Αυξημένη προσοχή συνιστούν οι ειδικοί στις επισκέψεις που θα πραγματοποιηθούν κατά τις ημέρες των γιορτών και στα ρεβεγιόν. Κανείς δεν περιμένει ότι δεν θα πραγματοποιηθούν, αλλά υπογραμμίζουν τη σημασία του να παραμείνουν με χαμηλό αριθμός ατόμων και τηρώντας τα απαραίτητα μέτρα προστασίας.

Η καθηγήτρια Παιδιατρικής Λοιμωξιολογίας Βάνα Παπαευαγγέλου σημείωσε: «Ο συγχρωτισμός και οι συναθροίσεις, ιδιαίτερα σε κλειστούς και μη καλά αεριζόμενους χώρους όπως είναι τα σπίτια μας, αποτελούν ευκαιρία υπερμετάδοσης ακόμα και σε ένα μόλις βράδυ. Αν ένας από τους καλεσμένους σας είναι ασυμπτωματικός φορέας, τότε πολύ εύκολα η λοίμωξη μπορεί να μεταδοθεί σε όλους που είναι εκεί.

Και μιλάμε συνέχεια για την ανάγκη να καθορίσουμε τη «φούσκα» μας, τη μικρή και σταθερή ομάδα συγγενών και φίλων που θα επιλέξουμε να γιορτάσουμε παρέα φέτος. Τονίζουμε συνεχώς την ανάγκη να είμαστε με μια μικρή παρέα λίγων ανθρώπων όταν είμαστε σε κλειστό χώρο, γιατί απλά έχει υπολογιστεί με μαθηματική ακρίβεια ότι αν σε ένα διαμέρισμα 150 τετραγωνικών μαζευτούν 20 άτομα για περισσότερο από 4 ώρες, ακόμα και αν όλοι οι παρευρισκόμενοι φοράνε μάσκα συνεχώς, υπάρχει κίνδυνος διασποράς.

Ενώ αν κανείς από τους καλεσμένους δεν φοράει μάσκα και μάλιστα πιάσουν και κανένα τραγουδάκι την ώρα της διασκέδασης, αρκούν μόλις 8 λεπτά, προσέξτε, μόλις 8 λεπτά για να γίνει η διασπορά.

Έχει μεγάλη σημασία, λοιπόν, να κρατήσουμε χαμηλά τον αριθμό των κρουσμάτων και βλέπετε, σε αυτό το διάγραμμα πόσο εύκολα ένας άνθρωπος και μόνο ένας άνθρωπος, μπορεί να μολύνει τη μια μέρα δύο, αυτοί οι καθένας να μολύνει από άλλους δυο και έτσι να γίνει μεγάλη διασπορά στην κοινότητα.

Αν, κρατώντας τις αποστάσεις, έχοντας στο μυαλό μας τα μέτρα ατομικής προστασίας, μπορέσουμε και διακόψουμε έστω και έναν από αυτούς τους δύο να μολυνθεί, έχουμε πετύχει πάρα πολλά, γιατί βλέπετε ότι ακριβώς οι μισοί άνθρωποι είναι αυτοί οι οποίοι θα μολυνθούν. Θα είναι μεγάλη, θα είναι τεράστια διαφορά. Ακόμα και μία διασπορά σε ένα σπίτι να μειώσουμε, αυτό θα σημαίνει ότι θα έχουμε λιγότερες οικογένειες με κρούσματα μέσα στις επόμενες εβδομάδες.

Έτσι, τα μέτρα προστασίας πρέπει να σκεφτόμαστε σαν πολλές ταυτόχρονες ασπίδες που η μία συμπληρώνει την άλλη. Γιατί ξέρουμε ότι κανένα από τα μέτρα ατομικής προστασίας δεν είναι από μόνο του 100% αποτελεσματικό. Πρέπει να εφαρμόζουμε όλα τα διαθέσιμα μέσα ατομικής προστασίας για να πετύχουμε τον σκοπό μας, που δεν είναι άλλος από το να παραμείνουμε ασφαλείς».

Από την πλευρά του, ο Επίκουρος Καθηγητής της Ιατρικής Σχολής του ΕΚΠΑ και μέλος της Επιτροπής Εμπειρογνώμων Γκίκας Μαγιορκίνης, σημείωσε: «Η πιο ασφαλής επιλογή θα ήταν να μην συναντηθούμε με άλλα νοικοκυριά, διότι οι εορταστικές συγκεντρώσεις σε κλειστούς χώρους έχουν όλα τα στοιχεία που μπορούν να αυξήσουν τη μετάδοση. Ωστόσο, αυτό είναι λογικό να μην γίνει. Εφόσον επιλέξουμε να συναντηθούμε με άλλα νοικοκυριά, υπάρχουν πολύ απλές οδηγίες που θα πρέπει να ακολουθήσουμε ώστε να συνεισφέρουμε στην περαιτέρω μείωση του επιδημιολογικού φορτίου.

Καταρχάς, εάν έχουμε συμπτώματα, δεν πρέπει να συμμετέχουμε. Να φοράμε μάσκες, όπου είναι δυνατόν. Θα μου πείτε: θα πάμε σε εορταστική ατμόσφαιρα και θα φοράμε μάσκες; Όχι, δεν το περιμένουμε αυτό. Αλλά εάν είναι να πάμε να δούμε τους παππούδες μας, τις γιαγιάδες μας, ή κάποιους που είναι ευπαθείς ομάδες, κάποιος ο οποίος κάνει χημειοθεραπεία, θα πρέπει να τους προστατεύσουμε.

Και εκεί πρέπει να βρούμε ένα τρόπο να τους συναντήσουμε, να φορέσουμε μάσκα, να είναι πολύ καλά αερισμένος ο χώρος, να αποφύγουμε τους εναγκαλισμούς, τα φιλιά σε αυτούς τους ανθρώπους. Πρέπει να τους προστατεύσουμε πάση θυσία. Να διατηρήσουμε έναν μικρό αριθμό ατόμων στις συναντήσεις. Όσο μικρότερος, τόσο καλύτερα. Να συναντηθούμε με τα ίδια άτομα σε όλες τις γιορτές ώστε να δημιουργήσουμε αυτό που λέμε «κοινωνική φούσκα».

Εάν συναντήσουμε τις ίδιες ομάδες και τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά, θα έχουμε πετύχει ένα πολύ σημαντικό σημείο για να μειώσουμε την επιδημία. Να διατηρούμε πάντα τους κανόνες υγιεινής, να πλένουμε τα χέρια μας, να μην τρώμε από κοινό φαγητό, να μην τρώμε από κοινό πιάτο, να μην μοιραζόμαστε ποτήρια».