Όσοι κλέβουν, ασκούν μπούλινγκ και ψεύδονται συστηματικά σε όλη τη ζωή τους μπορεί να έχουν μικρότερο εγκέφαλο, ισχυρίζεται ομάδα νευροεπιστημόνων, μετά από σχετική μελέτη που διεξήγαγε.
Για τις ανάγκες της έρευνας έγιναν εξετάσεις μαγνητικής τομογραφίας σε σχεδόν 700 άτομα ηλικίας 45 χρόνων τους οποίους παρακολουθούσαν από τη γέννησή τους και είχαν δείξει αντικοινωνική συμπεριφορά από την παιδική/εφηβική τους ηλικία. Οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες: σε αυτούς που η συμπεριφορά τους δεν ήταν επίμονα αντικοινωνική, σε αυτούς που είχαν κακή συμπεριφορά μόνο όταν ήταν έφηβοι και σε όσους συνέχισαν να ενεργούν με αυτόν τον τρόπο σε όλη τη διάρκεια της ζωής τους.
Από τη μελέτη τους, που δημοσιεύτηκε στο Lancet Psychiatry, προέκυψε ότι οι εγκέφαλοι των ανθρώπων που ανήκαν στην τρίτη ομάδα, με χρόνιες αντικοινωνικές συμπεριφορές όπως κλοπές, επιθετικότητα και βία, μπούλινγκ, ψεύδη ή επαναλαμβανόμενη αδυναμία να αναλάβουν ευθύνες στο σχολείο είτε στη δουλειά τους, ήταν διαφορετικοί σε σύγκριση με άλλους εγκεφάλους. Πιο συγκεκριμένα, ο φλοιός του εγκεφάλου τους ήταν πιο λεπτός και συνολικά ο εγκέφαλός τους είχε μικρότερη έκταση από εγκεφάλους ανθρώπων με τα αντίθετα κοινωνικά χαρακτηριστικά.
Δεν είναι όμως σαφές εάν αυτό κληρονομήθηκε ή οφείλεται σε παράγοντες όπως η κατάχρηση ουσιών, ο χαμηλός βαθμός IQ, η διατροφή ή η κακή ψυχική υγεία.
«Τα ευρήματά μας ενισχύουν την άποψη ότι τα άτομα που επιδεικνύουν αντικοινωνικές συμπεριφορές για καιρό, εμφανίζουν διαφορές στη δομή του εγκεφάλου τους, οι οποίες τους εμποδίζουν να αναπτύξουν δεξιότητες κοινωνικοποίησης», σημειώνει η επικεφαλής της έρευνας, δρ Christina Carlisi, ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου (UCL).
«Οι περισσότεροι άνθρωποι που εκδηλώνουν αντικοινωνική συμπεριφορά το κάνουν κυρίως μόνο στην εφηβεία, και αυτά τα άτομα δεν εμφανίζουν δομικές αλλαγές στον εγκέφαλο. Είναι επίσης αυτά τα άτομα που είναι γενικά ικανά να μεταρρυθμιστούν και να μπορέσουν να γίνουν πολύτιμα μέλη της κοινωνίας».
Προηγούμενες μελέτες έχουν διαπιστώσει ότι η αντικοινωνική συμπεριφορά είναι πιο διαδεδομένη στην εφηβεία, προτού οι άνθρωποι ωριμάσουν, ενώ ένας μικρότερος αριθμός ανθρώπων θα συνεχίσει με αντικοινωνική συμπεριφορά για πολλές δεκαετίες.
Ο συν-συγγραφέας της μελέτης καθηγητής Essi Viding δήλωσε ότι ήταν σημαντικό αυτή η ομάδα να μην δαιμονοποιηθεί αλλά τα άτομα που την απαρτίζουν να αντιμετωπιστούν ως περιπτώσεις που χρειάζονται βοήθεια έτσι ώστε να αλλάξουν τη συμπεριφορά τους προτού εδραιωθεί.
