Γιατί είναι βρεγμένο το κρεβάτι του; Μήπως είναι κάτι παθολογικό ή του συμβαίνει κάτι «ψυχολογικό»;
Ιατρικά, η πάθηση ονομάζεται Νυχτερινή ενούρηση (ΝΕ) και ορίζεται ως η ανικανότητα ενός παιδιού να παραμείνει «στεγνό» τις ώρες που κοιμάται, είτε αφορά τον μεσημεριανό είτε τον βραδινό του ύπνο. Τα «ατυχήματα», δηλαδή η απώλεια ούρων κατά τη διάρκεια του ύπνου των παιδιών, είναι μια κατάσταση η οποία αποτελεί τεκμηριωμένα αρνητικό παράγοντα στην κοινωνικοποίησή τους, στην ψυχοκοινωνική τους εξέλιξη αλλά και στην αυτοπεποίθησή τους. Η κατάσταση θεωρείται σοβαρή όταν εμφανίζεται για τέσσερις με πέντε νύχτες μέσα στην εβδομάδα: τότε χρειάζεται αντιμετώπιση με τη βοήθεια του ειδικού. Συμβαίνει σε δύο από τα δέκα παιδιά στην ηλικία των πέντε ετών και μια τέτοια κατάσταση μπορεί να παραμείνει σε δύο στους 100 ενήλικες. Από τα παιδιά αυτά, μόνο ένα στα δύο θα έχουν ξεπεράσει το πρόβλημα χωρίς θεραπεία πριν την ενηλικίωση.
Πολλές σύγχρονες μελέτες αποδεικνύουν ότι η ΝΕ μπορεί να οδηγήσει τα παιδιά αυτά σε καταστάσεις όπως Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ), Διαταραχή άτακτων περιοδικών κινήσεων των άκρων κατά τη διάρκεια του ύπνου (PLMD, Periodic Limb Movement Disorder), αλλά και διαταραχές του ύπνου τους. Ένας μεγάλος αριθμός παιδιών που διαγιγνώσκονται με ΝΕ εμφανίζεται με συμπτωματολογία και κατά τη διάρκεια της ημέρας, όπως ακράτεια ούρων, συχνουρία και επείγουσα ανάγκη για ούρηση η οποία δεν αναστέλλεται.
Οι αιτίες στις οποίες οφείλεται η ΝΕ είναι αρχικά η λάθος συμπεριφορά που έχουν τα συγκεκριμένα παιδιά στην ούρηση και στη σωστή λήψη υγρών μέσα στην ημέρα τους, η λειτουργική ανεπάρκεια μεταξύ νυχτερινής παραγωγής ούρων και ικανότητας της ουροδόχου κύστης να αποθηκεύσει την ποσότητα των ούρων που παράγονται, η μειωμένη χωρητικότητα της κύστης από μόνη της, καθώς και η αυξημένη δραστηριότητά της στον κύκλο «γεμίζω – αδειάζω». Στο μεγαλύτερο ποσοστό παιδιών μεταξύ πέντε και δέκα ετών, η ΝΕ παραμένει αδιάγνωστη και άρα αθεράπευτη, λόγω του ότι το πρόβλημα αποδίδεται συχνά σε διαταραχές συμπεριφοράς του παιδιού. Η θεραπεία της ΝΕ πρέπει να είναι στοχευμένη, αλλά και εξατομικευμένη στις ανάγκες κάθε παιδιού. Η απόλυτη θεραπεία της ΝΕ πετυχαίνει μόνον όταν είναι ακριβής η διάγνωσή της και στοχεύει στον αιτιολογικό παράγοντα που κατά κύριο λόγο επιφέρει την πάθηση.
Σωτήριος Μπόγρης MD PhD FEBU FEAPU
Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών, Πτυχιούχος της Ευρωπαϊκής Ουρολογικής Εταιρείας, Πτυχιούχος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Παιδοουρολογίας
https://kidsurology.gr/
