Τα παιδιά ενός έτους που περνούσαν μία ώρα ή περισσότερο χρόνο μπροστά σε μια οθόνη είχαν έως και πέντε φορές περισσότερες πιθανότητες να χάσουν ορόσημα για τις δεξιότητες επικοινωνίας όταν έφτασαν τα 2 έτη, σύμφωνα με μια νέα μελέτη που έγινε στην Ιαπωνία.
Ενώ έρευνες για τον χρόνο μπροστά στην οθόνη είχε προηγουμένως δείξει ποικίλες επιπτώσεις στην ανάπτυξη και την απόκτηση νέων δεξιοτήτων των παιδιών, συμπεριλαμβανομένων, σε ορισμένες περιπτώσεις, πλεονεκτημάτων με βάση τον τύπο του προγράμματος που παρακολουθείται, αυτή η τελευταία μελέτη προσπάθησε να προσδιορίσει εάν συγκεκριμένες αναπτυξιακές περιοχές επηρεάστηκαν από τον χρόνο μπροστά στην οθόνη σε νεαρή ηλικία.
Ο χρόνος οθόνης ορίστηκε ως ο χρόνος που αφιερώνεται παρακολουθώντας τηλεόραση, παίζοντας βιντεοπαιχνίδια ή χρησιμοποιώντας κινητά τηλέφωνα, tablet ή άλλες ηλεκτρονικές συσκευές.
Η μελέτη δημοσιεύτηκε στο περιοδικό JAMA Pediatrics. Οι ερευνητές ανέλυσαν δεδομένα για 7.097 παιδιά που γεννήθηκαν στην Ιαπωνία, των οποίων οι μητέρες παρείχαν συνεχείς ενημερώσεις σε μια τράπεζα δεδομένων για ερευνητικούς σκοπούς. Στο ερευνητικό πρόγραμμα συμμετείχαν έγκυες γυναίκες μεταξύ 2013 και 2017 για να συνεισφέρουν δεδομένα σχετικά με τα παιδιά τους.
Οι ερευνητές ανέλυσαν πόσο χρόνο στην οθόνη οι μητέρες είπαν ότι παιρνούσαν κάθε μέρα τα παιδιά τους που ήταν έως ενός έτους και αυτές οι πληροφορίες συνδέθηκαν με μεταγενέστερες αναφορές των μητέρων σχετικά με το εάν τα παιδιά τους είχαν επιτύχει αναπτυξιακά ορόσημα ως τα δύο τους χρόνια. Για να κατανοήσουν πόσο χρόνο είχαν τα παιδιά στην οθόνη ως 1 έτους, οι μητέρες ρωτήθηκαν: «Σε μια τυπική μέρα, πόσες ώρες επιτρέπετε στα παιδιά σας να παρακολουθούν τηλεόραση, DVD, βιντεοπαιχνίδια, παιχνίδια στο Διαδίκτυο (συμπεριλαμβανομένων κινητών τηλεφώνων και tablet) κ.λπ.;».
Όταν τα παιδιά ήταν ηλικίας 2 και 4 ετών, οι μητέρες έλαβαν επίσης μια σειρά από τυποποιημένες ερωτήσεις ανάπτυξης γνωστές ως Ερωτηματολόγιο Ηλικιών & Σταδίων. Ορισμένες από τις ερωτήσεις επικοινωνίας εξέταζαν εάν το παιδί επαναλαμβάνει μια πρόταση δύο λέξεων, όπως «η μαμά τρώει» ή αν ένα παιδί μπορεί να δείξει μια σωστή εικόνα χωρίς να του τη δείξουν, όπως «πού είναι ο σκύλος;»
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι όταν λαμβάνουμε υπόψη τον καθημερινό χρόνο μπροστά σε οθόνη σε ηλικία 1 έτους, εκείνα που περνούσαν μία ώρα την ημέρα ή περισσότερο χρόνο είχαν περισσότερες πιθανότητες να έχουν αναπτυξιακές καθυστερήσεις στις δεξιότητες επικοινωνίας ως τα δύο τους, σε σύγκριση με παιδιά που είχαν λιγότερο από μία ώρα ημερήσιο χρόνο μπροστά σε οθόνη.
Η μελέτη έδειξε επίσης ότι αυτά τα παιδιά ήταν πιο πιθανό να χάσουν ορόσημα ως δύο ετών στις λεπτές κινητικές δεξιότητες, τις προσωπικές δεξιότητες και τις κοινωνικές δεξιότητες. Αλλά δεν ήταν πιο πιθανό να χάσουν ορόσημα σε αυτές τις περιοχές στα τέσσερά τους χρόνια.
Οι συγγραφείς σημείωσαν ότι είναι δύσκολο να περιοριστεί ο χρόνος οθόνης στον σύγχρονο κόσμο, ωστόσο «Τα στοιχεία είναι επαρκή για να προτείνουμε χρονικούς περιορισμούς στη χρήση ψηφιακών μέσων για παιδιά 2 έως 5 ετών, ώστε να δοθεί άφθονος χρόνος να ασχοληθούν με άλλες δραστηριότητες που είναι σημαντικές για την υγεία και την ανάπτυξή τους».
