Οι επιστήμονες κατάφεραν να μετατρέψουν κύτταρα του δέρματος σε κύτταρα του παγκρέατος που παράγουν ινσουλίνη. Η εξέλιξη αυτή θα μπορούσε να οδηγήσει σε νέες θεραπείες για τους ασθενείς με διαβήτη, με τη χρήση μοσχευμάτων ιστού που προέρχονται από κύτταρα του δικού τους δέρματος, σύμφωνα με τους ερευνητές.
Τα κύτταρα που αποσπάστηκαν από το δέρμα «επαναπρογραμματίστηκαν» στο εργαστήριο ώστε να φτάσουν σε μια σχεδόν εμβρυϊκή κατάσταση, προτού μετατραπούν σε εξειδικευμένα βήτα κύτταρα του παγκρέατος, που παράγουν ινσουλίνη. Οι δοκιμές που πραγματοποιήθηκαν σε ποντίκια στο εργαστήριο έδειξαν ότι τα τροποποιημένα κύτταρα του δέρματος ήταν σε θέση να προστατεύσουν τα ζώα από τον διαβήτη, σύμφωνα την μελέτη ερευνητών του Ινστιτούτου Gladstone και του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, στο Σαν Φρανσίσκο.
«Τα αποτελέσματα της έρευνάς μας αποδεικνύουν για πρώτη φορά ότι τα κύτταρα του δέρματος ενός ενήλικου ανθρώπου μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την αποτελεσματική και ταχεία δημιουργία λειτουργικών παγκρεατικών κυττάρων που συμπεριφέρονται παρόμοια με τα ανθρώπινα βήτα κύτταρα», δήλωσε ο Matthias Hebrok, διευθυντής του Κέντρου Διαβήτη στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια και εκ των συγγραφέων της μελέτης που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση Nature Communications.
Οι ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1 παράγουν λιγότερη ινσουλίνη από ότι χρειάζονται και πρέπει να εξισορροπούν την έλλειψη με τακτικές ενέσεις της ορμόνης, η οποία δεν μπορεί να ληφθεί από το στόμα. Η ανάπτυξη μιας νέας μεθόδου για την «αποικιοποίηση» του παγκρέατος με καινούρια, λειτουργικά βήτα κύτταρα, θα οδηγήσει σε μια αποτελεσματική θεραπεία της πάθησης.
«Αυτή η μελέτη καταγράφει την πρώτη επιτυχημένη δημιουργία ανθρώπινων βήτα κυττάρων του παγκρέατος που παράγουν ινσουλίνη, χρησιμοποιώντας μια άμεση μέθοδο κυτταρικού επαναπρογραμματισμού», δήλωσε ο Saiyong Zhu, ερευνητής στο Ινστιτούτο Καρδιαγγειακών Νοσημάτων Gladstone και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης.
Ο Sheng Ding, ένας από τους ερευνητές στο Gladstone και εκ των συγγραφέων της μελέτης, δήλωσε: «Η ανακάλυψη αυτή εξασφαλίζει πολύ μεγαλύτερο έλεγχο στη διαδικασία κατασκευής νέων κυττάρων. Τώρα μπορούμε να παράγουν ουσιαστικά απεριόριστο αριθμό παγκρεατικών κυττάρων που παράγουν ινσουλίνη, κατασκευασμένα ειδικά για τον κάθε ασθενή».
