Μια παραισθησιογόνος χημική ουσία που βρίσκεται σε κάποια είδη μανιταριών, μπορεί να αποδειχθεί κατάλληλη για τη θεραπεία ατόμων με ανίατη κατάθλιψη, σύμφωνα με μια μελέτη.
Στην έρευνα συμμετείχαν μόλις 12 άτομα, όμως οκτώ ασθενείς δεν ήταν πλέον σε κατάθλιψη μετά την «μυστική και πνευματική» εμπειρία που προκάλεσε το φάρμακο.
Τα ευρήματα που δημοσιεύονται στο περιοδικό Lancet Psychiatry, έδειξαν ότι οι πέντε από τους ασθενείς έμειναν μακριά από την κατάθλιψη ακόμη και μετά από τρεις μήνες. Οι ειδικοί επιδοκίμασαν με επιφύλαξη τα αποτελέσματα ως «πολλά υποσχόμενα, αλλά όχι εντελώς συναρπαστικά».
Κατά την έναρξη των δοκιμώνς, εννέα από τους ασθενείς είχαν σοβαρή κατάθλιψη και τρεις μέτρια κατάθλιψη. Ένας από τους ασθενείς, παρουσίαζε συμπτώματα για 30 ολόκληρα χρόνια. Όλοι τους είχαν δοκιμάσει τουλάχιστον δύο διαφορετικές θεραπείες για την κατάθλιψη, χωρίς επιτυχία – ένα μάλιστα είχε δοκιμάσει 11.
Στην έρευνα που πραγματοποιήθηκε στο Imperial College του Λονδίνου, οι επιστήμονες έδωσαν στους ασθενείς αρχικά χαμηλή δόση ψιλοκυβίνης, του παραισθησιογόνου χημικού των μανιταριών, για λόγους ασφαλείας. Στη συνέχεια τους έδωσαν μια ισχυρή δόση, ισοδύναμη κατά τους ερευνητές με «πολλά μανιτάρια».
Η ψυχεδελική εμπειρία των ασθενών διήρκεσε έως έξι ώρες, κορυφώθηκε μετά τις δύο πρώτες, συνοδεύτηκε από κλασική μουσική και ακολούθησε ψυχολογική υποστήριξη.
Ο Δρ Robin Carhart-Harris, ένας από τους ερευνητές, είπε: «Οι εμπειρίες με την ψιλοκυβίνη μπορεί να είναι απίστευτα βαθιές, μερικές φορές οι άνθρωποι βιώνουν αυτό που περιγράφουν ως μυστικιστικές ή πνευματικές εμπειρίες».
Οι περισσότεροι ασθενείς είδαν μια άμεση υποχώρηση των συμπτωμάτων της κατάθλιψης, με προβλέψιμες ωστόσο παρενέργειες, όπως άγχος, ναυτία και πονοκεφάλους.
Ο ερευνητής καθηγητής David Nutt είπε ότι οι σκέψεις μπορούν να «κλειδώσουν» σε μια υπερβολικά αυτοκριτική και αρνητική φάση στην κατάθλιψη και θεωρεί ότι το φάρμακο ενεργεί ως «λιπαντικό για το μυαλό» που «απελευθερώνει» τον ασθενή. Ανέφερε ότι η ψιλοκυβίνη στοχεύει τους υποδοχείς στον εγκέφαλο που κανονικά ανταποκρίνονται στην ορμόνη σεροτονίνη, η οποία εμπλέκεται στη διάθεση μας.
Ωστόσο, η μελέτη δεν είναι εντελώς σαφής: Είναι σύντομη χρονικά, έγινε σε ένα μικρό αριθμό ατόμων και δεν έχει περιελάμβανε ομάδα που να χρησιμοποιήσει εικονικό φάρμακο. Οι ερευνητές είπαν ότι «είναι πιθανό» η βελτίωση των ασθενών να οφείλεται στο φαινόμενο placebo, αν και η διάρκεια των ευεργετικών αποτελεσμάτων και η αλλαγή νοοτροπίας δείχνουν ότι κάτι άλλο συμβαίνει.
Ο Δρ Carhart-Harris δήλωσε ότι «δεν είναι μια μαγική θεραπεία, δεν θα πρέπει να συμπεράνουμε πάρα πολλά μέχρι να γίνουν εκτενέστερες έρευνες».
Ο καθηγητής Philip Cowen, από το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, δήλωσε: «Η σημαντική παρατήρηση, που θα μπορούσε τελικά να δικαιολογήσει τη χρήση ενός ναρκωτικού, όπως η ψιλοκυβίνη, είναι η απόδειξη του παρατεταμένου οφέλους σε ασθενείς που έχουν βιώσει χρόνια συμπτώματα, παρά τις συμβατικές θεραπείες. Τα δεδομένα που προέρχονται από τρίμηνη παρακολούθηση, ένα σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα για ασθενείς με εκτεταμένη διάρκεια ασθένειας, είναι πολλά υποσχόμενα, αλλά όχι εντελώς συναρπαστικά».
