Η θετική αυτή εξέλιξη οφείλεται στις προόδους τόσο στην έγκαιρη διάγνωση όσο και στη θεραπεία της νόσου κατά τις τελευταίες δεκαετίες.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τη Σεσίλ Πιζό του Διεθνούς Ινστιτούτου Ερευνών Πρόληψης στη Λιόν, που έκαναν τη σχετική ανακοίνωση σε συνέδριο στις ΗΠΑ, ανέλυσαν στοιχεία σε 47 χώρες. Από αυτές, στις 39 χώρες καταγράφεται μείωση της θνησιμότητας σε σχέση με τη δεκαετία του 1980.
Η πτώση είναι ορατή στις ΗΠΑ και στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες. Ενδεικτικά, μεταξύ 1987 και 2013 η μείωση στις ΗΠΑ έφθασε το 42% (από 22 θανάτους σε 14 θανάτους ανά 100.000 γυναίκες), ενώ στη Βρετανία το 46%.
Αντίθετα, σε ορισμένες λατινοαμερικανικές χώρες όπως η Βραζιλία και η Κολομβία και ιδίως στη Νότια Κορέα υπήρξε αύξηση των θανάτων (στην τελευταία έφθασε το 83%, το μεγαλύτερο ποσοστό από κάθε άλλη χώρα).
Παγκοσμίως η θνησιμότητα μειώθηκε περισσότερο στις γυναίκες κάτω των 50 ετών από ό,τι σε εκείνες άνω των 50 ετών. Αυτό κυρίως οφείλεται στο ότι οι νεότερες κάνουν πιο εντατική θεραπεία (π.χ. πιο μακρόχρονη χημειοθεραπεία), πράγμα που παρατείνει τη διάρκεια της ζωής τους.
Είναι αξιοσημείωτο ότι η τακτική μαστογραφία δεν φαίνεται να έχει συμβάλει σημαντικά στη μείωση της θνησιμότητας. Η μελέτη αποκαλύπτει ότι σε γειτονικές χώρες με παρόμοιο κοινωνικοοικονομικό επίπεδο η τάση πτώσης της θνησιμότητας είναι ίδια, άσχετα αν στη μια χώρα οι γυναίκες έκαναν τακτικές μαστογραφίες ήδη από τη δεκαετία του ’80, ενώ στην άλλη χώρα η ίδια πρακτική εφαρμόσθηκε μετά το 2005.
«Αυτό δείχνει ότι είναι δύσκολο να απομονωθεί ένας μοναδικός κοινός παράγων που μπορεί να έχει μεγάλη επίπτωση στις τάσεις της θνησιμότητας», δήλωσε η Πιζό.
Η συντροφιά αποτελεί ασπίδα προστασίας
Εξάλλου, μια άλλη αμερικανική επιστημονική έρευνα δείχνει ότι οι γυναίκες που είχαν διαγνωσθεί με καρκίνο του μαστού στο παρελθόν, αντιμετωπίζουν μεγαλύτερη πιθανότητα να επανεμφανισθεί η νόσος και να πεθάνουν πρόωρα, αν είναι κοινωνικά απομονωμένες. Οι γυναίκες με μεγαλύτερα δίκτυα συγγενών, φίλων και γενικότερα κοινωνικών επαφών έχουν καλύτερη έκβαση. Η ύπαρξη συζύγου παίζει ιδιαίτερα θετικό ρόλο.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τη δρα Κάντις Κρένκε του ερευνητικού ινστιτούτου KaiserPermanente, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο αμερικανικό περιοδικό “Cancer”, μελέτησαν στοιχεία για περίπου 9.300 γυναίκες με καρκίνο του μαστού, τις οποίες παρακολούθησαν για σχεδόν 11 χρόνια.
Διαπιστώθηκε ότι οι μοναχικές και απομονωμένες γυναίκες είχαν κατά μέσο όρο 40% μεγαλύτερο κίνδυνο υποτροπής, 60% μεγαλύτερο κίνδυνο θανάτου από τον καρκίνο του μαστού και 70% μεγαλύτερο κίνδυνο θανάτου από οποιαδήποτε αιτία.
