«Γιατί πίνεις τόσο νερό, σαρδέλες έφαγες;», λέμε, πιστεύοντας ότι το πολύ αλάτι μας κάνει να ζητάμε περισσότερο νερό. Τώρα όμως, μια μελέτη που γίνεται για να προσομοιώσει τις συνθήκες μιας αποστολής στον Άρη, δείχνει ότι το αλάτι κάνει τους ανθρώπους να πίνουν λιγότερο νερό και όχι περισσότερο, σε ένα διάστημα αρκετών μηνών.
Η απαιτούμενη ποσότητα νερού θα αποτελέσει βασικό κριτήριο για το ταξίδι στον Κόκκινο Πλανήτη που αναμένεται να διαρκέσει περίπου 510 ημέρες.
Εδώ και καιρό πιστευόταν ότι το αλάτι αυξάνει τη δίψα των ανθρώπων, ιδιαίτερα επειδή σχετίζεται με την αύξηση της ποσότητας των ούρων που παράγονται. Όμως, μια ομάδα επιστημόνων από τη Γερμανία, τις ΗΠΑ και άλλες χώρες διαπίστωσε ότι μια δίαιτα με υψηλή περιεκτικότητα σε αλάτι είχε το αντίθετο αποτέλεσμα στους εθελοντές που συμμετείχαν – 10 άνδρες που διέμεναν σε κλειστούς χώρους και λάμβαναν αυστηρά ελεγχόμενη διατροφή για μια περίοδο 205 ημερών.
Κατά τη διάρκεια της μελέτης, οι συμμετέχοντες έπιναν λιγότερο νερό και κατακρατούσαν περισσότερα υγρά στο σώμα τους παρά το γεγονός ότι παρήγαγαν περισσότερα ούρα.
Ανέφεραν επίσης ότι αισθανόταν πιο πεινασμένοι, όταν τα τρόφιμά τους περιείχαν πολύ αλάτι. Η μελέτη επαναλήφθηκε σε ποντίκια με τα ίδια αποτελέσματα.
Ένας από τους ερευνητές, ο καθηγητής Friedrich Luft, από το Ιατρικό Κέντρο του Πανεπιστημίου Vanderbilt στις ΗΠΑ και το Κέντρο Max-Delbrueck για τη Μοριακή Ιατρική στη Γερμανία, δήλωσε ότι είχαν δοκιμάσει τρία επίπεδα πρόσληψης αλατιού: δύο ποσότητες που πίστευαν ότι κανονικά τρώνε οι άνθρωποι (12 γραμμάρια και 9 γραμμάρια) και τη συνιστώμενη ποσότητα σύμφωνα με τους ειδικούς στη διατροφή (6 γραμμάρια).
«Παρατηρήσαμε ότι οι συμμετέχοντες έπιναν πραγματικά λιγότερο και όχι περισσότερο, όταν η πρόσληψη αλατιού ήταν μεγαλύτερη, παρότι παρήγαγαν περισσότερα ούρα», δήλωσε. «Οι διαφορές είναι μικρές και δεν θα τις παρατηρούσε κάποιος. Ωστόσο, χρειάζονται 510 ημέρες για να φτάσουμε στον Άρη και να επιστρέψουμε».
Ωστόσο, ο καθηγητής Luft δήλωσε επίσης πώς δεν είναι λανθασμένη η εντύπωσή μας ότι τα αλμυρά μας κάνουν να διψούμε περισσότερο: «Αυτό συμβαίνει όντως βραχυπρόθεσμα. Εμείς αναζητήσαμε μακροπρόθεσμες απαντήσεις».
Γράφοντας στην επιθεώρηση Journal of Clinical Investigation, οι επιστήμονες ανέφεραν ότι οι νεφροί λειτουργούν ως ένα πολύ αποτελεσματικό «βιολογικό φράγμα, σχεδιασμένο για τη διατήρηση του νερού. Αυτή η διαδικασία συσσώρευσης νερού είναι τόσο αποτελεσματική, ώστε ένα πλεόνασμα νερού στο σώμα ήταν διαθέσιμο στο επίπεδο πρόσληψης αλατιού 12g την ημέρα και μπορούσε να εκκρίνεται και έτσι ώστε να αυξάνεται ο όγκος των ούρων».
Η παραγωγή υγρών του σώματος δεν είναι απλώς μια αντανάκλαση της ποσότητας των υγρών που καταναλώνονται ή λαμβάνονται από τα τρόφιμα. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι όταν το σώμα «καίει» τρόφιμα και ποτά, για να δημιουργήσει ενέργεια και αυτή η διαδικασία παράγει διοξείδιο του άνθρακα, νερό και άλλα υποπροϊόντα που πρέπει στη συνέχεια να αποβληθούν. Ο τρόπος με τον οποίο συμβαίνει αυτή η διαδικασία έχει σημαντικό αντίκτυπο στην ποσότητα των υποπροϊόντων.
