Ο εκπρόσωπος του υπουργείου Υγείας, καθηγητής Σωτήρης Τσιόδρας, αναφέρθηκε στις πιθανότητες να οδηγήσει στο μοιραίο η νόσος COVID-19 ακόμη και νέους, υγιείς ανθρώπους, με αφορμή τον θάνατο ενός 35χρονου συμπολίτη μας:
«Σχετικά με το θάνατο που παρατηρήθηκε σε νέο άτομο, να πω δυο λόγια. Έχω ξαναμιλήσει για αυτό το θέμα, αλλά θεώρησα ότι πρέπει να επανέλθω μετά από αυτά που άκουσα εχθές.
Και να αρχίσω από τα παιδιά, τα οποία έχουν πολύ πιο ήπια κλινική εικόνα σε σχέση με τους ενήλικες και οι νέοι ενήλικες έχουν πολύ ηπιότερη κλινική εικόνα σε σχέση με τους ηλικιωμένους. Δυστυχώς όμως, καταγράφονται και θάνατοι σε νεαρούς συμπολίτες μας, χωρίς να έχουν άλλα προβλήματα υγείας. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με άλλα νοσήματα του κατωτέρου αναπνευστικού, όπως πνευμονίες από μικρόβια, βακτήρια όπως ο πνευμονόκοκκος και τη γρίπη, όπου καταγράφουμε παρόμοια σοβαρά τέτοια περιστατικά.
Σε μια πάρα πολύ μεγάλη μελέτη που έγινε στην Κίνα και αφορούσε 2135 παιδιά, καταγράφηκε μόλις ένας θάνατος. Παραμένει όμως το ερώτημα, αυτή η περιστασιακή σοβαρή νόσος και τυχόν θάνατος σε νεαρό, φαινομενικά τουλάχιστον, υγιές κατά τα άλλα άτομο, όπως και ιατρικό προσωπικό που εκτίθεται σε ασθενείς με τον ιό και τι συμβαίνει εκεί.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, αποκαλύπτονται υποκείμενα νοσήματα που δεν είχαν προηγουμένως διαγνωσθεί. Σε άλλες μένουμε με το αναπάντητο ερωτηματικό για το τι συνέβη. Και, πιστέψτε με, μας αγγίζουν πάρα πολύ σαν υγειονομικούς αυτές οι περιπτώσεις αιφνίδιας κατάρρευσης του οργανισμού σε ένα νέο άνθρωπο.
Κάποιοι θεωρούν πως η αντίδραση του οργανισμού μπορεί να είναι χειρότερη αν εκτεθείς περισσότερο. Δηλαδή, ένα παράδειγμα λέω, αν ένας ασθενής με τη νόσο βήξει δίπλα μου έχει μεγάλες ποσότητες του ιού και εγώ εισπνεύσω αυτές τις πολύ υψηλές ποσότητες του ιού. Κάποιοι επιστήμονες θεωρούν πως αυτό αποδεικνύεται από μόνο του, από το υψηλότερο ιικό φορτίο σε σοβαρά αρρώστους. Εγώ νομίζω πως αυτό μπορεί να προέρχεται και από την αδυναμία του οργανισμού να ελέγξει τον ιό, σε ακριβώς αυτές τις σοβαρές περιπτώσεις.
Ούτως ή άλλως ένα από τα σημαντικά μηνύματα παραμένει η επαγρύπνηση για τα συμπτώματά μας, ώστε να μην εκθέσουμε τους συνανθρώπους μας, τους δικούς μας, τους αγαπημένους μας, στον ιό που κουβαλάμε.
Άλλοι υποστηρίζουν την παρουσία μιας προδιάθεσης για σοβαρή νόσο. Είναι αυτό που συζητούσαμε εχθές, σε σχέση με τα γονίδια του καθενός μας. Θα σας πω ένα παράδειγμα. Είναι γνωστό πως μια από τις συχνότερες ιώσεις, ιογενείς λοιμώξεις που προσβάλουν τον άνθρωπο είναι ο έρπης. Θα έχετε ακούσει όλοι για τον έρπη, ότι οι περισσότεροι άνθρωποι τον περνούν ελαφρά, σαν κάποιο σπυράκι στα χείλη, ότι κάποιοι εμφανίζουν υποτροπές.
Σε κάποιους, όμως, ανθρώπους που έχουν μεταλλάξεις σε μια από τις «πόρτες» του ιού στον εγκέφαλο, ο ιός του έρπητα προκαλεί εγκεφαλίτιδα, μια σοβαρή εκδήλωση της νόσου με σοβαρές επιπλοκές και θάνατο. Για αυτό τον λόγο τρέχουν, και στην Πατρίδα μας θα τρέξουν, μελέτες που εξετάζουν αυτή την προδιάθεση των ανθρώπων να νοσήσουν σοβαρά από τον νέο κορονοϊό.
Ένας τρίτος λόγος είναι αυτή η πολυσυστηματική μορφή στα σοβαρά περιστατικά. Μια μορφή της νόσου η οποία αφορά και τον πνεύμονα, μπορεί να αφορά την καρδιά, μπορεί να αφορά αυτό που ονομάζουμε μια ιογενή σήψη και οδηγεί σε μια κατάρρευση του οργανισμού.
Και ιδιαίτερα σε κάποιους νέους, μπορεί να είναι πολύ έντονη αυτή η φλεγμονή, η φλεγμονώδης αντίδραση. Δηλαδή, και η μικρή άμυνα και η πολύ ισχυρή άμυνα μπορεί να βλάψουν σε αυτόν τον ιό.
Μια τελευταία εξήγηση, και αυτό είναι κάτι πρωτόγνωρο για μας τους ειδικούς, το έχουμε δει και στην Πατρίδα μας και σε πολλαπλές επικοινωνίες με άλλους συνάδελφους που το έχουν βεβαιώσει, είναι ότι κάποιοι σοβαρά ασθενείς που έχουν χαμηλά επίπεδα οξυγόνου, δεν εμφανίζουν τόσο έντονη δύσπνοια.
Αυτό είναι μια πολύ ήπια δύσπνοια, γιατί ο πνεύμονας μπορεί και εκπτύσσεται καλά και φεύγει το διοξείδιο του άνθρακα προς τα έξω, το οποίο είναι η αιτία της δύσπνοιας όταν μαζεύεται στον οργανισμό. Και ενώ αυτοί οι άνθρωποι δεν εμφανίζουν κάποια σοβαρή δύσπνοια και μιλούν στα τηλέφωνα τους, έχουν αυτή την σιωπηρή, χαμηλή οξυγόνωση και την οποία αντιπαρέρχονται με το περισσότερο έργο στην αναπνοή, φτάνουν στα τελικά στάδια της ανεπάρκειας των πνευμόνων. Αυτό μπορεί να είναι και εξήγηση για κάποιους από αυτούς τους γρήγορους και αιφνίδιους θανάτους από αυτή την νόσο.
Η παραμικρή δυσκολία στην αναπνοή, η παραμικρή δύσπνοια, ο αυξημένος αριθμός αναπνοών, πρέπει να αξιολογούνται ιατρικά και να αντιμετωπίζονται οι άνθρωποι στο νοσοκομείο, ιδιαίτερα αν είναι ευπαθείς ομάδες. Μπορεί να έχουν άλλο λόγο που έχουν χαμηλό οξυγόνο. Κάποιοι μάλιστα από αυτούς, έχουν και ειδικά μηχανάκια να μετρούν το οξυγόνο, αυτοί που έχουν τους ειδικούς λόγους, και χρειάζεται πολλή προσοχή».
