλου, που σημαίνει ότι τον κάνει πιο αποδοτικό. Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου του Turku της Φινλανδίας ήθελαν να διαπιστώσουν αν κάτι τέτοιο μπορούσε να επιτευχθεί με άσκηση χωρίς απώλεια βάρους. Για τον σκοπό αυτό διεξήγαν μελέτη με άνδρες και γυναίκες μέσης ηλικίας που έκαναν καθιστική ζωή και είχαν είτε προδιαβήτη είτε διαβήτη τύπου 2.
Οι συμμετέχοντες τυχαιοποιήθηκαν σε δύο διαφορετικές ομάδες άσκησης. Η μία ακολουθούσε HIIT (high-intensity interval training) και η άλλη παραδοσιακή, μέτριας έντασης άσκηση. Η HIIT διάρκειας δύο εβδομάδων περιελάμβανε έξι συνεδρίες προπόνησης με τη χρήση στατικών ποδηλάτων. Συνίστατο σε 30 δευτερόλεπτα άσκηση με ξεκούραση 4 λεπτών στο ενδιάμεσο ( στην διαλειμματική προπόνηση εναλλάσσονται περίοδοι έντονης αερόβιας άσκησης με περιόδους ανάκαμψης). Η παραδοσιακή άσκηση συνίστατο σε ποδηλασία χωρίς ενδιάμεση διακοπή.
Η αξιολόγηση των συμμετεχόντων έγινε με τομογραφία εκπομπής ποζιτρονίων (PET σαρώσεις) πριν και μετά την προπόνηση. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι εγκέφαλοι εκείνων που έκαναν δύο εβδομάδες HIIT έγιναν πιο αποτελεσματικοί στην κατανάλωση γλυκόζης. Το αποτέλεσμα εμφανίστηκε σε όλες σχεδόν τις περιοχές του εγκεφάλου, γεγονός που υποδηλώνει ότι ακόμη και μια σύντομη άσκηση προκαλεί σημαντικές αλλαγές στον τρόπο με τον οποίο ο εγκέφαλος μεταβολίζει την ενέργεια.
Η ίδια εγκεφαλική επίδραση δεν παρατηρήθηκε σε εκείνους που έκαναν δύο εβδομάδες μέτρια αεροβική άσκηση, αλλά και οι δύο ομάδες επωφελήθηκαν από μια γενική αύξηση της ευαισθησίας στην ινσουλίνη. Με άλλα λόγια, τα σώματά τους έπρεπε να παρέχουν λιγότερη ινσουλίνη για τον έλεγχο της κυκλοφορούσας γλυκόζης στο αίμα.
Το γεγονός ότι μόνο δύο εβδομάδες από κάθε είδους άσκηση βελτίωσε το συνολικό μεταβολισμό της γλυκόζης είναι ενθαρρυντικό, λαμβάνοντας υπόψη ότι κανένας από τους συμμετέχοντες στη μελέτη δεν ασκούνταν πριν από τη μελέτη.
Το συμπέρασμα των ερευνητών είναι πως μπορούμε να επιλέξουμε τη μορφή άσκησης – έντονη διαλειμματική ή συνεχή μέτριας έντασης -με την οποία αισθανόμαστε πιο άνετα και μας κάνει να ασκούμαστε πιο τακτικά.
