Τα ολοένα πιο ακραία και συχνότερα κύματα καύσωνα είναι σαφή σημάδια της απειλής που θέτει η κλιματική αλλαγή για την ανθρώπινη υγεία, αλλά η ζέστη δεν είναι ο μόνος επικίνδυνος παράγοντας: Η υψηλή υγρασία αυξάνει τους κινδύνους της υπερβολικής ζέστης και οι μέρες με υψηλή υγρασία αυξάνονται επίσης συστηματικά.
Νέα ευρήματα, που δημοσιεύτηκαν στο Geophysical Research Letters, δείχνουν ότι ο πλανήτης έχει δει αύξηση τόσο στην ξηρή ζέστη, όσο και στις ακραίες υψηλές θερμοκρασίες με υγρασία. Οι αυξήσεις είναι παρόμοιες σε πολλές περιοχές, συμπεριλαμβανομένης της Ευρώπης, της βόρειας Νότιας Αμερικής, της Αφρικής και του μεγαλύτερου μέρους της Βόρειας Αμερικής. Οι πιο πυκνοκατοικημένες περιοχές παρουσιάζουν τη μεγαλύτερη ανάπτυξη σε ζεστές και υγρές μέρες.
Κατά μέσο όρο, κάθε άτομο παγκοσμίως βιώνει πέντε επιπλέον ημέρες ακραίας υγρασίας ανά δεκαετία από το 1979. Εάν ο υπολογισμός γίνει με βάση την έκταση της γης, η αύξηση είναι μικρότερη, στις 3,5 ημέρες από το 1979. Από την άλλη πλευρά, η ακραία ξηρή ζέστη συμβαίνει κατά περίπου τέσσερις επιπλέον ημέρες ανά δεκαετία σε ολόκληρο τον κόσμο, ανεξάρτητα από την πυκνότητα του πληθυσμού.
Οι άνθρωποι που πλήττονται περισσότερο κατά τη διάρκεια αυτών των πολύ ζεστών και υγρών ημερών είναι συχνά ήδη περισσότερο ταλαιπωρημένοι από τον υπόλοιπο κόσμο. Η ακραία ξηρή ζέστη αυξήθηκε κυρίως σε υποτροπικές και ερημικές περιοχές, όπως η Μέση Ανατολή και η Αυστραλία. Αύξηση της ακραίας ζέστης με υγρασία σημειώθηκε σε μέρη όπου οι θερμοκρασίες και η υγρασία ήταν ήδη σε επικίνδυνα επίπεδα, συμπεριλαμβανομένης της βόρειας Ινδίας, τμημάτων της νοτιοανατολικής Ασίας και τμημάτων της Βολιβίας και της Βραζιλίας που συνορεύουν με το τροπικό δάσος του Αμαζονίου.
Σε αυτές τις περιοχές, πολλοί άνθρωποι βασίζονται στη γεωργία και σε άλλες εργασίες σε εξωτερικούς χώρους, όπως οι κατασκευές. Ο αυξανόμενος ρυθμός ακραίων καιρικών συνθηκών ζέστης και υγρασίας μπορεί να καταστρέψει τις καλλιέργειες, να προκαλέσει αύξηση σε ασθένειες που σχετίζονται με τη ζέστη και να αποτρέψει την εργασία σε εξωτερικούς χώρους, απειλώντας την παραγωγικότητα σε περιοχές όπου η οικονομία ήδη αντιμετωπίζει προβλήματα.
Τα μοτίβα βροχόπτωσης έχουν πιθανότατα ρόλο σε αυτές τις τάσεις, αλλά υπάρχουν και ανθρώπινοι παράγοντες που μπορεί να επηρεάζουν την κατάσταση, όπως η άρδευση για τη γεωργία. Αν και αυτή η έρευνα δεν προσφέρει λύσεις, αποκαλύπτει τη σημασία του εντοπισμού των αιτιών αυτών των ακραίων φαινομένων και του τρόπου με τον οποίο επηρεάζουν τους ανθρώπους που ζουν σε περιοχές που έχουν πληγεί περισσότερο.
