Ένα ειδικό λογισμικό τεχνητής νοημοσύνης μπορεί να προβλέψει πότε οι ασθενείς με πρόβλημα στην καρδιά θα πεθάνουν, σύμφωνα με τους επιστήμονες. Το λογισμικό παίρνει δεδομένα από εξετάσεις αίματος και μαγνητικές τομογραφίες της καρδιάς για να εντοπίσει σημάδια ότι το όργανο είναι έτοιμο να πάθει βλάβη.
Η ερευνητική ομάδα, από το Συμβούλιο Ιατρικής Έρευνας του Ηνωμένου Βασιλείου, υπογραμμίζει ότι η τεχνολογία θα μπορούσε να σώσει ζωές, ανακαλύπτοντας τους ασθενείς που χρειάζονται πιο επιθετική θεραπεία. Τα αποτελέσματα της έρευνας δημοσιεύθηκαν στην επιθεώρηση Radiology.
Οι ερευνητές εξέταζαν ασθενείς με πνευμονική υπέρταση. Η υψηλή πίεση του αίματος στους πνεύμονες προκαλεί βλάβες σε μέρος της καρδιάς και περίπου το ένα τρίτο των ασθενών πεθαίνουν μέσα σε πέντε χρόνια από τη διάγνωση.
Υπάρχουν θεραπείες για την πάθηση, αλλά οι γιατροί πρέπει να έχουν μια ιδέα για το πόσος καιρός απομένει στους ασθενείς, ώστε να επιλέξουν τη σωστή θεραπεία.
Στο λογισμικό δόθηκαν στοιχεία από μαγνητικές τομογραφίες της καρδιάς 256 ασθενών, καθώς και τα αποτελέσματα των εξετάσεων αίματος και ανέλαβε να μετρήσει τις κινήσεις 30.000 διαφορετικών σημείων της δομής του οργάνου, κατά τη διάρκεια κάθε χτύπου της καρδιάς.
Όταν αυτά τα δεδομένα συνδυάστηκαν με στοιχεία από φακέλους ασθενών διάρκειας οκτώ χρόνων, η τεχνητή νοημοσύνη έμαθε ποιες ανωμαλίες προβλέπουν πότε οι ασθενείς θα πεθάνουν.
Το λογισμικό μπορεί να «δει» περίπου πέντε χρόνια στο μέλλον και προβλέπει σωστά ποιοι ασθενείς θα είναι ακόμη ζωντανοί μετά από ένα χρόνο, περίπου στο 80% των περιπτώσεων. Οι γιατροί προβλέπουν σωστά περίπου στο 60% των περιπτώσεων.
Ο Δρ Declan O’Regan, ένας από τους ερευνητές, δήλωσε: «Το λογισμικό τεχνητής νοημοσύνης μας επιτρέπει να προσαρμόσουμε τη θεραπεία στον κάθε ασθενή. Μας βοηθάει να προβλέψουμε τι πρόκειται να συμβεί σε μεμονωμένους ασθενείς με μεγάλη ακρίβεια και έτσι μπορούμε να εφαρμόσουμε την εντατική θεραπεία που θα τους ωφελήσει περισσότερο».
Η ομάδα θέλει τώρα να δοκιμάσει το λογισμικού σε διάφορα νοσοκομεία, προτού βγάλει συμπέρασμα για το αν θα πρέπει να γίνει ευρέως διαθέσιμο στους γιατρούς.
Οι ερευνητές θέλουν επίσης να χρησιμοποιήσουν την τεχνολογία σε άλλες μορφές καρδιακής ανεπάρκειας, όπως η καρδιομυοπάθεια, για να βλέπουν ποιος μπορεί να χρειαστεί βηματοδότη ή άλλες μορφές θεραπείας.
