Mια νέα μελέτη παρέχει έναν ακόμη λόγο για να αποφεύγεται η σωματική τιμωρία –το ξύλο, δηλαδή- στα παιδιά: Το οποιοδήποτε χτύπημα μπορεί να προκαλέσει αλλαγές στις ίδιες περιοχές του εγκεφάλου ενός παιδιού που επηρεάζονται από σοβαρή σωματική και σεξουαλική κακοποίηση.
Προηγούμενες έρευνες είχαν βρει σύνδεση μεταξύ της σωματικής τιμωρίας και προβλημάτων συμπεριφοράς, επιθετικότητας, κατάθλιψης και άγχους στα παιδιά, σημείωσε ο Jorge Cuartas, υποψήφιος διδάκτορας στο Πανεπιστήμιου του Χάρβαρντ και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης. «Θέλαμε να εξετάσουμε έναν πιθανό μηχανισμό, την ανάπτυξη του εγκεφάλου, που θα μπορούσε να εξηγεί πώς η σωματική τιμωρία μπορεί να επηρεάσει τη συμπεριφορά και τη γνωστική ανάπτυξη των παιδιών».
Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο Child Development, χρησιμοποίησε μαγνητικές τομογραφίες για να χαρτογραφήσει τις αλλαγές του εγκεφάλου σε 147 εφήβους που δεν είχαν βιώσει ποτέ σωματική ή σεξουαλική κακοποίηση. Οι ερευνητές παρακολούθησαν ποια μέρη του εγκεφάλου των παιδιών ενεργοποιούνταν ως απάντηση σε ουδέτερες ή φοβισμένες εκφράσεις του προσώπου. Όταν παρουσιαζόταν φωτογραφίες από κάποιον που φοβόταν, τα παιδιά που ανέφεραν ότι είχαν υποστεί σωματική τιμωρία είχαν μεγαλύτερη απόκριση σε ορισμένα μέρη του εγκεφάλου από τα παιδιά που δεν είχαν. Οι περιοχές αυτές ενεργοποιούν την αντίδραση σε περιβαλλοντικά στοιχεία, αναγνωρίζοντας απειλές και αντιδρώντας σε αυτές. Εάν ο εγκέφαλος ενός παιδιού αντιδρά υπερβολικά, μπορεί να προκύψουν προβλήματα συμπεριφοράς.
«Είδαμε αλλαγές στους ίδιους τομείς με πιο σοβαρές μορφές κακοποίησης ή ενδοοικογενειακής βίας. Αυτό υποδηλώνει ότι η διαφορά είναι έντασης και όχι τύπου», σημείωσε ο Cuartas. Όσον αφορά τον εγκέφαλο ενός παιδιού, «όλα είναι βία».
Είναι ένα σημαντικό εύρημα επειδή πολλοί γονείς δεν πιστεύουν ότι καμιά ξυλιά πότε-πότε είναι βία, είπε ο παιδίατρος Δρ Vincent J. Palusci: «Θέλουμε να μεγαλώνουμε παιδιά που είναι χαρούμενα και υγιή και πολλοί γονείς που χρησιμοποιούν το ξύλο το κάνουν με αυτόν τον στόχο».
«Ενώ δεν θέλουμε ως γονείς να βλάψουμε τα παιδιά μας», υποστήριξε ο Δρ Palusci, «πρέπει να καταλάβουμε ότι οποιοδήποτε χτύπημα μπορεί να είναι εξίσου κακό με τα πράγματα που δεν θα κάναμε ποτέ».
Για ορισμένους γονείς, μπορεί να χρειαστεί αλλαγή σκέψης, αλλά αυτό μπορεί να είναι δύσκολο, ειδικά για ενήλικες που είχαν φάει ξύλο από τους γονείς τους. Μπορεί να πιστεύουν ότι, αφού εκείνοι δεν έπαθαν τίποτα –αλλά έβαλαν μυαλό- καμιά ξυλιά πότε-πότε δεν θα βλάψει το παιδί τους. Αν και η μελέτη δεν υποδηλώνει ότι κάθε παιδί που το χτύπησαν μια φορά οι γονείς του θα έχει προβλήματα, η κατάσταση είναι πιο περίπλοκη, λέει ο Cuartas: «Συγκρίνετέ το με το κάπνισμα: Όλοι γνωρίζουμε κάποιον που κάπνιζε μέχρι τα βαθιά γεράματα και ήταν υγιής, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι το κάπνισμα είναι καλό».
Ο Δρ Palusci κάνει μια αναλογία με τις συμβουλές που λαμβάνουν οι έγκυες γυναίκες σχετικά με τη λήψη φαρμάκων: Εάν δεν έχουν δοκιμαστεί ειδικά κατά την εγκυμοσύνη, καμία ποσότητα δεν μπορεί να θεωρηθεί ασφαλής. «Δεν έχουμε μελέτες για να πούμε πόσο επικίνδυνη είναι πόση σωματική τιμωρία, οπότε πρέπει να σκεφτούμε ότι οποιοδήποτε ποσότητα μπορεί να έχει αυτό το αποτέλεσμα».
