Ένας άνδρας τετραπληγικός, παράλυτος από τους ώμους και κάτω, κατάφερε να κινήσει το χέρι του για πρώτη φορά μετά από χρόνια, καθώς οι επιστήμονες κατάφεραν αν δημιουργήσουν μια τεχνητή σύνδεση στο μυαλό του.
Ο Bill Kochevar, 56 ετών, ο οποίος έμεινε παράλυτος σε σχεδόν ολόκληρο το σώμα του μετά από ένα ατύχημα με το ποδήλατο πριν από οκτώ χρόνια, τοποθετήθηκαν ηλεκτρόδια στο μέρος του εγκεφάλου που ελέγχει τις κινητικές ικανότητες.
Αυτά συνδέθηκαν σε μια διεπαφή εγκεφάλου-υπολογιστή, η οποία μπορεί να ερμηνεύσει τις σκέψεις του και να στείλει μηνύματα σε άλλα ηλεκτρόδια που έχουν σχεδιαστεί για να διεγείρουν τους μύες στο δεξί του χέρι και στην παλάμη του. Το αποτέλεσμα είναι ότι ο Kochevar από το Κλίβελαντ του Οχάιο είναι πλέον σε θέση να τρώει με πιρούνι ή να πίνει τον καφέ του μόνος του, απλώς σκεπτόμενος το τι θέλει να κάνει.
Οι κινήσεις του είναι ακόμη αργές και αδέξιες και το χέρι του βρίσκεται σε ένα ειδικό εξάρτημα, αλλά το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό. «Για κάποιον που έχει τραυματιστεί εδώ και οκτώ χρόνια και δεν μπορούσε να κινηθεί, το να είναι σε θέση να κινηθεί έστω και λίγο με αυτόν τον τρόπο, είναι φοβερό», δήλωσε ο Kochevar, ο οποίος ξεκίνησε να χρησιμοποιεί το σύστημα πριν από δύο χρόνια.
«Είναι καλύτερο από ό, τι νόμιζα ότι θα ήταν. Είναι καλό μπορώ να κινώ το χέρι μου χωρίς να χρειάζεται να επικεντρωθεί πραγματικά σκληρά. Απλώς το σκέφτομαι και συμβαίνει».
Οι επιστήμονες που δημιούργησαν το σύστημα, που περιγράφεται σε μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό The Lancet, είπαν ότι ήταν η πρώτη φορά που κάποιος με πλήρη παράλυση ήταν σε θέση να απλώσουν το χέρι τους και να πιάσουν κάτι χρησιμοποιώντας έναν εμφύτευμα στον εγκέφαλο με αυτόν τον τρόπο.
Ο Δρ Bolu Ajiboye, από το Πανεπιστήμιο Case Western Reserve των ΗΠΑ, δήλωσε: «Η έρευνά μας είναι σε πρώιμο στάδιο, αλλά πιστεύουμε ότι αυτή η νευροπρόθεση θα μπορούσε να προσφέρει σε άτομα με παράλυση τη δυνατότητα να ανακτήσουν τις λειτουργίες του βραχίονα και του χεριού για να εκτελούν καθημερινές δραστηριότητες, προσφέροντάς τους μεγαλύτερη ανεξαρτησία. Μέχρι στιγμής έχει βοηθήσει έναν άνδρα με τετραπληγία να απλώνει το χέρι του και να πιάνει, που σημαίνει ότι θα μπορούσε να τραφεί και να πιει μόνος του».
«Με την περαιτέρω ανάπτυξη, πιστεύουμε ότι η τεχνολογία θα μπορούσε να δώσει πιο ακριβή έλεγχο, επιτρέποντας ένα ευρύτερο φάσμα δράσεων, οι οποίες θα μπορούσαν να αρχίσουν να μεταμορφώνουν τις ζωές των ανθρώπων που ζουν με παράλυση», συνέχισε ο Δρ Ajiboye. «Παρά το γεγονός ότι παρόμοια συστήματα έχουν χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν, κανένας από τους συμμετέχοντες δεν ήταν τόσο εύκολο να κάνει καθημερινές δραστηριότητες και δεν ήταν σε θέση να αποκαταστήσει τόσο το άπλωμα του χεριού όσο και το πιάσιμο αντικειμένων».
Οι ερευνητές σημείωσαν ότι οι κινήσεις που γίνονται με τη χρήση του συστήματος ήταν πιο αργές και λιγότερο ακριβείς από αυτές που γίνονται με τη χρήση ενός εικονικού βραχίονα που χρησιμοποιείται κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης του ασθενούς. Ο Kochevar έπρεπε επίσης να παρακολουθεί που βρίσκεται το χέρι του, επειδή δεν έχει αίσθηση για το πού βρίσκεται αυτό, ως αποτέλεσμα της παράλυσης του.
Σχολιάζοντας στο The Lancet, ο Δρ Steve Perlmutter, του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον, δήλωσε ότι η θεραπεία «δεν είναι έτοιμη για χρήση έξω από το εργαστήριο», αλλά ήταν παρ’ όλα αυτά πρωτοποριακή: «Το αποτέλεσμα είναι φουτουριστικό: ένας παράλυτος ασθενής σκέφτεται ότι κινεί το χέρι του και η εμφυτευμένη τεχνολογία εκτελεί άψογα την επιθυμητή κίνηση».
