Βουβωνοκήλη είναι η πρόπτωση κάποιου οργάνου της κοιλιάς μέσα από χάσμα του βουβωνικού πόρου. Η βουβωνοκήλη συνήθως διακρίνεται ως μία ορατή διόγκωση, αποτέλεσμα προβολής ενός ενδοκοιλιακού σπλάχνου (έντερο ή λίπος) δια μέσω του χάσματος του κοιλιακού τοιχώματος.
Πώς δημιουργείται η βουβωνοκήλη;
Η βουβωνοκήλη μπορεί να είναι συγγενής (εκ γενετής) ή να δημιουργηθεί εξαιτίας επίκτητων παραγόντων, όπως:
- Αδυναμίας των ιστών του κοιλιακού τοιχώματος (ασθενείς με ευρύ στόμιο του βουβωνικού πόρου)
- Μετά από κάκωση της περιοχής (προηγηθείσες επεμβάσεις στην κοιλιά)
- Αύξηση της ενδοκοιλιακής πίεσης (παχυσαρκία, χρόνιος βήχας, εγκυμοσύνη, άρση μεγάλων βαρών, δυσκοιλιότητα)
Συμπτώματα της βουβωνοκήλης
Τα συμπτώματα της βουβωνοκήλης είναι:
- Διόγκωση στη βουβωνική χώρα
- Ήπιος ή έντονος πόνος σχετιζόμενος με την άρση βάρους με τον βήχα, με την άσκηση, με τη βάδιση ή ακόμη και με τις κινήσεις του εντέρου.
Βέβαια, υπάρχουν περιπτώσεις όπου ο ασθενής δεν παρουσιάζει κανένα σύμπτωμα ή μία ήπια ενόχληση κυρίως κατά τη βάδιση. Στις χειρότερες όμως των περιπτώσεων η βουβωνοκήλη μπορεί να προκαλέσει δυνατό οξύ πόνο, σύμπτωμα που σημαίνει βλάβη σε κάποιο ενδοκοιλιακό όργανο, συνήθως του εντέρου (περιεσφιγμένη κήλη).
Στην περίπτωση αυτή, ο ασθενής πρέπει να υποβληθεί άμεσα σε χειρουργική επέμβαση το πολύ μέσα σε τέσσερις ώρες από την έναρξη των συμπτωμάτων, διαφορετικά υπάρχει κίνδυνος νέκρωσης του εντέρου, λόγω της περίσφιξης –στραγγαλισμού του οργάνου και της διαταραχής της αιμάτωσής του.
Διάγνωση της βουβωνοκήλης
Η διάγνωση της βουβωνοκήλης γίνεται από το ιστορικό, την κλινική εξέταση και τον απαραίτητο απεικονιστικό έλεγχο, που περιλαμβάνει το υπερηχογράφημα της βουβωνικής χώρας.
Θεραπεία της βουβωνοκήλης
Η διόρθωση της βουβωνοκήλης μπορεί να γίνει μόνο με χειρουργική επέμβαση. Διάφορες χειρουργικές μέθοδοι εφαρμόζονται για την αντιμετώπιση της βουβωνοκήλης, όμως τα τελευταία χρόνια η λαπαροσκοπική αποκατάσταση της κήλης έγινε όλο και πιο δημοφιλής και ειδικότερα η μέθοδος ΤΕP (Total ExtraPeritoneal Repair –ολικά εξωπεριτοναϊκή αποκατάσταση) αποτελεί την πλέον καταξιωμένη μέθοδο λαπαροσκοπικής ενδοσκοπικής επέμβασης, χωρίς να εισέρχεται κάποιο εργαλείο μέσα στην κοιλιά .
Διεξάγεται μέσα από τρείς μικροτομές, μία των οχτώ χιλιοστών κάτω από τον ομφαλό από όπου εισάγεται το οπτικό λαπαροσκόπιο και δύο των πέντε χιλιοστών στη μέση γραμμή μέσω των οποίων εισέρχονται τα εργαλεία. Μετά την ανάταξη της κήλης το αδύναμο κοιλιακό τοίχωμα ενισχύεται με πλέγμα. Η τεχνική ΤΕP έχει πολλά πλεονεκτήματα, όπως αναίμακτη, γρήγορη ανάρρωση και επιστροφή στις καθημερινές δραστηριότητες, ελάχιστος μετεγχειρητικός πόνος και άριστο αισθητικό αποτέλεσμα. Τέλος, αποτελεί ιδανική μέθοδο αποκατάστασης της υποτροπής χειρουργημένης βουβωνοκήλης με κλασική ανοιχτή χειρουργική. Η πιθανότητα σοβαρών επιπλοκών με τη μέθοδο ΤΕP (συλλογή υγρού, αιμάτωμα, φλεγμονή, κακώσεις του σπερματικού τόνου, τραυματισμό ή διατομή αισθητικών νεύρων) είναι εξαιρετικά μικρή.
Δημήτριος Σ. Μουσιώλης
Γενικός Χειρουργός, MD, MSc
