Καθώς οι άνθρωποι εξαπλώνονται σε νέες περιοχές όπου ζουν άγρια ζώα, διάφοροι ιοί περνούν από το ένα είδος στο άλλο.
Οι κορωνοϊοί, που είναι συνηθισμένοι στις νυχτερίδες, δεν αποτελούν εξαίρεση. Αλλά τις περισσότερες φορές, κάποιο ενδιάμεσο ζώο πιστεύεται ότι αποτελεί «γέφυρα» για τη μεταφορά του ιού από τις νυχτερίδες στον άνθρωπο. Για παράδειγμα, το αναπνευστικό σύνδρομο της Μέσης Ανατολής ή MERS, προκλήθηκε από κορωνοϊό που πιθανότατα μεταδόθηκε από νυχτερίδες σε καμήλες και στη συνέχεια από τις καμήλες σε ανθρώπους.
Οι ερευνητές που εργάστηκαν στο πολύκροτο θέμα για το πώς ο SARS-CoV-2 (ο νέος κορωνοϊός που προκαλεί την πανδημία της Covid-19) έκανε το άλμα από τις νυχτερίδες στους ανθρώπους, προσπάθησαν να απαντήσουν ένα ευρύτερο ερώτημα: πόσο συχνά γίνονται αυτές οι μεταδόσεις μεταξύ των ειδών, ειδικά απευθείας από τις νυχτερίδες στους ανθρώπους.
Σύμφωνα με μια προδημοσίευση μελέτης, η οποία ωστόσο δεν έχει ακόμη αξιολογηθεί από ομοτίμους, περίπου 400.000 άνθρωποι κάθε χρόνο στη Νότια και Νοτιοανατολική Ασία ενδέχεται να μολύνονται από κορωνοϊούς απευθείας από νυχτερίδες. Η μελέτη επικεντρώθηκε στη Νότια Ασία και τη Νοτιοανατολική Ασία λόγω της υψηλής επικάλυψης περιοχών διαβίωσης ανθρώπινων και νυχτερίδων εκεί.
Οι περισσότερες περιπτώσεις αυτών των μη εντοπισμένων μεταδόσεων μεταξύ των ειδών, δεν εμφανίζονται στο «ραντάρ» των υπηρεσιών δημόσιας υγείας επειδή απλώς εξαφανίζονται. Οι λοιμώξεις παραμένουν μη καταγεγραμμένες, προκαλώντας ήπια ή καθόλου συμπτώματα ή συμπτώματα που μοιάζουν με αυτά των «δικών μας» ιών. Το ανθρώπινο ανοσοποιητικό σύστημα συνήθως τις αντιμετωπίζει αποτελεσματικά τις περισσότερες φορές, αφήνοντας πίσω του αντισώματα έναντι του ιού ως απόδειξη της νίκης.
Για τη μελέτη, οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Δρ Peter Daszak, Βρετανό ζωολόγο και πρόεδρο της EcoHealth Alliance, χρησιμοποίησαν αρκετές πηγές δεδομένων για να καταλήξουν στην εκτίμησή τους.
Η μία ήταν οι γεωγραφικές πληροφορίες σχετικά με το πού επικαλύπτονται οι περιοχές διαβίωσης νυχτερίδων και ανθρώπων στα ενδιαιτήματά τους. Μια άλλη πηγή δεδομένων ήταν δείγματα αίματος με ενδεικτικά σημάδια αντισωμάτων για την καταπολέμηση κορωνοϊού και πληροφορίες για το πόσο παρέμεναν αυτά τα αντισώματα. Επίσης, οι ερευνητές συνέλεξαν πληροφορίες για το πόσο συχνά νυχτερίδες και άνθρωποι συναντιούνται.
Όταν εισήγαγαν όλες αυτές τις πληροφορίες σε υπολογιστικό μοντέλου του κινδύνου για κάποιον άνθρωπο να κολλήσει έναν ιό απευθείας από μια νυχτερίδα, κατέληξαν ότι μπορεί να υπάρχουν 400.000 τέτοιες «συναντήσεις» κάθε χρόνο.
Αναγνωρίζοντας ότι η μελέτη τους βασίζεται μόνο σε εκτιμήσεις και έχει πολλούς περιορισμούς, οι συγγραφείς λένε ότι ελπίζουν τα ευρήματά τους να μπορούν να καθοδηγήσουν επιδημιολόγους και ειδικούς μολυσματικών ασθενειών σε καλύτερη επιτήρηση των περιοχών όπου ο κίνδυνος είναι μεγαλύτερος.
