Η διαρκής ευτυχία είναι υπερτιμημένη. Και όχι μόνο είναι υπερτιμημένη, αλλά είναι και εντελώς ακατόρθωτη.
Όπως υποστηρίζει η Gina Clarke, ψυχοθεραπεύτρια, το να περιμένουμε να είμαστε συνεχώς ευτυχισμένοι είναι επιβλαβές. «Η διάθεση του καθενός έχει διακυμάνσεις, όλοι έχουμε σκαμπανεβάσματα και ένα ευρύ φάσμα συναισθημάτων».
«Αν περιμένουμε να είμαστε συνεχώς ευτυχείς, τότε κρίνουμε ότι το να αισθανόμαστε ότι οποιοδήποτε άλλο συναίσθημα είναι λάθος και ως εκ τούτου εσωτερικοποιούμε ότι είμαστε κακοί αν αισθανόμαστε λυπημένοι, θυμωμένοι, απογοητευμένοι και ούτω καθεξής, όταν στην πραγματικότητα για να αισθανθούμε ευτυχείς, θα πρέπει να δεχτούμε και τα άλλα μας συναισθήματα», συνεχίζει.
Όπως δείχνουν διάφορες μελέτες, περίπου οι μισοί εργαζόμενοι θα προτιμούσαν να κάνουν διαφορετική δουλειά. Περίπου το 60% των ανθρώπων αναφέρουν ότι βρίσκονται σε μια δυστυχισμένη σχέση. Τα social media μας καθιστούν ανικανοποίητους, καθώς βλέπουμε διαρκώς ανθρώπους να ποστάρουν τέλειες ζωές.
Όμως αυτός είναι ο λόγος που η θλίψη ή η δυσφορία μπορεί να είναι χρήσιμες. Ας δούμε τη γυμναστική: κάθε δευτερόλεπτο επίπονης προσπάθειας επενδύεται σε ένα πιο υγιές σώμα και καλύτερη ψυχική υγεία.
«Το αίσθημα θλίψης ή άγχους είναι παρόμοιο με το να στέκεσαι σε ένα σπασμένο πόδι και να αισθάνεσαι πόνο», εξηγεί η Clarke. «Όταν αισθανόμαστε λυπημένοι ή άβολα, είναι ο τρόπος του μυαλού μας να μας πει ότι είμαστε εκτός ισορροπίας, ότι συναισθηματικά είμαστε σε πόνο και χρειαζόμαστε χρόνο, για να θεραπεύσουμε. Όταν σπάσουμε το πόδι μας ζητάμε βοήθεια, να δούμε έναν γιατρό. Αν το κάναμε αυτό, όταν αισθανόμασταν θλιμμένοι, θα μας βοηθούσε να επεξεργαστούμε τον πόνο και να θεραπευτούμε. Το πρώτο βήμα είναι η αναγνώριση και στη συνέχεια η αξιολόγηση – πρέπει να αφήσω την κατάσταση, να ζητήσω βοήθεια, να μιλήσω με έναν φίλο, να αναζητήσω επαγγελματική βοήθεια;».
Όταν τα συναισθήματα θλίψης και πόνου μας κατακλύζουν, είναι ζωτικής σημασίας να επισκεφτούμε έναν ειδικό και να αξιολογήσει την ψυχική μας υγεία, καθώς μπορεί να είναι συμπτώματα κατάθλιψης ή άλλων σοβαρών παθήσεων. Όμως το άγχος για τη δουλειά, αν αισθανόμαστε ευτυχισμένοι σε άλλες πτυχές της ζωής μας ή μια γενικότερη θλίψη μπορεί να είναι ένας καταλύτης, για να προσπαθήσουμε να διορθώσουμε αυτό που μας προκαλεί αυτά τα δυσάρεστα συναισθήματα.
«Από ό,τι έχω δει, το κλειδί για την ικανοποίησή μας είναι αποδοχή. Αποδοχή των εαυτών μας, αποδοχή του τι συμβαίνει στη ζωή μας, αποδοχή των γύρω μας», λέει η ψυχοθεραπεύτρια Hilda Burke. «Από την άλλη πλευρά, το να θέλουμε να είναι τα πράγματα διαφορετικά από αυτά που είναι, είναι ένας σίγουρος τρόπος για να κάνουμε τους εαυτούς μας δυσαρεστημένους, καθώς μας κάνει διαρκώς να φανταζόμαστε πώς θα μπορούσε η ζωή μας να είναι καλύτερη με έναν άλλο σύντροφο ή σε μια άλλη δουλειά και ως εκ τούτου αναπόφευκτα δεν βλέπουμε αυτό που βρίσκεται ακριβώς κάτω από τη μύτη μας και αδυνατούμε να εκτιμήσει τα καλά πράγματα που υπάρχουν στη ζωή μας».
«Γι’ αυτό ο αυτοπροβληματισμός είναι το κλειδί», λέει η Clarke. «Εάν αισθανόμαστε δυσαρεστημένοι αυτή τη στιγμή, πρέπει να αναρωτηθούμε γιατί, τι συμβαίνει και να αξιολογήσουμε τα συναισθήματά μας με την πάροδο του χρόνου. Μερικοί άνθρωποι τα γράφουν σε ημερολόγιο, κάποιοι μιλούν με άλλους».
«Μόλις φτάσετε στις ρίζες του πώς αισθάνεστε, γίνεται πολύ πιο εύκολο να αλλάξετε τη διάθεσή σας», υπογραμμίζει ο Phillip Adcock, ψυχολόγος και συγγραφέας. «Συνιστώ να παίζετε ένα παιχνίδι: αναρωτηθείτε γιατί αισθάνεστε δυσαρεστημένοι και γιατί συμβαίνει αυτό, συνεχίστε μέχρι να φτάσετε στη βασική αιτία της δυστυχίας σας».
Τότε, η δυστυχία μπορεί να αποδειχθεί το κλειδί της ευτυχίας.
