Θα σκεφτόσασταν ότι είστε σε θέση να κρίνετε αν κάποιος φαίνεται χαρούμενος, ανεξάρτητα από το αν το άτομο αυτό είναι κάποιος φίλος ή ένας ξένος. Αποδεικνύεται, όμως, ότι ίσως να μην είμαστε τόσο αντικειμενικοί όσο νομίζουμε και ότι έχουμε μια σαφή προτίμηση στα γνωστά πρόσωπα.
Μια νέα μελέτη που έγινε από το Psychological Science, ένα περιοδικό της Ένωσης Ψυχολογικών Επιστημών των ΗΠΑ, δείχνει ότι τείνουμε να αντιλαμβανόμαστε τα γνωστά πρόσωπα ως πιο χαρούμενα από ό,τι τα άγνωστα, ακόμη και όταν τα πρόσωπά τους εκφράζουν ακριβώς το ίδιο συναίσθημα.
«Δείχνουμε ότι η εξοικείωση με το πρόσωπο κάποιου άλλου επηρεάζει την ευτυχία που αντιλαμβανόμαστε στις εκφράσεις του προσώπου του», δήλωσε ο ερευνητής Evan Carr από τη Σχολή Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Κολούμπια. «Τα ευρήματά μας υποδηλώνουν ότι η εξοικείωση με το πρόσωπο κάποιου άλλου μέσω επαναλαμβανόμενης έκθεσης δεν επηρεάζει μόνο τις παραδοσιακές αξιολογήσεις, περί ελκυστικότητας π.χ., αλλά και τις βαθύτερες αντιλήψεις για τα συναίσθημα που μπορούμε να “διαβάσουμε” ότι έχει το άτομο».
Αυτή δεν είναι η πρώτη μελέτη που διαπίστωσε ότι οι άνθρωποι προτιμούν τα πράγματα που γνωρίζουν καλά, αλλά ο Carr και οι συνάδελφοί του Timothy F. Brady και Piotr Winkielman υποθέτουν ότι η εξοικείωση θα μπορούσε να καθοδηγεί τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε όλα όσα συναντάμε.
Πραγματοποιώντας την έρευνά τους στο Τμήμα Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας, στο Σαν Ντιέγκο, οι ερευνητές δημιούργησαν δύο πειράματα, για να διερευνήσουν πώς αντιδρούν οι άνθρωποι σε γνωστά και άγνωστα πρόσωπα.
Το πρώτο πείραμα ζύγιζε αντιδράσεις σε γνωστά και άγνωστα πρόσωπα που παρουσίαζαν ποικιλία συναισθημάτων. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι συμμετέχοντες στη μελέτη είχαν περισσότερες πιθανότητες να αναγνωρίσουν γνωστά πρόσωπα ως πιο ευτυχισμένα από ό,τι άγνωστα, ακόμα και όταν κάθε πρόσωπο παρουσίαζε τον ίδιο βαθμό ευτυχίας. Δεν ίσχυε το ίδιο όμως, για πρόσωπα με θυμωμένες εκφράσεις.
Στο δεύτερο πείραμα, οι ερευνητές ζήτησαν από τους συμμετέχοντες στη μελέτη να αποφασίσουν εάν κάθε ένα από μια σειρά προσώπων φαινόταν ευτυχισμένο ή θυμωμένο, ενώ επίσης εκτιμούσαν πόσο χαρούμενο φαινόταν το πρόσωπο, σε μια κλίμακα από 0 έως 100%.
Τα αποτελέσματα ήταν σύμφωνα με εκείνα του πρώτου πειράματος, με τα οικεία πρόσωπα να φαίνονταν πιο ευτυχισμένα από τα άγνωστα πρόσωπα, αλλά μόνο όταν τα πρόσωπα εμφάνιζαν ουδέτερα ή θετικά συναισθήματα.
«Η αντίληψη των συναισθημάτων δεν προέρχεται μόνο από τονσυνδυασμό των χαρακτηριστικών του προσώπου», δήλωσε ο Carr. «Ενσωματώνει δυναμικά στοιχεία, ειδικά για το άτομο που προσπαθούμε να αποκωδικοποιήσουμε».
