Οι γιαγιάδες μπορούν να έχουν ισχυρό δεσμό με τα εγγόνια τους – και η σύνδεση αυτή φαίνεται ακόμη και στα εγκεφαλογραφήματα, σύμφωνα με τους ερευνητές.
Οι ερευνητές ξεκίνησαν μια μοναδική μελέτη, εξετάζοντας τους εγκεφάλους ηλικιωμένων γυναικών όχι για σημάδια δυσλειτουργίας, όπως με την άνοια, αλλά για να μελετήσουν τις σχέσεις τους με τα εγγόνια τους.
«Αυτό που πραγματικά ξεχωρίζει στα δεδομένα είναι η ενεργοποίηση σε περιοχές του εγκεφάλου που σχετίζονται με τη συναισθηματική ενσυναίσθηση», δήλωσε ο συγγραφέας της μελέτης James Rilling, καθηγητής ανθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο Emory της Ατλάντα: «Αυτό υποδηλώνει ότι οι γιαγιάδες είναι προσανατολισμένες στο να αισθάνονται αυτό που νιώθουν τα εγγόνια τους, όταν αλληλεπιδρούν μαζί τους. Εάν το εγγόνι τους χαμογελά, αισθάνονται τη χαρά του παιδιού. Και αν το εγγόνι τους κλαίει, αισθάνονται τον πόνο και την αγωνία του παιδιού».
Οι ερευνητές ήθελαν να κατανοήσουν τον εγκέφαλο των υγιών γιαγιάδων και πώς σχετίζεται με τα οφέλη που παρέχουν στις οικογένειές τους.
Για τη μελέτη, η ομάδα του καθηγητή συγκέντρωσε 50 συμμετέχουσες που συμπλήρωσαν ερωτηματολόγια σχετικά με τις εμπειρίες τους ως γιαγιάδες. Οι γυναίκες έδωσαν λεπτομέρειες για το πόσο χρόνο περνούν με τα εγγόνια τους, τις δραστηριότητες που κάνουν μαζί τους και πόση στοργή νιώθουν για αυτά.
Η ομάδα χρησιμοποίησε επίσης μαγνητικές τομογραφίες για να μετρήσουν τη λειτουργία του εγκεφάλου των γυναικών, καθώς έβλεπαν φωτογραφίες του εγγονιού τους, ενός άγνωστου παιδιού, του παιδιού τους και ενός άγνωστου ενήλικα.
Οι περισσότερες συμμετέχουσες έδειξαν περισσότερη δραστηριότητα σε περιοχές του εγκεφάλου που εμπλέκονται με τη συναισθηματική ενσυναίσθηση όταν έβλεπαν φωτογραφίες των εγγονιών τους, παρά όταν έβλεπαν τις άλλες εικόνες.
Οι γιαγιάδες των οποίων το εγκεφαλογράφημα έδειξε πιο έντονα ενεργοποιημένες περιοχές που εμπλέκονται με τη συναισθηματική ενσυναίσθηση, είχαν αναφέρει στο ερωτηματολόγιο ότι επιθυμούσαν μεγαλύτερη συμμετοχή στη φροντίδα του εγγονιού τους.
Επιπλέον, όταν οι γιαγιάδες έβλεπαν εικόνες του παιδιού τους, έδειχναν ισχυρότερη ενεργοποίηση σε μια περιοχή του εγκεφάλου που σχετίζεται με τη γνωστική ενσυναίσθηση: Αυτό δείχνει ότι μπορεί να προσπαθούν να καταλάβουν τι σκέφτεται ή αισθάνεται το ενήλικο παιδί τους και γιατί, αλλά όχι τόσο από συναισθηματική πλευρά.
«Τα μικρά παιδιά έχουν πιθανώς εξελίξει χαρακτηριστικά για να μπορούν να χειραγωγούν όχι μόνο τον εγκέφαλο της μητέρας τους, αλλά και τον εγκέφαλο της γιαγιάς τους», ανέφερε ο καθηγητής σε δελτίο Τύπου του πανεπιστημίου: «Όμως ένα ενήλικο παιδί ίσως δεν προκαλεί την ίδια συναισθηματική αντίδραση».
Ο καθηγητής σημείωσε επίσης ότι αν και συχνά θεωρείται ότι οι πατεράδες είναι οι πιο σημαντικοί φροντιστές μετά τις μητέρες, ορισμένες φορές είναι οι γιαγιάδες. Αυτό δείχνει ίσως και γιατί οι γυναίκες τείνουν να ζουν πολύ μετά τα αναπαραγωγικά τους χρόνια: επειδή παρέχουν εξελικτικά οφέλη στους απογόνους τους, σημείωσαν οι ερευνητές.
Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν στο Proceedings of the Royal Society B.
