Βρετανοί επιστήμονες θα μολύνουν υγιείς εθελοντές με τον κορωνοϊό, με την ελπίδα να επιταχύνουν την ανάπτυξη εμβολίων, μια τακτική που έχει χαρακτηριστεί αμφιλεγόμενη.
Με επικεφαλής επιστήμονες από το Imperial College του Λονδίνου, οι εθελοντές σε αυτήν την κλινική μελέτη πρόκλησης σκόπιμης ανθρώπινης λοίμωξης (όπως ονομάζονται αυτού του τύπου οι έρευνες) θα έχουν εγγυημένα θεραπεία, εάν αρρωσταίνουν.
Οι κλινικές μελέτες πρόκλησης σκόπιμης ανθρώπινης λοίμωξης χαρακτηρίζονται επικίνδυνες ή και περιττές ορισμένες φορές. Αλλά για τους Βρετανούς, το όποιο ρίσκο θα μπορούσε να συντομεύσει την ανάπτυξη εμβολίων που θα προστατεύουν από τον νέο κορωνοϊό κατά τρεις μήνες, κάτι που θα μπορούσε να σώσει εκατοντάδες χιλιάδες ζωές την ώρα που ο πλανήτης μαστίζεται από την πανδημία.
Η ερευνητική διαδικασία θα ξεκινήσει τον Ιανουάριο: Σε 50 έως 90 υγιείς νεαρούς ενήλικες θα δοθεί εργαστηριακό στέλεχος ζωντανού ιού, ενώ θα βρίσκονται σε καραντίνα. Ο στόχος είναι να προσδιοριστεί η ελάχιστη ποσότητα ιού που απαιτείται για να προκαλέσει μια ενεργή, μετρήσιμη λοίμωξη.
Οι επιστήμονες ελπίζουν να έχουν περισσότερους εθελοντές την άνοιξη, οι οποίοι θα εμβολιαστούν και εν συνεχεία θα εκτεθούν στον ιό, για να εξεταστεί πόσο καλά λειτουργούν τα εμβόλια.
Ο Andrew Catchpole, επικεφαλής επιστημονικός υπεύθυνος της hVIVO, της φαρμακευτικής εταιρείας που θα προσλάβει τους εθελοντές, θα κατασκευάσει το στέλεχος του ιού που θα χρησιμοποιηθεί και θα διεξαγάγει τις κλινικές δοκιμές, δήλωσε ότι δεν είναι ακόμη γνωστό ποια εμβόλια μπορεί να δοκιμαστούν για την αποτελεσματικότητά τους. Πιθανοί υποψήφιοι είναι εμβόλια που θα έχουν αποδειχθεί αποτελεσματικά σε μεγάλες δοκιμές φάσης 3 ή αυτά που μπορεί να είναι νωρίτερα στην ανάπτυξή τους, αλλά φαίνονται πολλά υποσχόμενα.
Ο Leon McFarlane, τεχνικός έρευνας στο Imperial College του Λονδίνου, δήλωσε ότι το σημαντικότερο πλεονέκτημα της τακτικής αυτής είναι ότι «λαμβάνουμε δεδομένα για την αποτελεσματικότητα πολύ νωρίτερα» σε σχέση με τις δοκιμές που βασίζονται στην τυχαία έκθεση στον ιό.
Οι κλινικές μελέτες πρόκλησης σκόπιμης ανθρώπινης λοίμωξης έχουν μακρά ιστορία, που χρονολογείται από την ανάπτυξη του εμβολίου κατά της ευλογιάς από τον Edward Jenner το 1796. Στη σύγχρονη εποχή, έχουν χρησιμοποιηθεί για τη μελέτη και εύρεση θεραπειών για τη γρίπη, την ελονοσία, τον τυφοειδή και τον δάγκειο πυρετό και τη χολέρα.
