Μια νέα μετα-ανάλυση 56 τυχαιοποιημένων κλινικών δοκιμών διαπίστωσε ότι οι γνωσιακές-συμπεριφορικές θεραπείες μπορεί να είναι αποτελεσματικές μη φαρμακευτικές προσεγγίσεις για την μείωση των φλεγμονών που προκαλούν ένα πλήθος ασθενειών.
Τα αποτελέσματα της μετά-ανάλυσης, που δημοσιεύθηκαν στο JAMA Psychiatry, δείχνουν ότι οι γνωσιακές-συμπεριφορικές θεραπείες έχουν καλύτερα αποτελέσματα από άλλες ψυχοθεραπείες στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος.
Ο επικεφαλής συγγραφέας της νέας μελέτης είναι ο Δρ George Slavich, διευθυντής του UCLA Laboratory for Stress Assessment and Research. Μαζί με δύο από τους συναδέλφους η ομάδα εξέτασε εάν οι παρεμβάσεις που χρησιμοποιούνται συνήθως για τη θεραπεία προβλημάτων ψυχικής υγείας, όπως το άγχος και η κατάθλιψη, θα μπορούσαν επίσης να ενισχύσουν τις βιολογικές διεργασίες που εμπλέκονται στη σωματική υγεία. Ανέλυσαν τη διάρκεια και τους τύπους ψυχοθεραπείας που ελήφθησαν, συμπεριλαμβανομένης της ομαδικής έναντι της μη ομαδικής θεραπείας. Τέλος, εξέτασαν πώς οι θεραπείες επηρέασαν διαφορετικούς δείκτες φλεγμονής και άλλες λειτουργίες του ανοσοποιητικού συστήματος.
«Οι άνθρωποι συνήθως στρέφονται πρώτα στα φάρμακα για να αντιμετωπίσουν την χρόνια φλεγμονή, αλλά τα φάρμακα μερικές φορές έχουν δυσάρεστες παρενέργειες», δήλωσε ο Slavich. «Έτσι, θέλαμε να δούμε αν οι ψυχοθεραπείες μπορούν επίσης να επηρεάσουν το ανοσοποιητικό σύστημα και, εάν ναι, ποιες έχουν τις πιο ευεργετικές επιπτώσεις μακροπρόθεσμα».
Οι ερευνητές ανέλυσαν τυχαιοποιημένες κλινικές δοκιμές που διερεύνησαν τα αποτελέσματα πολλών διαφορετικών τύπων θεραπευτικών παρεμβάσεων, όπως γνωσιακή θεραπεία, γνωσιακή θεραπεία μαζί με φάρμακα, συνδυασμό δύο ή περισσότερων ψυχοθεραπειών και ψυχοεκπαίδευσης, κ.ά.
«Φαίνεται ότι πρόκειται για θέμα μυαλού», είπε ο Slavich. «Ψυχοθεραπείες όπως η γνωσιακή μπορούν να αλλάξουν τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας και τον κόσμο γύρω μας και η αλλαγή αυτών των αντιλήψεων μπορεί με τη σειρά της να επηρεάσει τη βιολογία μας. Τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης δείχνουν ότι η ψυχοθεραπεία μπορεί να είναι μια αποτελεσματική και σχετικά προσιτή στρατηγική για τη μείωση του κινδύνου των ατόμων για χρόνιες ασθένειες που περιλαμβάνουν φλεγμονή».
Μέσα από τις αναλύσεις τους, οι ερευνητές προσπάθησαν να κατανοήσουν καλύτερα πώς αντιδρά το σώμα σε μη φαρμακευτικές θεραπείες για χρόνια φλεγμονή, γεγονός που αυξάνει τον κίνδυνο ανάπτυξης αρκετών θανατηφόρων ασθενειών και μπορεί να οδηγήσει σε πρόωρο θάνατο.
Προέκυψαν αρκετά ανοσολογικά αποτελέσματα. Οι προφλεγμονώδεις κυτοκίνες επηρεάστηκαν περισσότερο από την ψυχοθεραπεία γενικά και ειδικότερα από την γνωσιακή θεραπεία. Οι προφλεγμονώδεις κυτοκίνες είναι σημαντικές πρωτεΐνες επειδή βοηθούν το ανοσοποιητικό σύστημα να θεραπεύσει σωματικά τραύματα και να καταπολεμήσει τις μολύνσεις. Αν όμως αυτές οι πρωτεΐνες παραμείνουν σταθερά αυξημένες, μπορεί να οδηγήσουν σε χρόνια φλεγμονή, η οποία αυξάνει τον κίνδυνο σωματικών ασθενειών, όπως καρδιακές παθήσεις, καρκίνο και νόσο του Αλτσχάιμερ, καθώς και προβλήματα ψυχικής υγείας, όπως διαταραχές άγχους, κατάθλιψη,κ.ά.
«Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που θα προτιμούσαν να χρησιμοποιούν θεραπευτικές παρεμβάσεις χωρίς φάρμακα για τη βελτίωση της λειτουργίας του ανοσοποιητικού τους συστήματος», δήλωσε ο Slavich. «Από όλες τις θεραπείες που εξετάσαμε, η γνωσιακή ήταν η πιο αποτελεσματική για τη μείωση της φλεγμονής. Επιπλέον, διαπιστώσαμε ότι τα οφέλη της στο ανοσοποιητικό σύστημα διαρκούν τουλάχιστον έξι μήνες μετά τη θεραπεία».
