Οι άνθρωποι που έχουν μια αισιόδοξη οπτική για τον κόσμο μπορεί να ζουν περισσότερο υγιείς και για περισσότερο, επειδή έχουν λιγότερα στρεσογόνα γεγονότα να αντιμετωπίσουν, σύμφωνα με νέα έρευνα.
Οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι ενώ οι αισιόδοξοι αντιδρούσαν και ξεπερνούσαν αγχωτικές καταστάσεις με τον ίδιο τρόπο όπως οι απαισιόδοξοι, τα πήγαιναν καλύτερα συναισθηματικά, επειδή είχαν λιγότερα στρεσογόνα γεγονότα στην καθημερινή τους ζωή.
Το πώς οι αισιόδοξοι ελαχιστοποιούν το άγχος τους είναι ασαφές, αλλά οι ερευνητές πιστεύουν ότι είτε αποφεύγουν λογομαχίες, μποτιλιαρίσματα και άλλους παράγοντες εκνευρισμού είτε απλώς δεν τα εκλαμβάνουν ως αγχωτικά εξ αρχής.
Προηγούμενες μελέτες έχουν βρει επίσης στοιχεία ότι οι αισιόδοξοι ζουν περισσότερο και είναι πιο υγιείς, αλλά οι ερευνητές δεν κατανοούν πλήρως γιατί το να βλέπουμε μισογεμάτο το ποτήρι μπορεί να συμβάλει στην υγιή γήρανση.
«Δεδομένης προηγούμενης εργασίας που συνδέει την αισιοδοξία με τη μακροζωία, την υγιή γήρανση και τους χαμηλότερους κινδύνους σοβαρών ασθενειών, φαινόταν σαν ένα λογικό επόμενο βήμα να μελετήσουμε εάν η αισιοδοξία θα μπορούσε να προστατεύσει από τις επιπτώσεις του στρες στους ηλικιωμένους», δήλωσε η Δρ Lewina Lee, κλινική ψυχολόγος στο Veterans Affairs Boston Healthcare System και επίκουρος καθηγητής ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης.
Η Δρ Lee και οι συνάδελφοί της ανέλυσαν πληροφορίες που παρείχαν 233 άνδρες που ήταν τουλάχιστον 21 ετών όταν εγγράφηκαν στη Μελέτη Κανονιστικής Γήρανσης των Βετεράνων των ΗΠΑ μεταξύ 1961 και 1970. Έρευνες τις δεκαετίες 1980 και 90 αξιολόγησαν τα επίπεδα αισιοδοξίας τους.
Οι ερευνητές υποψιάστηκαν ότι οι αισιόδοξοι μπορεί να συνέλθουν πιο γρήγορα από τους απαισιόδοξους και να επιστρέψουν στην καλή τους διάθεση πιο γρήγορα μετά από ένα αγχωτικό γεγονός. Όμως τα δεδομένα δεν το επιβεβαίωσαν.
«Βρήκαμε ωστόσο ότι οι πιο αισιόδοξοι άνδρες ανέφεραν ότι είχαν λιγότερους καθημερινούς στρεσογόνους παράγοντες, γεγονός που εξηγούσε εν μέρει τα χαμηλότερα επίπεδα αρνητικής διάθεσής τους», είπε η Δρ Lee: «Αυτό υποδηλώνει ότι ίσως οι πιο αισιόδοξοι είτε περιόρισαν την έκθεσή τους σε στρεσογόνες καταστάσεις είτε ότι ήταν λιγότερο πιθανό να αντιληφθούν ή να χαρακτηρίσουν τέτοιες καταστάσεις ως στρεσογόνες».
Αν και η μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Journals of Gerontology επικεντρώθηκε σε ηλικιωμένους άνδρες, η Lee είπε ότι τα ευρήματα λογικά θα ισχύουν και για τις μεγαλύτερες γυναίκες.
Τα επίπεδα αισιοδοξίας ή απαισιοδοξίας τείνουν να είναι αρκετά σταθερά στις ζωές των ανθρώπων, αλλά η Δρ Lee πιστεύει ότι υπάρχουν τρόποι να καλλιεργηθεί μια πιο θετική οπτική σε όσους το θέλουν: «Ένας τρόπος για να γίνουμε πιο αισιόδοξοι είναι να αναπτύξουμε την επίγνωση του πώς αντιδρούμε ή κρίνουμε μια κατάσταση», είπε.
«Συχνά η αυτόματη αντίδρασή μας είναι μια αρνητική αξιολόγηση ή το χειρότερο σενάριο. Θα είναι χρήσιμο να εντοπίζουμε πότε το κάνουμε αυτό και να προσπαθούμε να βρούμε διαφορετικούς τρόπους προσέγγισης της κατάστασης. Μια πιο αισιόδοξη σκέψη δεν σημαίνει να αγνοείς τους κινδύνους, κάτι που είναι μια κοινή παρανόηση για την αισιοδοξία. Μπορεί να περιλαμβάνει την αναγνώριση των δυνατοτήτων μας, των προηγούμενων παραδειγμάτων επιτυχίας μας και των τομέων στους οποίους έχουμε τον έλεγχο, ώστε να μπορέσουμε να φτάσουμε σε μια πιο θετική και σίγουρη προοπτική», πρόσθεσε.
